Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Barucha 4 Bible Online

Księga Barucha 4 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Barucha 4

¹Oto Księga Przykazań Bożych i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy są jej wierni, żyć będą, a zginą ci, którzy od niej odchodzą.

²Nawróć się, Jakubie, i trzymaj się jej! Idź w kierunku blasku jej światła!

³Nie odstępuj swej chwały innemu, ani swoich przywilejów obcemu narodowi.

⁴Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, gdyż znamy to, co się Bogu podoba!

⁵Odwagi, mój ludu! Ty jesteś pamiątką Izraela!

⁶Nie dla zagłady zostaliście sprzedani poganom, ale dostaliście się w ręce nieprzyjaciół, gdyż pobudziliście Boga do gniewu.

⁷Rozgniewaliście bowiem waszego Stwórcę, składając ofiary demonom, a nie Bogu.

⁸Zapomnieliście o wiecznym Bogu, który was żywił! Zasmuciliście tę, która was wychowała – Jeruzalem!

⁹Ujrzała ona bowiem przychodzący na was gniew Boży i powiedziała: Słuchajcie, sąsiadki Syjonu, Bóg zesłał na mnie wielką żałobę.

¹⁰Zobaczyłam wygnanie moich synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził.

¹¹Wykarmiłam ich z radością, lecz odesłałam z płaczem i żałobą.

¹²Niech nikt się nie cieszy, że jestem wdową i że zostałam opuszczona przez wielu! Pustkowiem stałam się z powodu grzechów mych dzieci, gdyż odstąpiły od Prawa Bożego.

¹³Nie poznały Jego słusznych wyroków, nie kroczyły drogą Bożych przykazań i nie wstąpiły na ścieżki, wiodące do przyjęcia Jego sprawiedliwości.

¹⁴Przyjdźcie więc sąsiadki Syjonu, wspomnijcie na wygnanie mych synów i córek, które Odwieczny na nich sprowadził.

¹⁵Oto bowiem sprowadził na nich naród z daleka, naród bezwstydny, mówiący obcym językiem, który nie potrafił uszanować starca ani ulitować się nad dzieckiem.

¹⁶Uprowadził wdowie umiłowanych synów, pozostawił ją samą, bez córek.

¹⁷Ja zaś, jak mogę wam pomóc?

¹⁸Ten, który sprowadził na was nieszczęścia, wyzwoli was z rąk waszych nieprzyjaciół.

¹⁹Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś pozostanę samotna!

²⁰Zdjęłam szatę pokoju, a nałożyłam wór do mojej modlitwy. Będę głośno wzywać Odwiecznego przez wszystkie moje dni.

²¹Odwagi, dzieci, wołajcie do Boga, On wyrwie was z mocy i z ręki nieprzyjaciół.

²²Z ufnością bowiem powierzyłam Odwiecznemu wasze wybawienie. Napełniła mnie już Jego radość z powodu miłosierdzia, jakie okaże wam wkrótce Odwieczny, wasz Wybawiciel.

²³Posłałam was w smutku i płaczu, lecz Bóg zwróci mi was w radości i weselu na wieki.

²⁴brak wiersza w wydaniu

²⁵Dzieci, znoście cierpliwie gniew, który przychodzi na was od Boga! Uciskał cię twój nieprzyjaciel, lecz wkrótce ujrzysz jego zagładę i staniesz na jego karku.

²⁶Oto moje delikatne dzieci musiały kroczyć po wyboistych drogach, zostały uprowadzone jak stado porwane przez wrogów.

²⁷Odwagi, dzieci! Wzywajcie Boga! Ten bowiem, który zesłał to na was, będzie o was pamiętał.

²⁸Jak niegdyś skłaniałyście się ku odstępstwu od Boga, tak teraz, powróciwszy do Niego, szukajcie go dziesięć razy bardziej.

²⁹Ten bowiem, który zesłał na was te nieszczęścia, sprowadzi na was wieczną radość wraz z waszym zbawieniem.

³⁰Odwagi, Jeruzalem! Ten, który dał ci imię, On ciebie pocieszy.

³¹Biedni będą ci, którzy cię uciskali i radowali się z twojego upadku!

³²Biedne miasta, w których niewolnikami były twe dzieci! Biedne to miasto, które przyjęło twoich synów!

³³Podobnie bowiem jak radowało się z twojego upadku i cieszyło się z twojego zniszczenia, tak też smucić się będzie własnym spustoszeniem.

³⁴Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a jego pycha zamieni się w żałobę.

³⁵Spadnie na nie bowiem ogień, zesłany od Odwiecznego, na wiele dni i na długi czas zamieszkają w nim demony.

³⁶Spójrz na wschód, Jeruzalem! Zobacz radość, która do ciebie przychodzi od Boga!

³⁷Oto przybywają twoi synowie, których posłałaś, wracają od wschodu do zachodu, zgromadzeni słowem Świętego, ciesząc się chwałą Boga.