Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Jeremiasza 6 Bible Online

Księga Jeremiasza 6 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Jeremiasza 6

¹Beniaminici, uciekajcie z Jerozolimy! W Tekoa zadmijcie w róg! Na Bet-Hakkerem wznieście znak! Nieszczęście bowiem przychodzi z północy – i wielka klęska.

²Do pięknej i delikatnej jesteś podobna, Córo Syjonu!

³Do niej przybędą pasterze oraz ich trzody. Wokół niej rozbiją namioty. Każdy będzie paść na własną rękę.

⁴Przygotujcie się do wojny przeciwko niej! Wstańcie! Wtargnijmy w południe! Biada nam, bo dzień się już kończy, bo się wydłużają cienie wieczorne!

⁵Wstańcie! Wtargnijmy nocą i zniszczmy jej pałace!

⁶Tak bowiem mówi PAN Zastępów: Ścinajcie drzewa i usypcie wał przeciw Jerozolimie. To miasto musi być ukarane – sam ucisk w nim.

⁷Jak studnia zachowuje świeżą wodę, tak jego złość zachowuje świeżość. Słyszy się w nim o przemocy i zniszczeniu. Przede Mną ustawicznie – choroba i plaga.

⁸Strzeż się, Jerozolimo, abym nie odwrócił się od ciebie, abym nie uczynił cię pustkowiem, ziemią niezamieszkaną.

⁹Tak mówi PAN Zastępów: Wyzbierajcie starannie, jak z krzewu winnego, Resztę Izraela. Niech Twoja ręka, jak ręka odcinającego winogrona, ponownie sięgnie do gałązek winorośli.

¹⁰Do kogo mam przemówić i kogo mam ostrzec, aby posłuchali? Oto ich uszy są nieobrzezane – nie są w stanie słuchać. Oto słowo PANA stało się dla nich godne pogardy – nie pragną go.

¹¹Jestem pełen gniewu PANA, nie mogę go powstrzymać. Wylej go na dziecko na ulicy i na grono młodych razem. Gdyż zostaną schwytani zarówno mąż, jak i żona, starzec wraz z tym, który jest w podeszłym wieku.

¹²Ich domy przejdą na własność innych, pola i żony razem. Bo wyciągnę swoją rękę przeciwko mieszkańcom tego kraju – wyrocznia PANA.

¹³Od najmniejszego bowiem do największego każdy jest żądny zysku; od proroka aż do kapłana każdy oszukuje.

¹⁴I starali się zaradzić klęsce Mojego ludu, mówiąc beztrosko: Pokój! Pokój! – Lecz nie ma pokoju.

¹⁵Powinni okryć się wstydem, ponieważ dopuszczali się obrzydliwości. Jednak oni w ogóle się nie wstydzą ani nie potrafią się zawstydzić. Dlatego padną wśród poległych, potkną się w czasie karania – mówi PAN.

¹⁶Tak mówi PAN: Stańcie na drogach i patrzcie! Pytajcie się o ścieżki starodawne: Która to jest dobra droga? Podążajcie nią, a wtedy znajdziecie spoczynek dla siebie. Oni jednak powiedzieli: Nie pójdziemy!

¹⁷Ustanowiłem dla was strażników: Zwróćcie uwagę na głos rogu! Oni jednak powiedzieli: Nie zwrócimy!

¹⁸Dlatego, słuchajcie narody, niech dowie się społeczność, co zamierzam im uczynić.

¹⁹Słuchaj, ziemio! Oto Ja sprowadzę nieszczęście na ten lud jako owoc ich zamysłów. Gdyż nie zwracali uwagi na Moje słowa i wzgardzili Moim Prawem.

²⁰Na co Mi kadzidło, które przychodzi z Saby, i wyborny korzeń trzcinowy z dalekiej krainy? Wasze ofiary całopalne nie zostaną przyjęte, a wasze rzeźne ofiary nie są Mi miłe.

²¹Dlatego tak mówi PAN: Oto Ja postawię temu ludowi przeszkody, przez które się potkną ojcowie i synowie razem, sąsiad i przyjaciel zginą.

²²Tak mówi PAN: Oto lud nadchodzi z ziemi północnej, wielki naród powstaje z najdalszych zakątków ziemi.

²³Mocno trzymają łuk i włócznię, są okrutni, nie okazują litości. Ich wrzawa jest jak ryczące morze. Jadą na koniach. Każdy gotowy do walki przeciwko tobie, Córo Syjonu!

²⁴Usłyszeliśmy wieść o nim, opadły nam ręce, ogarnęła nas trwoga i ból, jak tę, która rodzi.

²⁵Nie wychodźcie na pole i nie wyruszajcie w drogę, bo tam jest miecz nieprzyjaciela, strach dookoła.

²⁶Córo Mojego ludu, przepasz się worem, tarzaj się w prochu. Spraw sobie żałobę jak po jedynaku – gorzki lament. Gdyż nagle napadnie na nas niszczyciel.

²⁷Ustanowiłem cię tym, który poddaje próbie Mój lud, i twierdzą, abyś poznał i sprawdził jego postępowanie.

²⁸Wszyscy są zatwardziałymi buntownikami, którzy chodzą i obmawiają – to miedź i żelazo; oni wszyscy są zepsuci.

²⁹Miech kowalski dmie straszliwie, ołów pozostał nietknięty przez ogień. Na darmo przetapia przetapiający – źli nie dadzą się oddzielić.

³⁰Nazwą ich odrzuconym srebrem, bo PAN ich odrzucił.