Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Daniela 2 Bible Online

Księga Daniela 2 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Daniela 2

¹W drugim roku swojego panowania Nebukadnessar miał sny. Ogarnął go niepokój i nie mógł już zasnąć.

²Kazał zatem wezwać tłumaczy snów, wróżbitów, magów i Chaldejczyków, aby mu wyjaśnili jego sen. Oni zaś przyszli i stanęli przed królem.

³Wtedy król powiedział do nich: Miałem sen i ogarnął mnie niepokój, dlatego chciałbym zrozumieć ten sen.

⁴Chaldejczycy odpowiedzieli po aramejsku: O, królu, żyj wiecznie! Opowiedz sen swoim sługom, a wyjaśnimy ci jego znaczenie.

⁵Wówczas król powiedział Chaldejczykom: Oto, co postanowiłem: Jeżeli mi nie opowiecie snu i nie wyjaśnicie jego znaczenia, to zostaniecie posiekani na kawałki, a wasze domy zostaną obrócone w gruzy.

⁶Jeżeli zaś opowiecie mi sen i wyjaśnicie jego znaczenie, to otrzymacie ode mnie dary i nagrodę oraz dostąpicie wielkich zaszczytów. A więc przedstawcie mi sen i wyjaśnijcie jego znaczenie.

⁷Wówczas powiedzieli powtórnie: Niech król opowie sen swoim sługom, my zaś wyjaśnimy mu jego znaczenie.

⁸Lecz król odpowiedział: Wiem z pewnością, że chcecie zyskać na czasie, ponieważ widzicie, iż postanowiłem,

⁹że jeśli nie wyjawicie mi snu, to tylko jeden los może was spotkać. Zmówiliście się więc, aby dać mi kłamliwą i przewrotną odpowiedź, póki się czas nie zmieni. Dlatego opowiedzcie mi ten sen, abym wiedział, że możecie wyjawić jego znaczenie.

¹⁰Chaldejczycy jednak odpowiedzieli królowi: Nie ma na ziemi człowieka, który mógłby spełnić żądanie króla. Zresztą żaden król, choćby był wielki i potężny, nie wymaga podobnej rzeczy od tłumacza snów, wróżbity ani Chaldejczyka.

¹¹Pytanie bowiem, które król stawia, jest trudne i nikt nie potrafi na nie odpowiedzieć, z wyjątkiem bogów, którzy nie mieszkają wśród ludzi.

¹²Wówczas król wpadł w wielki gniew i szał i kazał zgładzić wszystkich mędrców babilońskich.

¹³Gdy król wydał rozkaz zabicia wszystkich mędrców, wówczas poszukiwano także Daniela i jego towarzyszy, aby ich zabić.

¹⁴Wtedy Daniel zwrócił się przezornie i rozważnie do Arioka, dowódcy gwardii królewskiej, który miał zabić mędrców babilońskich,

¹⁵i powiedział do Arioka, królewskiego dowódcy: Dlaczego rozkaz królewski jest aż tak surowy? Ariok wyjaśnił wtedy Danielowi całą sprawę.

¹⁶Daniel udał się więc do króla z prośbą, aby mu dał czas na wyłożenie snu.

¹⁷Następnie wrócił do domu i przedstawił sprawę swoim towarzyszom: Chananiaszowi, Miszaelowi i Azariaszowi,

¹⁸aby wybłagali miłosierdzie u Boga niebios w związku z tą tajemniczą zagadką, żeby Daniel i jego towarzysze nie musieli zginąć wraz z pozostałymi mędrcami babilońskimi.

¹⁹Wtedy Daniel otrzymał w nocnym widzeniu objawienie tajemnicy, za co wysławiał Boga niebios

²⁰tymi słowami: Niech będzie imię Boga błogosławione przez wszystkie wieki! Mądrość bowiem i moc należą do Niego!

²¹On zmienia czasy i pory, usuwa królów i ustanawia królów, daje mędrcom mądrość, a rozumnym wiedzę.

²²On odsłania to, co głębokie i ukryte, i zna to, co spowija ciemność, światłość zaś mieszka z Nim.

²³Ciebie, Boże moich ojców, sławię i uwielbiam, za mądrość i moc, które mi dałeś, a teraz wyjawiłeś mi to, o co Cię błagaliśmy. Ty pozwoliłeś nam zrozumieć żądanie króla.

²⁴Następnie Daniel udał się do Arioka, któremu król zlecił zgładzenie mędrców babilońskich, i tak do niego powiedział: Nie zabijaj mędrców babilońskich! Zaprowadź mnie do króla, a ja wyjaśnię mu sen.

²⁵Ariok niezwłocznie więc zaprowadził Daniela do króla i tak mu powiedział: Znalazłem człowieka spośród uprowadzonych z Judy, który wyjaśni sen królowi.

²⁶Wówczas król zapytał Daniela, który miał na imię Belteszassar: Czy ty rzeczywiście możesz opowiedzieć mi sen, który miałem, i wyjaśnić jego znaczenie?

²⁷Daniel, zwracając się do króla, powiedział: Tajemnicy, o którą król pyta, nie są w stanie wyjawić ani mędrcy, ani wróżbici, ani tłumacze snów, ani astrologowie.

²⁸Jest jednak Bóg w niebie, który odsłania tajemnice. On też oznajmia królowi Nebukadnessarowi, co nastąpi przy końcu dni. Oto twój sen i widzenie, jakie miałeś na swoim łożu:

²⁹Na tym łożu, królu, ogarnęły cię widzenia, dotyczące przyszłości, a Ten, który odsłania tajemnice, wyjawił ci, co się stanie.

³⁰Mnie zaś, nie dzięki mądrości, której nie mam bynajmniej więcej niż inni ludzie, została objawiona ta tajemnica, lecz abym udzielił królowi wyjaśnienia, byś zrozumiał myśli swojego serca.

³¹Patrzyłeś, królu, i zobaczyłeś olbrzymi posąg. Przed tobą posąg wielki, jego blask niezwykły, a wygląd straszny.

³²Głowa tego posągu była z czystego złota, jego pierś i ramiona ze srebra, brzuch i biodra z miedzi,

³³nogi z żelaza, stopy zaś częściowo z żelaza, a częściowo z gliny.

³⁴Patrzyłeś, a wtem bez udziału człowieka oderwał się kamień, który ugodził posąg w jego stopy z żelaza i gliny, i je zmiażdżył.

³⁵Wtedy również uległy skruszeniu żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i stały się jak plewy na klepisku w lecie. Wiatr je rozniósł i nie pozostał po nich żaden ślad. Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i napełnił całą ziemię.

³⁶Taki jest sen, a teraz przedstawimy królowi jego znaczenie.

³⁷Ty, królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebios powierzył królowanie, moc, siłę i chwałę.

³⁸W twoje ręce oddał wszystkich ludzi, zwierzęta polne i ptaki podniebne, gdziekolwiek żyją, a ciebie uczynił władcą nad tym wszystkim. To ty jesteś głową ze złota.

³⁹Po tobie jednak powstanie inne królestwo, słabsze niż twoje, potem trzecie królestwo, miedziane, które zawładnie całą ziemią.

⁴⁰Natomiast czwarte królestwo będzie potężne jak żelazo, które wszystko miażdży. Jak żelazo wszystko łamie i kruszy, tak ono wszystko złamie i skruszy.

⁴¹A to, że widziałeś palce i stopy częściowo z gliny garncarskiej, częściowo zaś z żelaza, znaczy, że to królestwo będzie podzielone, lecz zachowa coś z trwałości żelaza. To zaś, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną,

⁴²a palce u stóp były częściowo z żelaza, a częściowo z gliny, oznacza, że królestwo będzie częściowo mocne, a częściowo kruche.

⁴³A to, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną, znaczy, że ludy spokrewnią się ze sobą, lecz nie wytworzą trwałych więzi, podobnie jak żelazo nie da się połączyć z gliną.

⁴⁴W czasach tych królów Bóg niebios wzbudzi królestwo, które nigdy nie ulegnie zniszczeniu, ani też to królestwo nie zostanie przekazane żadnemu innemu ludowi. Zetrze i zniweczy ono wszystkie te królestwa, samo zaś będzie trwało na zawsze.

⁴⁵Widziałeś przecież, że kamień oderwał się od góry bez udziału człowieka i starł żelazo, miedź, glinę, srebro i złoto. Wielki Bóg wyjawił królowi to, co ma nadejść. Sen jest prawdziwy, a jego wyjaśnienie pewne.

⁴⁶Wtedy król Nebukadnessar padł na twarz, oddał pokłon Danielowi i rozkazał złożyć mu ofiarę oraz wonne kadzidła.

⁴⁷Następnie zwrócił się do Daniela i powiedział: Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów i Panem królów. To On objawia tajemnice, gdyż ty mogłeś tę tajemnicę wyjawić.

⁴⁸Potem król wywyższył Daniela, obdarzył go wieloma kosztownymi darami oraz uczynił namiestnikiem całej prowincji babilońskiej i zwierzchnikiem wszystkich mędrców babilońskich.

⁴⁹Daniel poprosił jednak króla, aby zarząd prowincji babilońskiej powierzył Szadrakowi, Meszakowi i Abed-Nego, sam zaś pozostał na dworze królewskim.