Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Liczb 35 Bible Online

Księga Liczb 35 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Liczb 35

¹Tak PAN powiedział do Mojżesza na równinach Moabu w pobliżu Jordanu, naprzeciw Jerycha:

²Rozkaż Izraelitom, by oddali lewitom w dziedziczne posiadanie miasta, w których będą mieszkali, a także pastwiska dokoła miast.

³Będą mieli miasta na swoje mieszkanie, a należące do nich pastwiska będą dla ich bydła, trzód i wszelkiej zwierzyny.

⁴Pastwiska miast, które przekażecie lewitom, mają się rozciągać na tysiąc łokci wokół jego murów.

⁵Powinniście odmierzyć poza miastem dwa tysiące łokci od strony wschodniej, dwa tysiące łokci od strony południowej, dwa tysiące łokci od strony zachodniej i dwa tysiące łokci od strony północnej, tak że miasto będzie położone w środku – to będą pastwiska przy ich miastach.

⁶Spośród miast, które oddacie lewitom, sześć będzie miastami ucieczki, w których pozwolicie się schronić zabójcy, a prócz nich przekażecie im jeszcze czterdzieści dwa miasta.

⁷Ogółem miast, które wraz z należącymi do nich pastwiskami oddacie lewitom, będzie czterdzieści osiem.

⁸Natomiast liczba miast, które macie przekazać z posiadłości Izraelitów, w przypadku większego plemienia będzie większa, a w przypadku mniejszego – mniejsza. Każde powinno przekazać taką liczbę miast, jaka odpowiada otrzymanemu przez nie dziedzictwu.

⁹Potem PAN powiedział do Mojżesza:

¹⁰Oznajmij Izraelitom: Gdy przeprawicie się przez Jordan do ziemi Kanaan,

¹¹wówczas wybierzcie sobie miasta, które będą wam służyć za miasta ucieczki. Tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił kogoś nieumyślnie.

¹²Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi. Dzięki temu zabójca nie zginie, nim nie stanie przed sądem społeczności.

¹³Spośród miast, które macie dać, wyznaczycie sobie sześć miast ucieczki.

¹⁴Trzy miasta winniście dać po drugiej stronie Jordanu i trzy w ziemi Kanaan, aby były one miastami ucieczki.

¹⁵Te sześć miast mają służyć za schronienie zarówno Izraelitom, jak i przybyszom, oraz tym, którzy mieszkają pośród was. Każdy, kto zabił kogoś nieumyślnie, może tam uciec.

¹⁶Jeżeli jednak uderzył kogoś przedmiotem z żelaza, przez co tamten zmarł, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć.

¹⁷Również w przypadku gdyby kogoś uderzył kamieniem, którym można zabić, powodując śmierć, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć.

¹⁸A jeśli uderzył kogoś czymś z drewna, czym można byłoby zadać śmierć, w wyniku czego tamten zmarł, jest zabójcą. Taki musi ponieść śmierć.

¹⁹Zabójcę powinien zabić mściciel krwi; może go zabić, gdziekolwiek by go spotkał.

²⁰Wreszcie jeśliby ktoś zadał komuś cios z nienawiści lub zrzucił coś na niego, czekając w zasadzce, tak iż tamten by umarł,

²¹albo też jeśliby z wrogim nastawieniem zadał ręką cios, który okazałby się śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity. Jest on zabójcą, a mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka.

²²Jeżeliby go jednak znienacka popchnął, ale bez wrogiego nastawienia, albo jeżeliby zrzucił na niego jakikolwiek przedmiot, nie zastawiając zasadzki,

²³albo też nie widząc, spuściłby na niego jakikolwiek kamień, od którego można zginąć, skutkiem czego tamten by umarł, a człowiek ten nie był jego wrogiem i nie usiłował wyrządzić mu zła,

²⁴wtedy zgodnie z powyższymi przepisami społeczność rozsądzi pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi.

²⁵Społeczność wybawi zabójcę z rąk mściciela krwi, a następnie odeśle go do miasta ucieczki, do którego się wcześniej schronił. Musi tam pozostać aż do śmierci arcykapłana namaszczonego świętym olejem.

²⁶Jeżeliby jednak zabójca opuścił granice miasta ucieczki, do którego się schronił,

²⁷a mściciel krwi spotkałby go poza granicami miasta ucieczki i zgładziłby go, to mściciel krwi nie będzie uznany za winnego.

²⁸Zabójca powinien bowiem przebywać w swoim mieście ucieczki aż do śmierci arcykapłana. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej posiadłości.

²⁹Ustawy te powinny być dla was prawem przez wszystkie pokolenia i we wszystkich miejscach waszego zamieszkania.

³⁰Jeżeli ktoś kogoś zabił, to należy zabić zabójcę na podstawie zeznań świadków, lecz jeden świadek nie wystarczy do wydania wyroku śmierci.

³¹Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi ponieść śmierć.

³²Również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, nie możecie przyjmować żadnego okupu, aby przed śmiercią kapłana mógł powrócić do miejsca swojego zamieszkania.

³³Nie będziecie bezcześcili ziemi, w której mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za przelaną krew jak tylko krew tego, który ją przelał.

³⁴Nie kalajcie więc ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której również Ja mieszkam. Bowiem Ja, Pan, mieszkam pośród Izraelitów.