Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Liczb 21 Bible Online

Księga Liczb 21 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Liczb 21

¹Król Aradu, Kananejczyk, zamieszkujący Negeb, dowiedział się, że drogą od Atarim nadchodzą Izraelici. Podjął walkę z Izraelem, a niektórych wziął do niewoli.

²Wówczas Izrael złożył PANU ślub takiej treści: Jeśli wydasz ten lud w moje ręce, klątwą obłożę ich miasta.

³PAN wysłuchał głosu Izraela i wydał w ich ręce Kananejczyków. Oni sami i ich miasta zostali obłożeni klątwą, dlatego miejscowość tę nazwano Chorma.

⁴Od góry Hor szli w kierunku Morza Sitowia, aby obejść kraj Edomu, a podczas drogi lud zaczął się niecierpliwić.

⁵I mówili przeciw Bogu i Mojżeszowi: Po co wyprowadziliście nas z Egiptu? Czy mamy umrzeć tu na pustyni? Nie ma chleba ani wody, a to nędzne jedzenie nam zbrzydło.

⁶Wtedy PAN zesłał na lud jadowite węże, które kąsały lud, tak że zmarła duża liczba Izraelitów.

⁷Przyszedł więc lud do Mojżesza i powiedział: Zgrzeszyliśmy, gdyż mówiliśmy przeciwko PANU i przeciwko tobie. Módl się za nami do PANA, aby oddalił od nas węże. Mojżesz pomodlił się więc za lud.

⁸Wówczas PAN powiedział do Mojżesza: Sporządź sobie jadowitego węża i zawieś go na palu*. Każdy ukąszony, który na niego spojrzy, pozostanie przy życiu.

⁹Sporządził więc Mojżesz miedzianego węża i zawiesił go na palu. I było tak, że jeśli wąż kogoś ukąsił, a ten spojrzał na miedzianego węża, to pozostawał przy życiu.

¹⁰Potem Izraelici wyruszyli i rozbili obóz pod Obot.

¹¹Następnie opuścili Obot i rozbili obóz pod Ijje- -Haabarim, na pustyni położonej na wschód od Moabu.

¹²Stamtąd wyruszyli dalej i obozowali nad potokiem Zared.

¹³Ponownie wyruszyli i rozłożyli się obozem po drugiej stronie Arnonu, który płynie przez pustynię, wypływając z kraju Amorytów, przy czym Arnon stanowi granicę między Moabitami i Amorytami.

¹⁴Dlatego powiedziane jest w Księdze Wojen PANA: Waheb w Sufa i potoki Arnonu,

¹⁵wąwozy potoków ciągną się aż do miejsca, gdzie leży Ar przylegające do granicy Moabu.

¹⁶Stamtąd powędrowali do Beer. Jest to studnia, o której PAN powiedział do Mojżesza: Zgromadź lud, a Ja dam mu wodę!

¹⁷Wtedy to Izrael śpiewał taką pieśń: Wytryśnij, studnio! A wy śpiewem jej odpowiedzcie!

¹⁸Studnia, którą kopali przywódcy, i drążyli przełożeni ludu – berłem i swoimi laskami. Z pustyni przybyli do Mattany,

¹⁹z Mattany do Nachaliel, a z Nachaliel do Bamot.

²⁰Z Bamot do doliny, która leży na stepach Moabu, tam gdzie szczyt Pisga góruje nad pustynią.

²¹Następnie wyprawił Izrael posłów do Sichona, króla Amorytów, aby powiedzieli:

²²Przepuść mnie przez swoją ziemię. Nie zboczymy na pola ani do winnic i nie będziemy pili wody ze studni. Powędrujemy drogą królewską, dopóki nie przekroczymy twych granic.

²³Lecz Sichon nie pozwolił Izraelowi przejść przez swoją ziemię. Zgromadził cały swój lud i wyprawił się przeciwko Izraelowi na pustynię, a gdy dotarł do Jahsy – zaatakował Izraela.

²⁴Izrael jednak pobił go ostrzem miecza i zajął jego kraj od Arnonu po Jabbok, aż do kraju Ammonitów, ponieważ granica Ammonitów była umocniona.

²⁵Izrael zagarnął wszystkie te miasta i osiedlił się Izrael we wszystkich miastach Amorytów, w Cheszbonie i we wszystkich podległych mu osiedlach.

²⁶Cheszbon bowiem był stolicą Sichona, króla Amorytów, który prowadził wojnę z poprzednim królem Moabu i zagarnął całą jego ziemię aż po Arnon.

²⁷Dlatego ci, którzy układają przysłowia, mawiają: Wejdźcie do Cheszbonu! Niech się odbuduje i umocni miasto Sichona.

²⁸Bo z Cheszbonu wyszedł ogień, płomień z miasta Sichona, pochłonął Ar-Moab, panujące wyżyny Arnonu.

²⁹Biada ci, Moabie! Przepadłeś, ludu Kemosza! Jego synów uczynił uciekinierami, a jego córki w niewoli Sichona, króla Amorytów.

³⁰Przeszyliśmy ich strzałami i zginęli, od Cheszbonu aż po Dibon, wyniszczyliśmy ich aż do Nofach, które leży blisko Medeby.

³¹Tak więc Izrael osiedlił się w kraju Amorytów.

³²Potem Mojżesz wysłał zwiad, aby szpiegować Jazer. Zajęli podległe mu osiedla i usunęli mieszkających tam Amorytów z ich dziedzictwa.

³³Następnie zawrócili i poszli w kierunku Baszanu. Król Baszanu, Og, wyprawił się przeciw nim wraz z całym swoim ludem, aby stoczyć z nimi bitwę pod Edrei.

³⁴Lecz PAN powiedział do Mojżesza: Jego się nie bój, bo wydam go w twoje ręce razem z całym jego ludem i tą ziemią. Zrobisz z nim to samo, co zrobiłeś z Sichonem, królem Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie.

³⁵I rozgromili jego oraz jego synów i cały lud, tak że nikt nie uszedł z życiem, a jego ziemię wzięli w posiadanie.