Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Jeremiasza 48 Bible Online

Księga Jeremiasza 48 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Jeremiasza 48

¹O Moabie. Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Biada Nebo, bo jest spustoszone, Kiriataim jest zawstydzone, zdobyte, Twierdza jest zawstydzona i przepełniona strachem.

²Nie ma już więcej chwały Moabu. W Cheszbonie obmyślają jego zgubę: Chodźmy i usuńmy go spośród narodów! Madmeno, także ty się uciszysz, miecz podąży za tobą!

³Odgłos krzyku z Choronaim: Spustoszenie i wielka klęska!

⁴Moab jest rozgromiony, jego najmniejsi wydają pełne bólu okrzyki.

⁵Tak! Przy wejściu do Luchit, wchodzą z płaczem. Tak! Przy zejściu do Choronaim ciemięzcy słyszą krzyk z powodu klęski.

⁶Uciekajcie! Ratujcie swoje życie! Stańcie się jak drzewo jałowca na pustyni!

⁷Ponieważ polegasz na swoich dziełach i na swoim bogactwie, to także ty zostaniesz zdobyty. Kemosz pójdzie na wygnanie razem ze swoimi kapłanami i książętami.

⁸Niszczyciel przybędzie do każdego miasta i żadne miasto nie ocaleje. Dolina przepadnie, równina będzie spustoszona, jak zapowiedział PAN.

⁹Dajcie skrzydła Moabowi, gdyż musi stąd uciec. Jego miasta staną się pustkowiem, pozbawione swoich mieszkańców.

¹⁰Przeklęty, kto dzieło PANA wykonuje niedbale! Przeklęty, kto swój miecz powstrzymuje od krwi!

¹¹Moab od swej młodości zaznawał spokoju, spoczywał na swoich drożdżach. Nie był przelewany z naczynia do naczynia ani nie poszedł na wygnanie. Dlatego zachował swój smak, a jego woń się nie zmieniła.

¹²Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia PANA – wyślę do niego piwniczych. Przeleją go, jego naczynia opróżnią, a ich dzbany rozbiją w kawałki.

¹³I Moab zawstydzi się z powodu Kemosza, jak dom Izraela zawstydził się z powodu Betelu, swojej nadziei.

¹⁴Jak możecie mówić: Jesteśmy bohaterami i ludźmi odważnymi w walce?

¹⁵Moab jest spustoszony – wróg wszedł do jego miast. Jego najlepsi młodzieńcy schodzą na rzeź – wyrocznia Króla; Jego imię brzmi PAN Zastępów.

¹⁶Przybliżyła się klęska Moabu, jego nieszczęście szybko nadchodzi.

¹⁷Współczujcie mu wszyscy dookoła niego, wszyscy, którzy znacie jego imię. Mówcie: O, jakże został złamany mocny kij, wspaniała laska!

¹⁸Zejdź z chwały, siądź spragniona, Mieszkanko, córo Dibonu, gdyż niszczyciel Moabu wyrusza przeciwko tobie, burzy twoje twierdze!

¹⁹Stań na drodze i wypatruj, mieszkanko Aroeru! Zapytaj się uciekiniera i tego, który ocalał. Mów: Co się stało?

²⁰Zawstydził się Moab, gdyż jest zdruzgotany. Podnieście lament! Krzyczcie! Oznajmijcie nad Arnonem, że Moab jest spustoszony!

²¹Sąd nadszedł na krainę równin, na Cholon, na Jahsę i na Mefaat,

²²na Dibon, na Nebo, na Bet-Diblataim,

²³na Kiriataim, na Bet-Gemul i na Bet-Meon,

²⁴na Kerijjot, na Bosrę i na wszystkie miasta kraju Moabu, zarówno dalekie jak i bliskie.

²⁵Odcięty jest róg Moabu, a jego ramię zostało złamane – wyrocznia PANA.

²⁶Upijcie go, gdyż nad Pana się wynosił. Niech Moab tarza się we własnych wymiocinach, a także, niech stanie się pośmiewiskiem.

²⁷A czy Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem? Czy znaleziono go wśród złodziei? Ilekroć bowiem mówiłeś o nim – mówiłeś nieprzychylnie.

²⁸Opuśćcie miasta i zamieszkajcie wśród skał, mieszkańcy Moabu! Bądźcie jak gołębica wijąca gniazdo na bokach szczeliny urwiska!

²⁹Słyszeliśmy o dumie Moabu, o jego wielkiej dumie, o jego wyniosłości, o jego dumie, o jego arogancji, oraz o pysze jego serca.

³⁰Ja znam – wyrocznia PANA – jego wściekłość i nieszczerość próżnej mowy; nieszczerze działają.

³¹Dlatego muszę podnieść lament nad Moabem, krzyczeć nad całym Moabem i wzdychać nad ludźmi z Kir-Cheres.

³²Bardziej niż nad Jazer płaczę nad tobą, winnico Sibmy! Twoje odrośle przekroczyły morze, sięgały aż do morza Jazer. Niszczyciel napadł na twoje letnie zbiory i na twoje winobranie.

³³Radość i wesele zniknęły z sadów i kraju Moabu. Sprawiłem, że wino w tłoczniach się skończyło, nikt już nie wygniata wśród radosnych okrzyków; okrzyk nie jest już radosnym okrzykiem.

³⁴Krzyk Cheszbonu dociera aż do Eleale, aż do Jahas rozlega się ich głos, od Soaru do Choronaim i do Eglat Szeliszijja. Nawet wody Nimrim stają się pustynią.

³⁵Sprawię, że w Moabie – wyrocznia PANA – nikt nie będzie wychodzić na wyżyny, by palić kadzidło swoim bogom.

³⁶Dlatego moje serce niczym flety będzie brzmieć nad Moabem. I moje serce niczym flety będzie brzmieć nad ludźmi z Kir-Cheres. Dlatego, że bogactwo, które zdobyli, przepadnie.

³⁷Każda głowa bowiem jest ostrzyżona, każda broda przycięta, na wszystkich rękach są nacięcia, a wór na biodrach.

³⁸Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach jest tylko powszechny lament, gdyż rozbiłem Moab jak naczynie, którego nikt nie pożąda – wyrocznia PANA.

³⁹O, jakże jest zdruzgotany! Podnieście lament! O, jakże Moab zhańbiony odwrócił się plecami! Tak Moab stał się postrachem i pośmiewiskiem dla wszystkich dookoła.

⁴⁰Tak bowiem mówi PAN: Oto on jak orzeł szybuje i rozpościera swe skrzydła nad Moabem.

⁴¹Keriot jest zdobyte, twierdze zajęte. Serce walecznych Moabu stanie się w tym dniu jak serce kobiety rodzącej.

⁴²Moab zostanie wytępiony spośród ludów, gdyż przeciw PANU się wynosił.

⁴³Zgroza, dół i sidła na ciebie, mieszkańcu Moabu! – wyrocznia PANA.

⁴⁴Kto ucieknie przed krzykiem zgrozy, wpadnie do dołu, a kto wyjdzie z dołu, zostanie złapany w sidła. Sprowadzę bowiem na niego, na Moab, rok jego kary – wyrocznia Pana.

⁴⁵W cieniu Cheszbonu stanęli pozbawieni sił uciekinierzy. Jednak ogień wyszedł z Cheszbonu, a płomień spośród Sichona by pożreć skronie Moabu i ciemię synów wrzawy.

⁴⁶Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza, bo twoi synowie są wzięci do niewoli, a twoje córki pójdą na wygnanie.

⁴⁷Przy końcu dni odmienię los Moabitów – wyrocznia Pana. Aż dotąd sąd Moabu.