Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Machabejska 5 Bible Online

Pierwsza Księga Machabejska 5 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Machabejska 5

¹Gdy poganie wokół usłyszeli, że odbudowano ołtarz i ponownie poświęcono świątynię, bardzo się rozgniewali.

²Postanowili zniszczyć ród Jakuba, żyjący pośród nich, i zaczęli uśmiercać i wyniszczać lud.

³Juda więc walczył w Idumei przeciwko potomkom Ezawa, przeciw Akrabattenie, bo osaczali Izraela. Zadał im wielką klęskę, upokorzył i wziął ich łupy.

⁴Przypomniał sobie też złość Bajanitów, którzy byli dla ludu pułapką i przeszkodą. Przygotowywali bowiem zasadzki na drogach.

⁵Zamknął ich w wieżach i tam przetrzymywał. Potem obłożył klątwą i spalił ich wieże z wszystkimi ludźmi, którzy byli wewnątrz.

⁶Następnie wyruszył przeciwko Ammonitom. Zastał tam silną armię i liczny lud wraz z ich dowódcą Tymoteuszem.

⁷Stoczył z nimi wiele bitew, rozgromił ich i pobił.

⁸Zajął Jazer i jego wioski. Potem powrócił do Judei.

⁹Poganie mieszkający w Gileadzie zgromadzili się przeciwko Izraelitom, którzy żyją w ich granicach, aby ich zniszczyć. Ci jednak uciekli do twierdzy Datema

¹⁰i wysłali pisma do Judy i jego braci z prośbą: Zebrali się przeciwko nam poganie, którzy żyją wokół nas, aby nas zniszczyć.

¹¹Gotowi są, aby przybyć i zdobyć twierdzę, do której uciekliśmy. Ich wojskiem dowodzi Tymoteusz.

¹²Teraz więc przyjdź, wyrwij nas z ich rąk, ponieważ wielu z nas już padło.

¹³Wszyscy nasi bracia żyjący w Tubi zostali zabici. Uprowadzono do niewoli ich żony i synów i zabrano łupy. Zginęło tam około tysiąca ludzi.

¹⁴Podczas gdy jeszcze czytali listy, inni posłańcy przybyli z Galilei w rozdartych szatach i przekazali te słowa:

¹⁵Zgromadzili się przeciwko nam ludzie z Ptolemaidy, Tyru i Sydonu i cudzoziemcy z całej Galilei, aby nas zgładzić.

¹⁶Gdy Juda i lud usłyszeli te słowa, zwołano wielkie zgromadzenie, aby się naradzić, co uczynić dla braci, będących w ucisku, z którymi walczą poganie.

¹⁷Juda powiedział do Szymona, swojego brata: Wybierz sobie ludzi, idź i wyzwól twoich braci, którzy mieszkają w Galilei. Ja natomiast i mój brat Jonatan udamy się do Gileadu.

¹⁸W Judei zaś pozostawił Józefa, syna Zachariasza, i Azariasza, dowódcę ludu, z resztą wojska, aby jej strzegli.

¹⁹Rozkazał im: Czuwajcie nad tym ludem i nie wzniecajcie wojny przeciwko poganom, dopóki nie wrócimy.

²⁰Szymonowi przydzielono trzy tysiące ludzi, aby udał się do Galilei, a Judzie osiem tysięcy, aby udał się do Gileadu.

²¹Szymon wyprawił się do Galilei. Prowadził liczne walki przeciwko poganom i ich rozbił.

²²Ścigał ich aż do bram Ptolemaidy. Spośród pogan padło około trzech tysięcy ludzi, a on zabrał ich łupy.

²³Zabrał też mieszkających w Galilei i w Arbatta Żydów z żonami i dziećmi, i wszystkim, co do nich należało, i z wielką radością udał się do Judei.

²⁴Juda Machabeusz i jego brat, Jonatan, przekroczyli natomiast Jordan i przez trzy dni szli przez pustynię.

²⁵Spotkali Nabatejczyków, którzy przyjęli ich pokojowo i opowiedzieli im wszystko, co przydarzyło się ich braciom w Gileadzie.

²⁶Wielu z nich było zamkniętych w Bosorra i Bosor, w Alemach, Kasfo, Makedzie i Karnaim. Wszystkie te miasta były warowne i wielkie.

²⁷Byli również zamknięci w pozostałych miastach Gileadu. Następnego dnia nieprzyjaciele zamierzali zaatakować twierdze, zdobyć je i w ciągu jednego dnia wybić wszystkich Żydów.

²⁸Wtedy Juda ze swoim wojskiem zawrócił szybko drogą pustynną do Bosorry, zajął miasto i pozabijał mieczem wszystkich mężczyzn. Zabrał też wszelkie łupy, a miasto spalił.

²⁹Stamtąd wyruszył nocą i dotarł aż do twierdzy.

³⁰Z nastaniem poranka, spojrzeli i zobaczyli, jak wielka, niezliczona armia zbliża się z drabinami i machinami oblężniczymi, by zdobyć twierdzę, i rozpoczyna walkę z Żydami.

³¹Gdy Juda zobaczył, że bitwa się rozpoczęła i podniósł się ku niebu zgiełk, dźwięk trąb i wielki krzyk w mieście,

³²przemówił do żołnierzy: Walczcie dzisiaj za waszych braci!

³³Następnie zaszedł wroga od tyłu z trzema oddziałami, zagrali na trąbach i wznieśli głośne modlitwy.

³⁴Wojsko Tymoteusza rozpoznało, że to Machabeusz, i uciekło przed nim. Zadał im wielką klęskę, bo w tym dniu padło spośród nich około ośmiu tysięcy ludzi.

³⁵Potem zboczył do Alem, pokonał je i zdobył. Zabił tam wszystkich mężczyzn, zabrał łupy, a miasto spalił.

³⁶Stamtąd poszedł i zdobył Kasfo, Makedę, Bosor i pozostałe miasta Gileadu.

³⁷Po tych wydarzeniach Tymoteusz zgromadził inne wojsko i rozbił obóz naprzeciw Rafon, po drugiej stronie potoku.

³⁸Juda posłał zwiadowców, aby przyjrzeli się obozowi. Ci mu donieśli: Zgromadzili się przy nim wszyscy poganie, którzy żyją wokół, bardzo liczne wojsko.

³⁹Najęli sobie do pomocy nawet Arabów i rozbili obóz po drugiej stronie potoku, gotowi wyruszyć do bitwy przeciw tobie. Juda wyruszył więc przeciwko nim.

⁴⁰Gdy się zbliżał wraz z wojskiem do potoku, Tymoteusz powiedział dowódcom swojego wojska: Jeśli on przejdzie pierwszy na naszą stronę, to nie zdołamy go powstrzymać i z pewnością nas pokona.

⁴¹Jeśli jednak będzie się bał i rozłoży obóz za potokiem, to przeprawimy się do niego i go pokonamy.

⁴²Kiedy Juda zbliżył się do potoku, postawił nad nim dowódców wojska i rozkazał: Nie pozwalajcie nikomu rozbijać obozu, ale niech wszyscy idą do boju.

⁴³Sam pierwszy przekroczył potok, a za nim przeprawiło się całe wojsko. Wszyscy poganie zostali przez niego pokonani, porzucili broń i uciekli do świątyni w Karnain.

⁴⁴Juda zdobył jednak miasto, a świątynię spalił ze wszystkimi, którzy się w niej znajdowali. Karnain zostało więc zdobyte i nie mogło się już przeciwstawić Judzie.

⁴⁵Juda zgromadził wszystkich Izraelitów mieszkających w Gileadzie, od najmniejszego do największego, a także ich żony, dzieci i dobytek – bardzo wielką gromadę – po to, aby udać się do ziemi judzkiej.

⁴⁶Przyszli aż do Efronu. Było to wielkie i dobrze ufortyfikowane miasto, położone przy drodze. Nie można go było obejść ani z prawej, ani z lewej strony. Można było przejść tylko przez jego środek.

⁴⁷Mieszkańcy miasta zamknęli się jednak i zabarykadowali bramy kamieniami.

⁴⁸Juda więc posłał do nich pokojowe poselstwo z prośbą: Chcemy przejść przez twoją ziemię, aby dotrzeć do naszego kraju. Nikt nie uczyni wam nic złego, chcemy tylko przejść. Nie chcieli mu jednak otworzyć.

⁴⁹Wtedy Juda rozkazał ogłosić wojsku, aby każdy żołnierz zajął pozycję w miejscu, w którym się znajdował.

⁵⁰Żołnierze zajęli więc pozycje i atakowali miasto cały dzień i całą noc, aż dostało się w ich ręce.

⁵¹Juda pozabijał mieczem wszystkich mężczyzn, a miasto zniszczył i złupił, przechodząc przez nie po trupach.

⁵²Następnie przeprawili się przez Jordan na wielką równinę koło Bet-Szean.

⁵³Juda zaś przez całą drogę zbierał pozostających w tyle i pocieszał lud, dopóki nie dotarli do ziemi judzkiej.

⁵⁴Wstąpili na górę Syjon z radością i weselem. Złożyli też całopalenia, bo powrócili w pokoju i nikt z nich nie poległ.

⁵⁵W tym czasie, gdy Juda i Jonatan byli w ziemi Gileadu, a ich brat, Szymon, w Galilei, naprzeciw Ptolemaidy,

⁵⁶Józef, syn Zachariasza, i Azariasz, dowódcy wojska, usłyszeli o wojnie i o mężnych czynach, których tamci dokonali.

⁵⁷Powiedzieli więc: Zdobądźmy i my dla siebie sławę i wyjdźmy walczyć z poganami, którzy żyją wokół nas.

⁵⁸Wydali więc rozkazy wojsku, które było z nimi, i wyruszyli przeciwko Jamnii.

⁵⁹Z miasta wyszedł jednak do walki przeciwko nim Gorgiasz ze swoim wojskiem

⁶⁰i Józef z Azariaszem zostali pokonani. Ścigano ich aż do granic Judei. W tym dniu padło spośród Izraelitów około dwóch tysięcy ludzi.

⁶¹Lud poniósł wielką klęskę, bo nie posłuchali Judy i jego braci, sądząc, że wsławią się mężnymi czynami.

⁶²Oni jednak nie byli potomkami tych ludzi, przez których Izraelowi zostało dane wybawienie.

⁶³Juda zaś i jego bracia okryli się wielką chwałą wobec całego Izraela i wszystkich pogan, gdziekolwiek znane było ich imię.

⁶⁴Ludzie gromadzili się przy nich i ich wychwalali.

⁶⁵Potem Juda wraz z braćmi wyruszył do walki z potomkami Ezawa, w ziemi leżącej na południu. Zdobył Hebron i jego osiedla, zburzył jego twierdze i podpalił znajdujące się dookoła wieże.

⁶⁶Wyruszył też do Kraju Cudzoziemców i przeszedł przez Marisę.

⁶⁷W tym dniu zginęli w walce kapłani, którzy pragnęli wsławić się męstwem i nierozważnie włączyli się do bitwy.

⁶⁸Juda zaś zwrócił się jeszcze w stronę Azotu, znajdującego się w Kraju Cudzoziemców. Zniszczył ich ołtarze i spalił posągi ich bogów. Zabrał łupy z miast i powrócił do ziemi judzkiej.