Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Liczb 17 Bible Online

Księga Liczb 17 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Liczb 17

¹Następnie PAN powiedział do Mojżesza:

²Oznajmij Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, niech zbierze ze zgliszczy kadzielnice, a ogień niech rozrzuci daleko. Ponieważ zostały poświęcone

³kadzielnice tych grzeszników za cenę ich życia, należy je przekuć na blachy do pokrycia ołtarza. Przyniesiono je bowiem przed PANA, są zatem poświęcone i będą znakiem dla Izraelitów.

⁴Kapłan Eleazar pozbierał więc miedziane kadzielnice, które przynieśli ci, którzy spłonęli, i przekuto je na obicie ołtarza,

⁵jako przypomnienie dla Izraelitów, aby nikt obcy, spoza potomstwa Aarona, nie ważył się zbliżać, by palić kadzidło przed PANEM. W przeciwnym razie stałoby się z nim to, co stało się z Korachem i jego stronnikami, jak mu to zapowiedział PAN przez Mojżesza.

⁶Lecz nazajutrz cała społeczność Izraelitów zaczęła szemrać przeciw Mojżeszowi i Aaronowi: To wy doprowadziliście do śmierci ludu PANA.

⁷Gdy społeczność zebrała się przeciw Mojżeszowi oraz Aaronowi i skierowała się ku Namiotowi Spotkania, wtedy okrył go obłok i ukazała się chwała PANA.

⁸Mojżesz i Aaron przyszli przed Namiot Spotkania.

⁹PAN powiedział do Mojżesza:

¹⁰Oddalcie się od tej społeczności, a Ja w jednej chwili ich unicestwię. Oni zaś upadli na twarze.

¹¹Potem Mojżesz powiedział do Aarona: Weź kadzielnicę, nałóż ogień z ołtarza, nasyp kadzidła i idź prędko do społeczności, aby dokonać nad nią przebłagania, bo gniew wyruszył już sprzed oblicza PANA i plaga już nadeszła.

¹²Zgodnie z rozkazem Mojżesza Aaron wziął kadzielnicę i pobiegł w sam środek zgromadzenia, bo rzeczywiście plaga już spadła na lud. Nałożył kadzidło i dokonał przebłagania za lud.

¹³Stanął następnie pomiędzy umarłymi i żywymi i plaga ustała.

¹⁴Tych, którzy zginęli, było czternaście tysięcy siedmiuset, nie licząc zmarłych w związku z buntem Koracha.

¹⁵Potem Aaron wrócił do Mojżesza przy wejściu do Namiotu Spotkania, a plaga ustała.

¹⁶Potem Pan powiedział do Mojżesza:

¹⁷Przemów do Izraelitów i weź od nich po lasce od każdego plemienia. W sumie od wszystkich przywódców plemion ma być dwanaście lasek. Wypisz imię każdego na jego lasce,

¹⁸a na lasce Lewiego wypisz imię Aarona. Po jednej lasce niech przypadnie na naczelnika każdego z plemion.

¹⁹Połóż je w Namiocie Spotkania przed Świadectwem, gdzie się z wami spotykam.

²⁰Laska tego, kogo sobie wybrałem, zakwitnie, i w ten sposób uciszę narzekania Izraelitów, które podnoszą przeciwko wam.

²¹Mojżesz przekazał to Izraelitom. Potem wszyscy przywódcy wręczyli mu po lasce: jedna laska przypadła na przywódcę z każdego plemienia – razem dwanaście lasek. Była wśród nich również laska Aarona.

²²Wówczas Mojżesz położył laski przed PANEM w Namiocie Spotkania.

²³Następnego ranka, gdy Mojżesz wszedł do Namiotu Spotkania, spostrzegł, że zakwitła laska Aarona z plemienia Lewiego: wypuściła pączki, zakwitła i wydała owoce migdała.

²⁴Następnie Mojżesz wyniósł wszystkie laski sprzed oblicza PANA do wszystkich Izraelitów. A gdy je zobaczyli, każdy wziął swoją laskę.

²⁵PAN zaś powiedział do Mojżesza: Połóż laskę Aarona z powrotem przed Świadectwem. Niech będzie zachowana jako znak dla buntowników. Dzięki temu przestaną szemrać przeciwko Mnie i nie zginą.

²⁶Mojżesz postąpił ściśle tak, jak PAN mu nakazał.

²⁷Lecz Izraelici powiedzieli do Mojżesza: Giniemy! Jesteśmy zgubieni! Wszyscy jesteśmy zgubieni!

²⁸Każdy, kto zbliży się do Przybytku PANA, umiera. Czy wszyscy mamy doszczętnie wyginąć?