Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Barucha 2 Bible Online

Księga Barucha 2 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Barucha 2

¹Pan wypełnił swoje słowo, wypowiedziane przeciwko nam i naszym sędziom, którzy sądzili Izraela, przeciwko naszym królom i książętom oraz przeciwko ludziom Izraela i Judy.

²Nigdy jeszcze pod niebem nie stało się to, co się wydarzyło w Jeruzalem, a co zostało zapisane w Prawie Mojżeszowym,

³że będziemy zjadać ciało własnego syna i ciało własnej córki.

⁴Pan oddał ich we władanie wszystkich otaczających nas królestw, aby stali się przedmiotem hańby i wzgardy wszystkich sąsiadujących ludów, między którymi ich rozproszył.

⁵Tak więc stali się poddanymi zamiast być panami, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Panu, naszemu Bogu, nie słuchając Jego głosu.

⁶Panu, naszemu Bogu – sprawiedliwość, a nam i naszym ojcom – dzisiaj oblicze okryte wstydem,

⁷gdyż wszelkie zło, które Pan nam zapowiedział, przyszło na nas.

⁸A my nie błagaliśmy przed obliczem Pana, aby każdy z nas mógł odwrócić się od knowań swego złego serca.

⁹Pan natomiast pamiętał o nieszczęściach i to Pan sprowadził je na nas, gdyż On jest sprawiedliwy we wszystkich swych dziełach, które nam wyznaczył.

¹⁰A my nie usłuchaliśmy Jego głosu, by postępować zgodnie z Jego przykazaniami, które przed nami postawił.

¹¹Teraz więc, o Panie, Boże Izraela, który wyprowadziłeś swój lud z ziemi egipskiej, potężną ręką, przez znaki i cuda, z wielką mocą i wyciągniętym ramieniem, ustanowiłeś sobie Imię, które trwa aż do dnia dzisiejszego.

¹²My zaś, o Panie, nasz Boże, zgrzeszyliśmy, postępowaliśmy bezbożnie i czyniliśmy nieprawość, lekceważąc wszystkie Twoje sprawiedliwe wyroki.

¹³Niech Twój gniew odwróci się od nas, gdyż niewielu z nas pozostało wśród narodów, wśród których nas rozproszyłeś!

¹⁴Panie, wysłuchaj naszej modlitwy i naszego błagania, uratuj nas przez wzgląd na siebie samego! Spraw, aby ci, którzy nas uprowadzili, obchodzili się z nami łaskawie,

¹⁵aby cała ziemia poznała, że Ty, Panie, jesteś naszym Bogiem, że Twoje Imię zostało wezwane nad Izraelem i nad jego narodem.

¹⁶O Panie, spójrz ze swego świętego domu i zwróć na nas uwagę! Skieruj w naszą stronę swoje ucho i wysłuchaj nas!

¹⁷Otwórz, o Panie, swe oczy i zobacz, że to nie umarli przebywający w Hadesie, którym odjęto tchnienie z ich wnętrza, będą oddawać Tobie chwałę i sprawiedliwość,

¹⁸lecz człowiek, który jest bardzo przygnębiony i chodzi schylony i bezsilny. Oczy osłabione i dusza zgłodniała – to one oddadzą Ci, Panie, chwałę i sprawiedliwość.

¹⁹O Panie, nasz Boże! Zanosząc do Ciebie modły o zmiłowanie, nie możemy powoływać się na sprawiedliwe czyny naszych ojców i naszych królów.

²⁰Zesłałeś bowiem na nas swą zapalczywość i gniew, jak to zapowiedziałeś za pośrednictwem swoich sług, proroków, mówiąc:

²¹Tak powiedział Pan: Pochylcie wasze karki i służcie królowi babilońskiemu, a zamieszkacie w ziemi, którą dałem waszym ojcom.

²²Jeżeli jednak nie usłuchacie głosu Pana i nie będziecie służyć królowi babilońskiemu,

²³to sprawię, że w miastach judzkich i w Jeruzalem ucichnie głos radości i głos wesela, głos oblubieńca i głos oblubienicy, a cały kraj będzie pustko-wiem bez mieszkańców.

²⁴My jednak nie usłuchaliśmy Twojego głosu i nie służyliśmy królowi babilońskiemu, więc wypełniłeś rzeczy, które zapowiedzieli Twoi słudzy, prorocy, że kości naszych królów i kości naszych ojców zostaną zabrane ze swego miejsca.

²⁵I rzeczywiście, zostały one wyrzucone na upał dnia i chłód nocy. Pomarli oni wśród straszliwych cierpień od głodu, miecza i na wygnaniu.

²⁶Dom zaś, w którym wzywano Twojego Imienia, ze względu na występki mieszkańców Izraela i Judy, doprowadziłeś do stanu, w którym się obecnie znajduje.

²⁷O Panie, nasz Boże, postąpiłeś z nami z całą swoją dobrocią i z wielkim miłosierdziem,

²⁸tak właśnie, jak to zapowiedziałeś przez swego sługę Mojżesza w dniu, kiedy kazałeś mu spisać swoje Prawo w obecności synów Izraela. Wtedy powiedziałeś:

²⁹Jeżeli nie będziecie słuchać Mego głosu, to ten wielki i liczny tłum stanie się małym wśród narodów, tam, gdzie go rozproszę.

³⁰Wiem, że nie posłuchają Mnie, gdyż są ludem o twardym karku. Jednak w ziemi swego wygnania zwrócą się ku swoim sercom

³¹i poznają, że Ja jestem Panem, ich Bogiem. Wtedy dam im serce i uszy zdolne do słuchania,

³²a oni będą Mnie wychwalać w ziemi swego wygnania i wspomną na Moje Imię.

³³Przestaną być ludem o twardym karku, odwrócą się od swych przewrotnych uczynków, gdyż przypomną sobie los swoich ojców, którzy zgrzeszyli przeciwko Panu.

³⁴Sprowadzę ich ponownie do ziemi, którą przyrzekłem ich ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, a wtedy oni będą jej panami. Rozmnożę ich i nie będą nieliczni.

³⁵Ustanowię z nimi wieczne przymierze: Abym był ich Bogiem, a oni by byli Moim ludem. Nigdy już nie wypędzę Mojego ludu izraelskiego z ziemi, którą mu dałem.