Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Ezechiela 20 Bible Online

Księga Ezechiela 20 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Ezechiela 20

¹I stało się siódmego roku, w piątym miesiącu, dziesiątego dnia miesiąca, że przyszli mężczyźni spośród starszyzny Izraela dla zasięgnięcia rady Pana i usiedli przede mną.

²Doszło do mnie słowo PANA:

³Synu człowieczy, przemów do starszyzny Izraela i powiedz im: Tak mówi Pan BÓG: Czy wy przyszliście, żeby się Mnie radzić? Na Moje życie – nie pozwolę, żebyście się Mnie radzili – wyrocznia Pana BOGA.

⁴Czy będziesz ich sądził? Czy będziesz sądził, synu człowieczy? Daj im poznać obrzydliwości ich ojców.

⁵Powiedz im: Tak mówi Pan BÓG – W dniu, kiedy wybrałem Izraela, przysiągłem potomkom domu Jakuba i dałem się im poznać w ziemi egipskiej. Przysiągłem im: Ja jestem Pan, wasz Bóg.

⁶W tym dniu przysiągłem im, że ich wyprowadzę z ziemi egipskiej do ziemi, którą im wyszukałem, płynącej mlekiem i miodem. Jest ona najwspanialsza ze wszystkich ziem.

⁷I powiedziałem im: Niech każdy odrzuci ohydy sprzed swoich oczu, niech się nie plami egipskimi bożkami. Ja jestem PAN, wasz Bóg.

⁸Ale zbuntowali się przeciw Mnie i nie chcieli Mnie słuchać. Nikt nie odrzucił ohydy sprzed swych oczu i bożków egipskich nie porzucili. Postanowiłem więc wylać na nich swoje oburzenie, dopełnić na nich swego gniewu w ziemi egipskiej.

⁹Działałem ze względu na Moje imię, żeby nie było bezczeszczone przed oczyma narodów, wśród których oni byli, gdyż dałem się im poznać, gdy ich wyprowadziłem z ziemi egipskiej.

¹⁰Wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej i wprowadziłem na pustynię.

¹¹Dałem im Moje nakazy, oznajmiłem im Moje wyroki, które gdy człowiek wypełni, to będzie dzięki nim żył.

¹²Dałem im też Moje szabaty, aby były znakiem między Mną a między nimi, żeby poznano, że Ja jestem PANEM, który ich uświęca.

¹³Ale dom Izraela zbuntował się przeciw Mnie na pustyni. Nie postępowali według Moich nakazów, wzgardzili Moimi wyrokami, które gdy człowiek wypełni, to będzie dzięki nim żył. Bardzo znieważyli Moje szabaty. Postanowiłem więc wylać na nich Moje oburzenie na pustyni, żeby ich zgładzić.

¹⁴Działałem ze względu na Moje imię, żeby nie było bezczeszczone przed narodami, które widziały, jak ich wyprowadziłem.

¹⁵Ja właśnie przysiągłem im na pustyni, że ich nie wprowadzę do ziemi, którą im dałem, która płynie mlekiem i miodem, i jest najwspanialsza ze wszystkich ziem,

¹⁶ponieważ wzgardzili Moimi wyrokami, nie postępowali według Moich nakazów i znieważali Moje szabaty. Ich serce bowiem poszło za ich bożkami.

¹⁷Lecz Moje oko ulitowało się nad nimi. Żeby ich nie wygubić, nie dokonałem ich zagłady na pustyni.

¹⁸Powiedziałem do ich synów na pustyni: Nie idźcie za nakazami waszych ojców, nie przestrzegajcie ich zwyczajów i nie plamcie się ich bożkami.

¹⁹Ja jestem PANEM, waszym Bogiem. Postępujcie według Moich nakazów, przestrzegajcie Moich wyroków i je wypełniajcie.

²⁰Święćcie Moje szabaty. Niech będą one znakiem między Mną a między wami, żeby poznano, że Ja jestem PANEM, waszym Bogiem.

²¹Ale synowie zbuntowali się przeciw Mnie. Nie postępowali według Moich nakazów, nie przestrzegali Moich wyroków, które należy wypełniać, bo jeśli człowiek je wypełnia, to dzięki nim będzie żył. I szabaty Moje znieważali. Postanowiłem więc wylać na nich Moje oburzenie i dopełnić na nich Mój gniew na pustyni.

²²Ale cofnąłem Moją rękę. Działałem ze względu na Moje imię, żeby nie było bezczeszczone przed narodami, które widziały, jak ich wyprowadziłem.

²³Ja właśnie przysiągłem im na pustyni, że ich rozproszę między narodami i rozrzucę ich po krajach,

²⁴gdyż nie wypełnili Moich wyroków, wzgardzili Moimi nakazami, znieważyli Moje szabaty i kierowali swe oczy ku bożkom swoich ojców.

²⁵Więc Ja także dałem im ustawy, które nie były dobre, i nakazy, według których nie mogli żyć.

²⁶Dopuściłem, aby splamili się swymi darami, gdy przeprowadzali przez ogień każde pierworodne dziecko, żeby ich przerazić, aby poznali, że Ja jestem Panem.

²⁷Dlatego przemów do domu Izraela, synu człowieczy. Powiedz im: Tak mówi Pan BÓG – Jeszcze tym znieważyli Mnie wasi ojcowie, że byli wobec Mnie niewierni.

²⁸Wprowadziłem ich do kraju, który przysiągłem, im dać. Ale gdy tylko zobaczyli jakiś wysoki pagórek lub jakieś rozłożyste drzewo, to składali tam swoje krwawe ofiary, składali tam swe wzbudzające gniew dary, kładli tam ofiary kadzielne i wylewali tam ofiary płynne.

²⁹Mówiłem do nich: Co to za wyżyna, na którą chodzicie? – Nazywa się ją wyżyną aż do tego dnia.

³⁰Dlatego powiedz domowi Izraela: Tak mówi Pan BÓG: Czy wy się nie plamicie, idąc drogą waszych ojców i uprawiając nierząd z ich ohydami?

³¹Przez składanie waszych darów, przez przeprowadzanie przez ogień waszych synów plamicie się wszystkimi waszymi bożkami aż do dziś i chcecie się Mnie radzić, domu Izraela? Na Moje życie – wyrocznia Pana BOGA – nie będziecie się Mnie radzić.

³²Na pewno nie stanie się to, co przyszło wam na myśl, że mówicie: Będziemy jak narody, jak plemiona krajów, żeby oddawać cześć drewnu i kamieniowi.

³³Na Moje życie – wyrocznia Pana BOGA – będę panował nad wami mocną ręką, wyciągniętym ramieniem i okazanym oburzeniem.

³⁴Wyprowadzę was spośród narodów i zbiorę was z krajów, do których zostaliście rozproszeni, mocną ręką, wyciągniętym ramieniem i okazanym oburzeniem.

³⁵Zaprowadzę was na pustynię narodów i tam będę was sądził twarzą w twarz,

³⁶jak sądziłem waszych ojców na pustyni ziemi egipskiej, tak będę was sądził – wyrocznia Pana BOGA.

³⁷Sprawię, że przejdziecie pod rózgą i doprowadzę was do więzi przymierza.

³⁸Wyłączę spośród was buntowników i tych, którzy są przeciw Mnie. Wyprowadzę ich z kraju ich zamieszkania, ale do ziemi Izraela nie wejdą. I poznacie, że Ja jestem PANEM.

³⁹Wam zaś, domu Izraela, tak mówi Pan BÓG: Chodźcie! Niech każdy idzie i służy swoim bożkom. Czy nie usłuchacie Mnie? Nie bezcześćcie już więcej Mojego świętego imienia przez wasze dary i wasze bożki,

⁴⁰gdyż na Mojej świętej górze, na wysokiej górze Izraela – wyrocznia Pana BOGA – tam będzie Mi służył cały dom Izraela, wszyscy w kraju. Tam łaskawie ich przyjmę. Tam będę szukał waszych danin, pierwocin waszych ofiar ze wszystkimi waszymi świętymi darami.

⁴¹Jako przyjemną woń przyjmę was łaskawie, gdy wyprowadzę was z ludów i zbiorę was z krajów, w których zostaliście rozproszeni. Będę w was Święty na oczach narodów.

⁴²Poznacie, że Ja jestem PANEM, gdy wprowadzę was do ziemi Izraela, do kraju, który przysiągłem, że dam go waszym ojcom.

⁴³Tam będziecie wspominać wasze postępowanie i wszystkie wasze czyny, którymi się splamiliście. Będziecie się brzydzić sobą z powodu wszystkich waszych przewrotności, które czyniliście.

⁴⁴I poznacie, że Ja jestem PANEM, gdy postąpię z wami ze względu na Moje imię, a nie według waszego przewrotnego postępowania i waszych niegodziwych czynów, domu Izraela – wyrocznia Pana Boga.