Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Jeremiasza 7 Bible Online

Księga Jeremiasza 7 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Jeremiasza 7

¹Doszło do Jeremiasza następujące słowo od PANA:

²Stań w bramie domu PANA i głoś tam to słowo. Mów: Słuchajcie słowa PANA, wy wszyscy Judejczycy, którzy wchodzicie tymi bramami, aby oddać pokłon PANU.

³Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Poprawcie swoje drogi i swoje czyny, a pozwolę wam mieszkać na tym miejscu.

⁴Nie ufajcie słowom kłamliwym, gdy mówią: Przybytek PANA! Przybytek PANA! Przybytkiem PANA są te budowle!

⁵Jeśli bowiem rzeczywiście poprawicie swoje drogi i swoje czyny i jeśli naprawdę będziecie się kierować sprawiedliwością wobec siebie nawzajem,

⁶nie będziecie uciskać cudzoziemca, sieroty i wdowy, nie będziecie rozlewać niewinnej krwi na tym miejscu i nie będziecie chodzić za cudzymi bogami na własne nieszczęście,

⁷to wtedy pozwolę wam mieszkać na tym miejscu, w ziemi, którą dałem waszym ojcom, dawno, na wieki.

⁸Oto wy ufacie słowom kłamliwym, do niczego nieprzydatnym.

⁹Czy po to, aby kraść, mordować, cudzołożyć, fałszywie przysięgać, palić kadzidło Baalowi, chodzić za obcymi bogami, których nie znacie,

¹⁰przychodzicie i stajecie przede Mną w tym domu, nad którym zostało wezwane Moje imię, i mówicie: Jesteśmy ocaleni, by móc nadal czynić te wszystkie obrzydliwości?

¹¹Czy jaskinią zbójców stał się w waszych oczach ten dom, nad którym zostało wezwane Moje imię? Oto widziałem to również Ja – wyrocznia PANA.

¹²Pójdźcie więc, proszę, na Moje miejsce, które jest w Szilo, tam gdzie dawniej sprawiłem, że zamieszkało Moje imię, i zobaczcie, co mu uczyniłem z powodu niegodziwości Mojego ludu, Izraela.

¹³A teraz, ponieważ dopuściliście się tych wszystkich czynów – wyrocznia Pana – mówiłem do was nieustannie i niestrudzenie, a nie słuchaliście, i wzywałem was, a nie odpowiedzieliście.

¹⁴Postąpię więc z tym domem, nad którym zostało wezwane Moje imię, a w którym to wy pokładacie ufność, oraz z miejscem, które dałem wam i waszym ojcom tak, jak postąpiłem z Szilo.

¹⁵Odrzucę was sprzed Mojego oblicza tak, jak odrzuciłem waszych braci, cały ród Efraima.

¹⁶Ty natomiast nie wstawiaj się za tym ludem ani nie zanoś za nim błagania oraz modlitwy, ani nie nalegaj na Mnie, gdyż Ja cię nie wysłucham.

¹⁷Czy nie widzisz, co oni wyprawiają w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy?

¹⁸Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, kobiety natomiast ugniatają ciasto, by zrobić placki ofiarne dla królowej niebios i wylewać ofiarę płynną obcym bogom, by robić Mi na przekór.

¹⁹Czy oni robią Mi na przekór – wyrocznia PANA – czy raczej sobie samym, żeby okryć wstydem własne twarze?

²⁰Dlatego tak mówi Pan, BÓG: Oto Mój gniew i oburzenie wyleje się na to miejsce, na człowieka i na zwierzę, na drzewo polne i na plony ziemi – zapali się i nie zgaśnie.

²¹Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Wasze ofiary całopalne dołączcie do waszych ofiar krwawych i spożywajcie mięso.

²²Gdyż nic nie powiedziałem waszym ojcom ani im nie nakazałem – w dniu, gdy wyprowadzałem ich z ziemi egipskiej – w sprawie ofiary całopalnej i ofiary krwawej.

²³Lecz dałem im tylko to przykazanie: Słuchajcie Mojego głosu, a będę waszym Bogiem, a wy będziecie Moim ludem. Idźcie dokładnie tą drogą, którą wam nakazałem, aby wam się powodziło.

²⁴Jednak nie usłuchali i nie nadstawili ucha, lecz podążyli według myśli i zatwardziałości swego złego serca. Odwrócili się plecami, a nie twarzą.

²⁵Od dnia, kiedy wasi ojcowie wyszli z ziemi egipskiej aż do dziś, posyłałem do was wszystkie Moje sługi, proroków – do dziś nieustannie posyłam –

²⁶lecz nie usłuchali Mnie i nie nadstawili ucha. Uczynili swój kark nieugiętym i stali się gorsi od swoich ojców.

²⁷Powiesz im wszystkie te słowa, ale cię nie usłuchają. Będziesz do nich wołał, lecz nie dadzą ci odpowiedzi.

²⁸Mów więc do nich: To jest naród, który nie usłuchał głosu Pana, swego Boga. Nie przyjęli karcenia. Przepadła prawda, została usunięta z ich ust.

²⁹Ostrzyż swe włosy i je wyrzuć, podnieś lament na nagich wzniesieniach, gdyż PAN odrzucił i odepchnął pokolenie swego gniewu.

³⁰Judejczycy bowiem czynili to, co jest złe w Moich oczach – wyrocznia PANA. Postawili obrzydliwości w domu, nad którym zostało wezwane Moje imię, aby go zbezcześcić.

³¹Zbudowali wyżyny Tofet w Dolinie Ben-Hinnom, aby palić w ogniu swoich synów i swoje córki, czego nie nakazałem i co nigdy nie przyszło Mi na myśl.

³²Dlatego oto nadchodzą dni – wyrocznia PANA – gdy nie będzie się więcej mówić: Tofet i Dolina Ben-Hinnom, lecz Dolina Mordu. Z braku innego miejsca będą chować zmarłych w Tofet.

³³Trupy tego narodu staną się pożywieniem dla ptactwa podniebnego i dzikich zwierząt. Nikt nie będzie ich przepędzał.

³⁴Sprawię, że ustanie w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy głos wesela i głos radości, głos pana młodego i głos panny młodej, bo ziemia stanie się pustkowiem.