Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Liczb 14 Bible Online

Księga Liczb 14 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Liczb 14

¹Wtedy cała społeczność zaczęła głośno zawodzić i płakał lud tamtej nocy.

²Wszyscy Izraelici szemrali przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, a cała społeczność powiedziała do nich: Obyśmy poumierali w ziemi egipskiej albo tu na tej pustyni!

³Po co PAN przyprowadził nas do tej ziemi? Czy po to, byśmy padli od miecza, a nasze żony i dzieci stały się łupem nieprzyjaciół? Czy nie lepiej będzie dla nas, jeśli wrócimy do Egiptu?

⁴Mówili też jeden do drugiego: Wybierzmy sobie wodza i wracajmy do Egiptu.

⁵Mojżesz i Aaron padli twarzą do ziemi przed całym zgromadzeniem społeczności Izraelitów.

⁶A Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, którzy należeli do przeprowadzających zwiad w tej ziemi, rozdarli swe szaty

⁷i powiedzieli do całego społeczności Izraelitów: Ziemia, którą przemierzyliśmy, aby przeprowadzić zwiad, to wspaniała ziemia.

⁸Jeśli PAN nam sprzyja, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam tę ziemię, mlekiem i miodem płynącą.

⁹Tylko nie buntujcie się przeciwko PANU ani nie bójcie się ludu tej ziemi, ponieważ go pochłoniemy. Osłona ich już ich opuściła, a PAN jest z nami, więc się ich nie bójcie!

¹⁰Gdy cała społeczność mówiła, aby ich ukamienować, w Namiocie Spotkania ukazała się chwała PANA wobec wszystkich Izraelitów.

¹¹PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mnie znieważał? Jak długo nie będą Mi wierzyć mimo wszystkich znaków, których dokonałem pośród nich?

¹²Wyniszczę ich zarazą i pozbawię ich dziedzictwa, a z ciebie uczynię naród, który będzie większy i silniejszy od nich.

¹³Mojżesz odpowiedział PANU: Egipcjanie usłyszą o tym, ponieważ dzięki Twej mocy wyprowadziłeś ten naród spośród nich.

¹⁴Powiedzą mieszkańcom tej ziemi, że słyszeli, iż Ty, PANIE, jesteś pośród tego ludu i że twarzą w twarz mu się objawiasz, że Twój obłok jest ponad nimi, a Ty za dnia idziesz przed nimi w słupie obłoku, a nocą – w słupie ognistym.

¹⁵Jeśli więc całkowicie zgładzisz ten lud, to narody, które usłyszą to, co się mówi o Tobie, powiedzą:

¹⁶PAN nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą mu przysiągł, dlatego wytracił ich na pustyni.

¹⁷Teraz więc niech wielka będzie Twoja moc, Panie mój, jak to sam ogłaszałeś:

¹⁸PAN jest nieskory do gniewu i bardzo życzliwy. Niegodziwość i grzech przebacza, choć nie pozostawia bez kary. Za niegodziwość ojców karze synów – do trzeciego, a nawet do czwartego pokolenia.

¹⁹Odpuść więc winę tego ludu według wielkości Twego miłosierdzia, tak jak znosiłeś ten lud od Egiptu aż dotąd.

²⁰PAN zaś powiedział: Odpuszczam, jak Mnie prosiłeś.

²¹Ale – na Moje życie – cała ziemia napełni się chwałą PANA.

²²Nikt z tych, którzy widzieli Moją chwałę i Moje znaki czynione w Egipcie i na pustyni, ani nikt z tych, którzy wystawiali Mnie na próbę już dziesięć razy i nie słuchali Mego głosu,

²³nie zobaczy ziemi, którą przysięgłem ich ojcom. Nie zobaczy jej żaden z tych, którzy Mną wzgardzili.

²⁴Jedynie Kaleba, Mego sługę, który – będąc innego ducha – okazał Mi pełne posłuszeństwo, wprowadzę do ziemi, do której już dotarł, a jego potomstwo weźmie ją w posiadanie.

²⁵Ponieważ Amalekici i Kananejczycy mieszkają w dolinie, więc jutro wyruszycie, kierując się ku pustyni drogą prowadzącą nad Morze Sitowia.

²⁶Potem PAN powiedział do Mojżesza i Aarona:

²⁷Jak długo jeszcze będzie szemrać przeciwko Mnie ta przewrotna społeczność? Usłyszałem narzekania Izraelitów, w których zwracają się przeciwko Mnie.

²⁸Powiedz im: Na Moje życie – wyrocznia PANA – postąpię z wami tak, jak do Mnie mówiliście.

²⁹Wasze trupy będą leżały na pustyni. Nikt spośród was, z ogólnej liczby spisanych w wieku powyżej dwudziestu lat, którzy szemraliście przeciwko Mnie,

³⁰na pewno nie wejdzie do ziemi, w której uroczyście poprzysiągłem was osiedlić – z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna.

³¹Także wasze dzieci, o których mówiliście, że miały się stać łupem, wprowadzę i poznają ziemię, którą wzgardziliście.

³²Wasze trupy natomiast będą leżały na tej pustyni.

³³Przez czterdzieści lat wasi synowie będą się błąkali na pustyni, ponosząc karę za waszą niewierność, dopóki wasze trupy nie zniszczeją na pustyni.

³⁴Zgodnie z liczbą dni, w których prowadziliście zwiad w tej ziemi, każdy z czterdziestu dni stanie się rokiem i przez czterdzieści lat będziecie ponosić karę za wasze winy i poznacie, co znaczy Mój sprzeciw.

³⁵Ja, PAN, to powiedziałem! Z pewnością tak właśnie postąpię z tą przewrotną społecznością, która się zmówiła przeciwko Mnie. Na tej pustyni wyginą i tutaj umrą.

³⁶Ci, których Mojżesz posłał, aby przeprowadzili zwiad w tej ziemi, a którzy po powrocie nakłonili całą społeczność do szemrania przeciwko niemu, przekazując złą wieść o tej ziemi,

³⁷właśnie ci ludzie przynoszący złe wieści o tej ziemi, ponieśli śmierć porażeni plagą przez PANA.

³⁸Spośród tych, którzy wyprawili się, by przeprowadzić zwiad tej ziemi, przeżyli tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego.

³⁹Gdy Mojżesz przekazał te słowa wszystkim Izraelitom, oni bardzo się zasmucili.

⁴⁰Wczesnym rankiem wstali i wyruszyli na szczyt góry, mówiąc: Zgrzeszyliśmy, lecz teraz jesteśmy gotowi pójść na miejsce, o którym PAN powiedział.

⁴¹Wówczas Mojżesz odpowiedział: Czemu chcecie przekroczyć rozkaz PANA? To się nie może powieść!

⁴²Nie idźcie, bo nie ma PANA pośród was i zostaniecie pokonani przez nieprzyjaciół.

⁴³Amalekici i Kananejczycy bowiem staną wam na drodze i zginiecie od miecza, dlatego że odwróciliście się od PANA i nie będzie PANA z wami.

⁴⁴Lecz oni się uparli, by wyruszyć ku szczytowi góry. Jednak Arka Przymierza PANA i Mojżesz nie opuścili obozu.

⁴⁵Wtedy Amalekici i Kananejczycy mieszkający na tej górze zeszli i pokonali ich, rozpraszając aż po Chormę.