Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Jeremiasza 2 Bible Online

Księga Jeremiasza 2 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Jeremiasza 2

¹I doszło do mnie następujące słowo PANA:

²Idź i mów do Jerozolimy: Tak mówi PAN: Przypominam ci twoją wierną młodość, miłość czasu twego narzeczeństwa, kiedy chodziłaś za Mną na pustyni, w ziemi nieobsianej.

³Izrael był świętością dla PANA, pierwocinami Jego zbiorów. Wszyscy ci, którzy chcieli go pożreć, stawali się winni, spotykało ich nieszczęście – wyrocznia PANA.

⁴Słuchajcie słowa PANA, domu Jakuba i wszystkie plemiona domu Izraela!

⁵Tak mówi PAN: Jaką nieprawość znaleźli we Mnie wasi ojcowie, że oddalili się ode Mnie, poszli za marnością i sami zmarnieli?

⁶Nie mówili: Gdzie jest PAN, który wyprowadził nas z ziemi egipskiej, który prowadził nas przez pustynię, przez ziemię stepów i wąwozów, przez ziemię wyschłą i mroczną, przez ziemię, której nikt nie przemierza i gdzie nikt nie mieszka?

⁷I wprowadziłem was do ziemi urodzajnej, abyście spożywali jej owoce i korzystali z jej dóbr. Wy natomiast weszliście i skalaliście Moją ziemię, sprawiliście, że Moje dziedzictwo stało się obrzydliwością.

⁸Kapłani nie mówili: Gdzie jest PAN? Znawcy Prawa nie znali Mnie, pasterze zbuntowali się przeciwko Mnie, prorocy prorokowali w imieniu Baala i chodzili za tymi, którzy są bezużyteczni.

⁹Dlatego będę nadal prowadził spór z wami – wyrocznia PANA – i będę prowadził spór z waszymi wnukami.

¹⁰Przejdźcie więc przez wybrzeża Kittim i zobaczcie, poślijcie do Kedar, głęboko się zastanówcie i zobaczcie: Czy stało się tam coś podobnego?

¹¹Czy jakiś naród zmienił swoich bogów, którzy przecież nie są bogami? A Mój lud zamienił swoją chwałę na coś, co nie może pomóc.

¹²Zdumiejcie się nad tym, niebiosa, zadrżyjcie i bardzo się przeraźcie – wyrocznia PANA!

¹³Mój lud popełnił bowiem podwójne zło: Opuścił Mnie – źródło żywej wody – żeby wydrążyć sobie zbiorniki, zbiorniki popękane, które nie są w stanie zatrzymać wody.

¹⁴Czy Izrael jest sługą? Czy jest niewolnikiem od urodzenia? Dlaczego stał się łupem?

¹⁵Nad nim ryczą młode lwy, przeraźliwie porykują. Zamieniają jego kraj w pustynię. Jego miasta zostały spalone – nikt tam nie mieszka.

¹⁶Nawet synowie Nof i Tachpanches ostrzygą ci czubek twojej głowy.

¹⁷Czy nie ty sama to sprowadziłaś na siebie? Opuściłaś PANA, swojego Boga, w czasie, gdy On prowadził cię w drodze.

¹⁸A teraz, po co idziesz do Egiptu, aby pić wody Szichoru? I po co idziesz do Asyrii, aby pić wody Rzeki?

¹⁹Twoja niegodziwość cię ukarze, twoje odstępstwa cię osądzą. Poznaj więc i zobacz, jak niegodziwe i pełne goryczy jest to, że opuściłaś PANA, twego Boga, i nie odczuwałaś lęku przede Mną – wyrocznia Pana, BOGA Zastępów.

²⁰Od wieków bowiem kruszyłem twoje jarzmo, zrywałem twe więzy. Mówiłaś wtedy: Nie przekroczę. A jednak na każdym wyniosłym wzgórzu i pod każdym zielonym drzewem pochylałaś się, nierządnico!

²¹A to właśnie Ja zasadziłem cię jako szlachetną winorośl, w całości prawdziwe nasienie. O, jakże Mi się zmieniłaś w zwyrodniały, dziki krzew winny!

²²Nawet jeśli obmyjesz się ługiem sodowym i do tego użyjesz dużo ługu drzewnego, to twoja wina pozostanie dla Mnie niczym skaza – wyrocznia Pana, BOGA.

²³Jak możesz mówić: Nie jestem splamiona! Nie chodziłam za baalami! Spójrz na swoją drogę w Dolinie. Zastanów się nad tym, co zrobiłaś, rącza, młoda wielbłądzico, biegająca bezmyślnie,

²⁴dzika oślico, przywykła do pustyni, w niepohamowanej żądzy, chłonąca łapczywie powietrze. Kto powstrzyma jej namiętność? Ci wszyscy, którzy jej szukają, nie muszą się trudzić – znajdą ją w czasie jej rui.

²⁵Uważaj, aby twoje nogi nie stały się bose i twoje gardło nie wyschło z pragnienia. Ty natomiast mówisz: To daremne! Nie! Bo kocham obcych i pójdę za nimi!

²⁶Jak wstyd złodziejowi, gdy zostanie przyłapany, tak okryje się wstydem dom Izraela: Oni, ich królowie, książęta, kapłani i prorocy.

²⁷Mówią do drewna: Ty jesteś moim ojcem!, a do kamienia: Ty mnie zrodziłeś!, bo odwrócili się do Mnie plecami, a nie twarzą. Jednak w czasie swego nieszczęścia mówią: Powstań! Wybaw nas!

²⁸A gdzie są twoi bogowie, których sobie zrobiłaś? Czy powstaną i wybawią cię w czasie twojego nieszczęścia? Bo ile jest twoich miast, tyle jest twoich bogów, o Judo!

²⁹Dlaczego prowadzicie spór ze Mną? Wy wszyscy zbuntowaliście się przeciwko Mnie – wyrocznia PANA.

³⁰Na darmo biłem waszych synów – nie przyjęli nauki. Wasz miecz niczym lew niszczyciel pożerał proroków.

³¹Wy, obecne pokolenie! Zwróćcie uwagę na słowo PANA: Czy byłem dla Izraela pustynią albo mroczną krainą? Dlaczego Mój lud mówi: Jesteśmy wolni, nie przyjdziemy już więcej do Ciebie?

³²Czy dziewczyna zapomina o swoich ozdobach, a narzeczona o swych ozdobnych wstęgach? Mój lud natomiast zapomniał o Mnie od niezliczonych już dni!

³³O, jak sprytna jesteś na swej drodze, gdy szukasz miłostek! Dlatego też do wszelkiego zła dostosowałaś swoją drogę.

³⁴Nawet na twoich szatach znajduje się krew ubogich, niewinnych, których nie przyłapałaś na włamaniu. A jednak pomimo tych wszystkich rzeczy

³⁵mówisz: Jestem niewinna! Na pewno Jego gniew odwrócił się ode mnie. – Oto Ja rozprawię się z tobą, bo powiedziałaś: Nie zgrzeszyłam!

³⁶Jak bardzo sobie lekceważysz to, by zmienić swą drogę! Także Egipt cię zawiedzie, jak zawiodła cię Asyria.

³⁷Także stamtąd wyjdziesz z rękami na głowie, bo PAN odrzucił tych, którym zaufałaś – nie powiedzie ci się z nimi.