Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Machabejska 14 Bible Online

Pierwsza Księga Machabejska 14 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Machabejska 14

¹W sto siedemdziesiątym drugim roku król Demetriusz zgromadził swoje wojsko i udał się do Medii, by uzyskać pomoc w celu pokonania Tryfona.

²Gdy Arsakes, król Persji i Medii, usłyszał, że Demetriusz wszedł w jego granice, wysłał jednego ze swoich dowódców, aby pochwycił go żywego.

³Ten wyruszył i pobił wojsko Demetriusza, a po schwytaniu go, zaprowadził do Arsakesa, który rozkazał osadzić go w więzieniu.

⁴W ziemi judzkiej panował spokój przez cały czas panowania Szymona. Zabiegał on o dobro swojego ludu, dlatego podobała im się jego władza i jego sława przez wszystkie dni.

⁵Do całej swej sławy dodał zdobycie Joppy, którą uczynił swoim portem, otwierając dostęp do wysp morskich.

⁶Poszerzył granice swojego narodu i objął panowanie nad krajem.

⁷Zgromadził wielu jeńców, opanował Gezer, Bet-Sur i twierdzę, i usunął z niej wszelką nieczystość. Nie było nikogo, kto by się mu przeciwstawił.

⁸Uprawiali swoją ziemię w pokoju – ziemia wydawała plony, a polne drzewa owoce.

⁹Starcy siedzieli na ulicach, wszyscy prowadzili rozmowy o rzeczach pożytecznych. Młodzieńcy ubierali się w drogocenne szaty i zbroje.

¹⁰Miastom zapewnił żywność i wyposażył je w urządzenia obronne, tak że jego sława rozeszła się aż po krańce ziemi.

¹¹Zaprowadził pokój na ziemi, dlatego Izrael bardzo się radował.

¹²Każdy siadał pod swoim winnym krzewem lub figowcem i nie było nikogo, kto by budził w nich trwogę.

¹³Nie było wroga w kraju, królowie zostali także w tym czasie pobici.

¹⁴Wsparł wszystkich poniżonych spośród swojego ludu, strzegł Prawa i usunął wszystkich nieprawych i podłych.

¹⁵Rozsławił świątynię i pomnożył jej naczynia.

¹⁶Mieszkańcy Rzymu, a nawet Sparty, zasmucili się na wieść, że Jonatan umarł.

¹⁷Gdy zaś usłyszeli, że jego brat, Szymon, został zamiast niego arcykapłanem i że włada krajem i miastami, które się w nim znajdują,

¹⁸napisali do niego na tablicach z brązu, aby odnowić z nim przyjaźń i przymierze, które zawarli z jego braćmi, Judą i Jonatanem.

¹⁹Tablice te zostały odczytane wobec zgromadzenia w Jeruzalem.

²⁰A oto odpis listu, który przysłali Spartanie: Przywódcy Spartan i miasto Szymonowi, wielkiemu kapłanowi, starszym, kapłanom i pozostałemu ludowi żydowskiemu, braciom – pozdrowienie!

²¹Posłowie przysłani do naszego ludu opowiedzieli nam o waszej chwale i sławie. Rozradowaliśmy się z powodu ich przybycia,

²²a ich przesłanie tak oto zapisaliśmy w uchwałach ludu: Posłowie Żydów, Numeniusz, syn Antiocha, i Antypater, syn Jazona, przybyli do nas, aby odnowić z nami przyjaźń.

²³Spodobało się ludowi przyjąć wspaniale tych ludzi i umieścić odpis ich mów w publicznych archiwach, aby lud Spartan miał pamiątkę. Ich kopię zaś sporządzono dla arcykapłana Szymona.

²⁴Potem Szymon wysłał także do Rzymu Numeniusza, mającego wielką, złotą tarczę o wadze tysiąca min, aby zawrzeć przymierze z Rzymianami.

²⁵Gdy lud usłyszał o tych wydarzeniach, powiedział: W jaki sposób okażemy wdzięczność Szymonowi i jego synom?

²⁶On bowiem ze swoimi braćmi i domem swego ojca okazał się dzielny. Pokonał nieprzyjaciół Izraela i zapewnił mu wolność. Wypisali to więc na tablicach z brązu i rozmieścili na słupach na górze Syjon.

²⁷A oto odpis tego pisma: Osiemnastego Elul sto siedemdziesiątego drugiego roku, to jest w trzecim roku panowania wielkiego arcykapłana Szymona, w Asaramel

²⁸podczas wielkiego zgromadzenia kapłanów, ludu, przywódców narodu i starszych kraju zostało nam oznajmione:

²⁹Wśród wielu wojen, które przetoczyły się przez kraj, Szymon, syn Mattatiasza, kapłan z synów Joariba, i jego bracia, narażając się na niebezpieczeństwo, przeciwstawili się nieprzyjaciołom swojego narodu dla zachowania świątyni i Prawa, przez co bardzo wsławili swój naród.

³⁰Jonatan zgromadził naród, stał się ich arcykapłanem, a potem został dołączony do przodków swojego ludu.

³¹Kiedy wrogowie chcieli wkroczyć do kraju i podnieść rękę przeciwko świątyni,

³²przeciwstawił się im Szymon i walczył w obronie swego narodu. Wydał wiele swoich pieniędzy na uzbrojenie wojska swego narodu i płacił im żołd.

³³Obwarował miasta Judei i Bet-Sur, położone na obrzeżach Judei, i tam, gdzie przedtem była broń nieprzyjaciół, umieścił załogę żołnierzy żydowskich.

³⁴Obwarował Joppę, która znajduje się nad morzem, oraz Gezer, położone przy granicach Azotu, gdzie przedtem mieszkali nieprzyjaciele. Osiedlił tam Żydów i dostarczył wszystko, co było konieczne do ich odbudowy.

³⁵Gdy lud zobaczył wierność Szymona i sławę, którą chciał przynieść swojemu narodowi, ustanowił go wodzem i arcykapłanem za to wszystko, co uczynił, za sprawiedliwość i wierność, której dochował swojemu narodowi. Wszelkimi sposobami starał się bowiem o wywyższenie swojego ludu.

³⁶Za jego życia i jego rękoma udało się usunąć pogan z kraju, a także tych, którzy w Mieście Dawida, w Jeruzalem, uczynili sobie twierdzę, z której dokonywali wypadów, bezczeszcząc otoczenie świątyni i naruszając jej czystość.

³⁷Osadził także w niej żołnierzy żydowskich, obwarował ją dla bezpieczeństwa kraju i miasta, i podwyższył mury Jeruzalem.

³⁸Dlatego też król Demetriusz ustanowił go arcykapłanem.

³⁹Uczynił go również jednym ze swoich przyjaciół i okazał mu wielką cześć.

⁴⁰Usłyszał bowiem, że Żydzi zostali nazwani przez Rzymian przyjaciółmi, sprzymierzeńcami i braćmi, i że wspaniale przyjęli posłów Szymona.

⁴¹Dowiedział się też, że Żydzi i kapłani postanowili, iż Szymon będzie ich wodzem i arcykapłanem na zawsze, dopóki nie powstanie wiarygodny prorok;

⁴²że zostanie ich wodzem, że będzie się troszczył o świątynię, wyznaczał zarządców robót publicznych, odpowiedzialnych za kraj, uzbrojenie i twierdze;

⁴³że będzie się troszczył o świątynię, że wszyscy będą go słuchać i jego imieniem podpisywać wszelkie dokumenty w kraju. On zaś będzie nosił purpurę i złote ozdoby.

⁴⁴Nikt z ludu i kapłanów nie będzie mógł uchylić żadnego z tych postanowień ani sprzeciwić się temu, co zostało przez niego powiedziane. Bez jego też pozwolenia nie będzie wolno zwoływać w kraju zebrania ani ubierać się w purpurę, ani nosić złotej sprzączki.

⁴⁵Ktokolwiek zaś uczyni coś przeciwko temu albo uchyli coś z tych postanowień, będzie podlegał karze.

⁴⁶Cały lud postanowił zezwolić Szymonowi, aby postępował zgodnie z tymi słowami.

⁴⁷Szymon przyjął je i zgodził się być arcykapłanem, wodzem, etnarchą Żydów i kapłanów i przewodzić wszystkim.

⁴⁸Polecili też, by pismo to zostało wyryte na tablicach z brązu i umieszczone w widocznym miejscu, na terenie otaczającym świątynię,

⁴⁹a odpisy w skarbcu, aby miał je Szymon i jego synowie.