Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Jeremiasza 8 Bible Online

Księga Jeremiasza 8 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Jeremiasza 8

¹W tym czasie – wyrocznia PANA – wydobędą z grobów kości królów Judy, kości książąt, kości kapłanów, kości proroków i kości mieszkańców Jerozolimy,

²i rozrzucą je przed słońcem i przed księżycem, i przed całym zastępem niebiańskim, których kochali, którym służyli, za którymi chodzili, których szukali, i którym się kłaniali. Nie będą zebrane ani nie będą pochowane w grobie, lecz staną się nawozem na powierzchni ziemi.

³Cała reszta z tych, którzy pozostaną z tego złego rodu, wybierze sobie raczej śmierć niż życie, ci, którzy pozostaną we wszystkich miejscach, gdzie ich rozproszę – wyrocznia PANA Zastępów.

⁴Powiesz im: Tak mówi PAN: Czy nie podnoszą się ci, którzy upadają? Albo czy nie powraca ten, który się odwraca?

⁵Dlaczego ten lud Jerozolimy ustawicznie zwraca się do odstępstwa? Uchwycili się fałszu, nie chcą powrócić.

⁶Zwróciłem uwagę i słuchałem: Nie mówią szczerze. Nikt nie boleje nad swoją niegodziwością, mówiąc: Co ja robię? Każdy wraca do swego biegu jak koń cwałujący w bitwie.

⁷Nawet bocian na niebie zna swą odpowiednią porę. Synogarlica, jaskółka i żuraw przestrzegają czasu swego przylotu. Mój lud natomiast nie zna prawa PANA.

⁸Jak możecie mówić: My jesteśmy mądrzy i z nami jest Prawo PANA? Rzeczywiście! Kłamstwem je uczynił kłamliwy rylec pisarzy.

⁹Okryją się wstydem mądrzy, przerażą się i zostaną schwytani. Oto wzgardzili słowem PANA. Jaka więc mądrość im została?

¹⁰Dlatego ich żony dam innym, ich pola tym, którzy je posiądą. Gdyż od najmniejszego do największego każdy jest żądny zysku; od proroka do kapłana każdy oszukuje.

¹¹I starali się zaradzić klęsce Córy Mojego ludu, mówiąc beztrosko: Pokój! Pokój! – Lecz nie ma pokoju.

¹²Powinni okryć się wstydem, ponieważ dopuszczali się obrzydliwości. Jednak oni w ogóle się nie wstydzą ani nie potrafią się zawstydzić. Dlatego padną wśród poległych, potkną się w czasie ich karania – mówi PAN.

¹³Usunę ich zupełnie – wyrocznia PANA. Nie ma winogron na krzewie winnym i nie ma fig na drzewie figowym, a liście zwiędły. Wydałem ich tym, którzy ich zaleją.

¹⁴Dlaczego my jeszcze siedzimy? Zgromadźcie się i wejdźmy do umocnionych miast i tam zgińmy! Ponieważ PAN, nasz Bóg, wydał nas na zagładę, napoił nas zatrutą wodą, gdyż zgrzeszyliśmy przeciwko PANU.

¹⁵Czekaliśmy na pokój – a nie jest dobrze, na czas uzdrowienia – a oto przerażenie!

¹⁶Od Dan słychać parskanie jego koni, od głośnego rżenia jego ogierów drży cała ziemia. Nadciągają, aby pochłonąć ziemię i to, co ją napełnia, miasto wraz z jego mieszkańcami.

¹⁷Oto bowiem Ja ześlę na was węże, żmije, przeciw którym nie ma zaklęcia. Będą was kąsać – wyrocznia PANA.

¹⁸Gdy w smutku szukam pocieszenia, moje serce jest słabe.

¹⁹Oto głośne wołanie Córy mojego ludu o pomoc z dalekiej ziemi: Czy nie ma PANA na Syjonie? Czy nie ma w nim jego króla? Czemu robili Mi na przekór swoimi posągami, obcymi bożkami?

²⁰Żniwo minęło, lato się skończyło, a my nie zostaliśmy wybawieni.

²¹Jestem zdruzgotany klęską Córy mojego ludu, poszarzałem, ogarnęła mnie groza.

²²Czy nie ma balsamu w Gileadzie? Czy nie ma tam lekarza? Czemu więc nie nastąpiło uzdrowienie Córy mojego ludu?

²³Kto uczyni moją głowę strumieniem a moje oczy źródłem łez, bym mógł opłakiwać dniem i nocą poległych Córy mojego ludu?