Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Liczb 15 Bible Online

Księga Liczb 15 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Liczb 15

¹Następnie PAN powiedział do Mojżesza:

²Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, którą Ja daję wam do zamieszkania,

³wtedy będziecie składać ofiarę spalaną dla PANA – czy to ofiarę całopalną, czy ofiarę dla wypełnienia ślubu, czy też ofiarę dobrowolną, a w czasie waszych uroczystości – z cielców lub owiec, aby przygotować miłą woń dla PANA.

⁴Ten, kto będzie przynosił swój dar ofiarny dla PANA, powinien przynieść na ofiarę pokarmową dziesiątą część efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy.

⁵Do każdego baranka składanego w ofierze całopalnej lub w ofierze rzeźnej złożysz także czwartą część hinu wina na ofiarę płynną.

⁶Przy ofierze z barana złożysz na ofiarę pokarmową dwie dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej jedną trzecią hinu oliwy.

⁷Także na ofiarę płynną złożysz jedną trzecią hinu wina jako miłą woń dla PANA.

⁸Składając cielca jako ofiarę całopalną lub ofiarę na wypełnienie ślubu, lub ofiarę wspólnotową dla PANA,

⁹dodasz do cielca trzy dziesiąte efy najczystszej mąki zaprawionej połową hinu oliwy na ofiarę pokarmową,

¹⁰a jako ofiarę płynną przyniesiesz połowę hinu wina. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla PANA.

¹¹Tak należy czynić przy każdej ofierze z cielca, barana, a także jagnięcia czy koźlęcia.

¹²Powinniście tak postępować przy każdej sztuce, stosownie do liczby ofiarowywanych zwierząt.

¹³Każdy tubylec ma tak postępować, składając ofiarę spalaną, miłą woń dla PANA.

¹⁴Gdyby jakiś przybysz, który się u was zatrzymał lub też mieszka pośród was na stałe, chciał złożyć ofiarę spalaną, miłą woń dla PANA – winien postąpić tak samo jak wy.

¹⁵Ta sama ustawa odnosi się do was i do przybyszów, przebywających wśród was. Jest to ustawa wieczna dla waszych pokoleń, obowiązująca przed PANEM zarówno was jak i przybyszów.

¹⁶To samo prawo i ten sam nakaz obowiązują was i przybyszów, wśród was przebywających.

¹⁷Następnie PAN powiedział do Mojżesza:

¹⁸Tak oznajmij Izraelitom: Gdy wejdziecie do ziemi, do której Ja was prowadzę,

¹⁹i zaczniecie jeść z plonów tej ziemi, wyznaczycie także dar dla PANA.

²⁰Ofiarujecie w darze pierwociny ciasta – okrągły placek złożycie jako szczególny dar klepiska.

²¹Z pierwocin ciasta będziecie składać dar dla PANA przez wszystkie wasze pokolenia.

²²Jeżeli zbłądzicie przez nieuwagę i nie spełnicie wszystkich tych przykazań, które PAN wypowiedział do Mojżesza

²³– tego wszystkiego, co PAN nakazał wam przez Mojżesza od dnia, w którym PAN nakazał wam i waszym następnym pokoleniom –

²⁴i jeśli się to stanie przez nieuwagę społeczności, to cała społeczność winna złożyć cielca na ofiarę całopalną jako miłą woń dla PANA oraz należącą do niej zgodnie z rozporządzeniem prawa ofiarę pokarmową i płynną, a także kozła na ofiarę przebłagalną za grzech.

²⁵Gdy kapłan dokona przebłagania za całą społeczność Izraelitów, zostanie im odpuszczone, ponieważ było to popełnione przez nieuwagę, a oni złożyli swój dar ofiarny: ofiarę spalaną dla PANA i ofiarę przebłagalną za grzech wobec PANA – za swoją nieuwagę.

²⁶Będzie więc odpuszczone całej społeczności Izraelitów i przybyszowi przebywającemu wśród was, gdyż był to grzech całego ludu popełniony przez nieuwagę.

²⁷Jeśli zgrzeszy przez nieuwagę jeden człowiek, to winien złożyć roczną kozę jako ofiarę przebłagalną za grzech.

²⁸Za tego, kto zgrzeszył przed PANEM przez nieuwagę, kapłan dokona przebłagania. I będzie mu odpuszczone.

²⁹W przypadku grzechu popełnionego przez nieuwagę będzie jedno prawo zarówno dla tubylców – potomków Izraela, jak i dla przybyszów przebywających pośród was.

³⁰Lecz gdyby ktoś z was, tubylców, lub jakiś przybysz popełnił grzech z pełną świadomością, wtedy taki obraża PANA i ma być usunięty spośród ludu,

³¹ponieważ wzgardził słowem PANA i złamał Jego przykazanie. Taki człowiek musi być bezwzględnie usunięty. Jego wina pozostanie na nim.

³²Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień szabatu.

³³Ci, którzy go spotkali, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza, Aarona i całej społeczności.

³⁴Oddano go pod straż, bo nie rozstrzygnięto jeszcze, co z nim należy uczynić.

³⁵Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć. Niech cała społeczność ukamienuje go poza obozem.

³⁶Cała społeczność wyprowadziła go poza obóz. Tam go ukamienowano – poniósł śmierć tak, jak PAN nakazał Mojżeszowi.

³⁷Potem PAN powiedział do Mojżesza:

³⁸Oznajmij Izraelitom, aby oni i ich potomkowie zrobili sobie frędzle na brzegach płaszczy, a do frędzli niech użyją sznurka z fioletowej purpury.

³⁹Dzięki temu, że będziecie mieli te frędzle, ilekroć na nie spojrzycie, przypomnicie sobie wszystkie przykazania PANA, abyście je wypełniali i abyście nie podążali za własnym sercem i oczami, które przywiodłyby was do niewierności,

⁴⁰abyście pamiętali o wszystkich Moich przykazaniach i je wypełniali i abyście byli świętymi dla waszego Boga.

⁴¹Ja jestem PANEM, waszym Bogiem, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, by być waszym Bogiem. Ja jestem PANEM, waszym Bogiem.