Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Machabejska 4 Bible Online

Pierwsza Księga Machabejska 4 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Machabejska 4

¹Gorgiasz wziął pięć tysięcy pieszych i tysiąc wybranych jeźdźców i wyprowadził wojsko nocą,

²aby niespodziewanie napaść na obóz żydowski. Żołnierze z twierdzy byli dla niego przewodnikami.

³Juda dowiedział się o tym i wyruszył wraz z wojownikami, aby uderzyć na wojsko króla, które przebywało w Emmaus.

⁴Kiedy wojska były jeszcze rozproszone z dala od obozu,

⁵Gorgiasz nocą przybył do obozu Judy i nie znalazł nikogo. Szukał więc ich w górach, gdyż pomyślał sobie: Uciekają przed nami.

⁶Gdy tylko nastał dzień, Juda pojawił się na równinie z trzema tysiącami ludzi, którzy nie mieli takich zbroi ani mieczy, jak by pragnęli.

⁷Zobaczyli potężny i obwarowany obóz pogan, który otaczała konnica. Byli oni wyćwiczeni do wojny.

⁸Wtedy Juda powiedział ludziom, którzy z nim byli: Nie bójcie się ich wielkiej liczby ani nie lękajcie się ich ataku.

⁹Wspomnijcie, jak zostali ocaleni nasi ojcowie w Morzu Czerwonym, kiedy ścigał ich faraon z wojskiem.

¹⁰Teraz więc wołajmy do Nieba, może okaże nam przychylność i wspomni na Przymierze ojców, i zniszczy dzisiaj to wojsko przed nami.

¹¹Niech poznają wszyscy poganie, że jest Ten, który wykupuje i ocala Izraela.

¹²Gdy cudzoziemcy podnieśli oczy, zobaczyli ich nadchodzących z naprzeciwka

¹³i ruszyli z obozu do bitwy. Ludzie Judy zaś zadęli w trąby.

¹⁴I zwarli się razem. Wtedy poganie zostali rozbici i uciekli na równinę.

¹⁵Ci wszyscy, którzy uciekali ostatni, padli od miecza. Ścigali ich aż do Gezer, aż do równin Idumei, Azotu i Jamnii. Zginęło spośród nich trzy tysiące ludzi.

¹⁶Gdy Juda wraz z wojskiem powrócił z pościgu,

¹⁷powiedział do ludu: Nie pożądajcie łupów, ponieważ przed nami jest bitwa.

¹⁸Gorgiasz i wojsko są na górze, blisko nas. Stańcie więc teraz naprzeciw naszych nieprzyjaciół i ich pokonajcie. Dopiero potem swobodnie bierzcie łupy.

¹⁹Gdy Juda kończył te słowa, pojawił się jakiś oddział żołnierzy schodzący z góry.

²⁰Zobaczyli, że swoi zostali zmuszeni do ucieczki i podpalili obóz. Unoszący się dym wskazywał bowiem na to, co się wydarzyło.

²¹Gdy to spostrzegli, przerazili się bardzo. Ujrzawszy też wojsko Judy przygotowane na równinie do bitwy,

²²wszyscy uciekli do Kraju Cudzoziemców.

²³Juda zaś zawrócił w celu złupienia obozu. Zabrali wiele srebra i złota, fioletowej i morskiej purpury, i wiele innych cennych rzeczy.

²⁴Wracając, śpiewali hymny i błogosławili Niebo, że jest dobre, że na wieki trwa Jego miłosierdzie.

²⁵W tym dniu dokonało się wielkie ocalenie Izraela.

²⁶Ci zaś cudzoziemcy, którzy ocaleli, przyszli i opowiedzieli Lizjaszowi wszystko, co się wydarzyło.

²⁷Gdy to usłyszał, zmieszał się i zatrwożył, ponieważ z Izraelem stało się inaczej, niż chciał, i nie wypełnił tego, co mu nakazał król.

²⁸W następnym roku zgromadził sześćdziesiąt tysięcy wybranych ludzi i pięć tysięcy jeźdźców, aby ich pobić.

²⁹Przybyli do Idumei i rozbili obóz w Bet-Sur. Juda natomiast wyszedł im naprzeciw z dziesięcioma tysiącami ludzi.

³⁰Gdy zobaczył potężne wojsko, modlił się: Błogosławiony jesteś, Zbawicielu Izraela, który zniweczyłeś atak mocarza ręką Twojego sługi Dawida i przekazałeś wojsko cudzoziemców w ręce Jonatana, syna Saula, i giermka, noszącego jego broń.

³¹Tak samo wydaj to wojsko w ręce Twojego ludu, Izraela. Niech zostaną pohańbieni z powodu ich wojska i jazdy.

³²Ześlij na nich przerażenie i zniszcz odwagę, opierającą się na ich sile. Niech będą wstrząśnięci swoją zgubą.

³³Pokonaj ich mieczem tych, którzy miłują Ciebie. Niech Cię wychwalają hymnami wszyscy, którzy znają Twoje imię.

³⁴I uderzyli jedni na drugich. Z wojska Lizjasza padło w walce około pięciu tysięcy ludzi.

³⁵Gdy Lizjasz zobaczył ucieczkę swojego wojska oraz rosnącą odwagę żołnierzy Judy, którzy byli gotowi mężnie żyć albo zginąć, powrócił do Antiochii. Zwerbował liczne wojska najemne i zamierzał ponownie zjawić się w Judei.

³⁶Juda i jego bracia powiedzieli: Oto nasi wrogowie zostali pokonani. Pójdźmy do świątyni, aby ją oczyścić i na nowo poświęcić.

³⁷Zebrało się więc całe wojsko i wstąpili na górę Syjon.

³⁸Zobaczyli spustoszone miejsce święte, zbezczeszczony ołtarz i spalone bramy, a na dziedzińcach krzaki, rozkrzewione jak w lesie albo na jednej z gór, oraz zrujnowane komnaty.

³⁹Rozdarli swoje szaty, bardzo płakali i posypali głowy popiołem.

⁴⁰Upadli twarzą na ziemię, potem grali na trąbach sygnałowych i wołali do Nieba.

⁴¹Następnie Juda rozkazał ludziom, aby walczyli z tymi, którzy przebywali w twierdzy, dopóki nie zostanie oczyszczona świątynia.

⁴²Wybrali kapłanów bez skazy, zachowujących Prawo,

⁴³i oczyścili świątynię. Wynieśli zbezczeszczone kamienie na miejsce nieczyste.

⁴⁴Potem naradzili się, co zrobić ze zbezczeszczonym ołtarzem całopaleń.

⁴⁵Zrodziła się wśród nich dobra myśl, aby go zburzyć, by nie był dla nich znakiem hańby, bo zbezcześcili go poganie. Zburzyli więc ołtarz,

⁴⁶a kamienie złożyli w odpowiednim miejscu na górze świątynnej, aż do przyjścia proroka, aby o nich zadecydował.

⁴⁷Zgodnie z Prawem wzięli nieociosane kamienie i wznieśli nowy ołtarz, na wzór poprzedniego.

⁴⁸Odnowili świątynię oraz wnętrze Przybytku i poświęcili dziedzińce.

⁴⁹Sporządzili nowe naczynia święte. Wnieśli też do świątyni świecznik, ołtarz kadzielny i stół na chleby pokładne.

⁵⁰Złożyli ofiarę kadzielną na ołtarzu i zapalili lampy, które były na świeczniku i świeciły w świątyni.

⁵¹Położyli chleby na stole i zawiesili zasłonę. Tak ukończyli wszystkie dzieła, których się podjęli.

⁵²Dnia dwudziestego piątego dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, roku sto czterdziestego ósmego wstali wcześnie rano.

⁵³Zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopaleń, który wykonali.

⁵⁴W tym samym czasie i w tym samym dniu, w którym został on zbezczeszczony przez pogan, został ponownie poświęcony pośród dźwięku hymnów, cytr, harf i cymbałów.

⁵⁵Cały lud upadł na twarz, złożył pokłon i wysławiał pod niebo Tego, który im dał powodzenie.

⁵⁶Przez osiem dni świętowali ponowne poświęcenie ołtarza. Składali z radością całopalenia, ofiary ocalenia i uwielbienia.

⁵⁷Przyozdobili fasadę świątyni złotymi wieńcami i małymi tarczami, odnowili wejścia, komnaty i opatrzyli je drzwiami.

⁵⁸Zapanowała bardzo wielka radość pośród ludu, a hańba sprowadzona przez obce narody została usunięta.

⁵⁹Juda, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, aby we właściwym czasie obchodzić z radością i weselem dni ponownego poświęcenia ołtarza, co roku przez osiem dni, od dwudziestego piątego dnia miesiąca Kislew.

⁶⁰Zbudowali też dookoła góry Syjon wysoki mur i mocne wieże, aby obce narody nie przyszły i jej nie podeptały, jak to uczyniły poprzednio.

⁶¹Dla jej obrony Juda umieścił tam także wojsko i umocnił ją, aby można było strzec Bet-Sur i aby lud miał warownię naprzeciw Idumei.