Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Machabejska 3 Bible Online

Druga Księga Machabejska 3 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Machabejska 3

¹Gdy życie w świętym mieście płynęło w zupełnym pokoju, a prawa były jak najściślej przestrzegane dzięki pobożności arcykapłana Oniasza i jego nienawiści do zła,

²sami królowie otaczali szacunkiem to miejsce, a świątynię wsławili najwspanialszymi darami.

³Nawet Seleukos, król Azji, pokrywał z własnych dochodów wszystkie koszty związane ze składaniem ofiar.

⁴Jednakże pewien Szymon z plemienia Beniamina, ustanowiony zarządcą świątyni, poróżnił się z arcykapłanem w sprawie nadzoru nad miejskim rynkiem.

⁵Nie mogąc wygrać z Oniaszem, udał się do Apoloniusza z Tarsu, który w tym czasie był wodzem Celesyrii i Fenicji,

⁶i doniósł mu, że skarbiec w Jerozolimie zawiera nieopisane bogactwa i jest tak wypełniony, iż mnóstwa pieniędzy nie da się policzyć. Wartość ich była nieporównywalnie wyższa od wydatków związanych ze składaniem ofiar. Istniała więc możliwość przejęcia tego wszystkiego przez zarząd królewski.

⁷Apoloniusz spotkał się z królem i powiadomił go o ujawnionych mu bogactwach. Ten zaś wybrał zarządcę nad sprawami państwa, Heliodora, i posłał go z rozkazem zorganizowania przejęcia wspomnianych bogactw.

⁸Heliodor natychmiast udał się w podróż pod pozorem przeprowadzenia inspekcji w miastach Celesyrii i Fenicji, a w rzeczywistości po to, aby wypełnić postanowienie króla.

⁹Gdy przybył do Jerozolimy i został życzliwie przyjęty przez arcykapłana miasta, wyjawił, o czym został powiadomiony, i poinformował, dlaczego przybył. Wypytywał też, czy rzeczywiście sprawy przedstawiają się w taki sposób.

¹⁰Arcykapłan wyjaśnił mu, że są to depozyty wdów i sierot,

¹¹a część należy do Hirkana, syna Tobiasza, wysoko postawionego człowieka. Niegodziwy Szymon wniósł zaś fałszywe oskarżenie, bo wszystkiego jest czterysta talentów srebra oraz dwieście złota.

¹²Dodał też, że byłoby całkowicie niesprawiedliwe, aby pokrzywdzeni zostali ludzie, którzy zawierzyli świętości miejsca oraz godności i nietykalności świątyni szanowanej na całym świecie.

¹³Heliodor jednak, na mocy otrzymanych królewskich rozkazów, utrzymywał, że pieniądze należy koniecznie przekazać do królewskiego skarbca.

¹⁴W ustalonym dniu wszedł z zamiarem przeprowadzenia inspekcji w tej sprawie. Tymczasem w całym mieście zapanowało niemałe poruszenie.

¹⁵Wtedy kapłani upadli przed ołtarzem w świętych szatach i wołali o pomoc do Nieba, do Tego, który ustanowił prawa o depozytach, aby je ustrzegł nietknięte dla tych, którzy je zdeponowali.

¹⁶Kto zaś ujrzał postać arcykapłana, ten musiał doświadczyć głębokiego bólu. Wyraz twarzy bowiem i bladość cery wyrażały cierpienia duszy.

¹⁷Lęk i drżenie na całym ciele opanowały tego człowieka, ujawniając patrzącym cierpienie obecne w jego sercu.

¹⁸Ludzie zaś wybiegali gromadnie z domów na publiczną modlitwę, ponieważ miejsce święte miało być narażone na znieważenie.

¹⁹Kobiety, we włosiennicach, przepasane pod piersiami, gromadziły się wzdłuż ulic. Trzymane zazwyczaj w zamknięciu dziewczęta zbiegały się jedne przy bramach, inne na murach, a jeszcze inne wychylały się przez okna.

²⁰Wszystkie zaś zanosiły błagania, wyciągając ręce do nieba.

²¹Litość budził widok padającego na ziemię, zmieszanego tłumu oraz pełnego obaw, zatrwożonego arcykapłana.

²²Gdy zaś oni błagali wszechmocnego Pana, aby powierzone pieniądze bezpiecznie zachował nienaruszone dla tych, którzy je zdeponowali,

²³Heliodor wypełniał to, co zostało postanowione.

²⁴W tym samym jednak momencie, gdy znalazł się razem ze swoją strażą przyboczną przy skarbcu, Władca duchów i wszelkiej mocy sprawił tak wielkie objawienie, że wszyscy, którzy ośmielili się wejść, porażeni mocą Bożą zemdleli ze strachu.

²⁵Ukazał im się bowiem koń w przepięknym czapraku, niosący na sobie groźnego jeźdźca. Unosząc się, wymachiwał gwałtownie przednimi kopytami nad Heliodorem, a dosiadający go jeździec pojawił się w złotej zbroi.

²⁶Ukazali się mu także dwaj inni młodzieńcy o nadzwyczajnej sile, pięknej urodzie i we wspaniałych strojach. Stanęli po obu jego stronach i chłostali go bez przerwy, zadając mu liczne razy.

²⁷Gdy nagle upadł na ziemię i pogrążył się w głębokich ciemnościach, wówczas podniesiono go i umieszczono w lektyce.

²⁸Tego więc, który jeszcze niedawno wszedł do wspomnianego skarbca z licznym orszakiem i całą przyboczną strażą, wyniesiono, gdyż sam nie mógł sobie poradzić. Poznali przy tym wyraźnie, że ujawniła się potęga Boga.

²⁹Podczas gdy on – wskutek działania Bożej mocy – leżał, nie mogąc przemówić i pozbawiony wszelkiej nadziei i ocalenia,

³⁰Żydzi błogosławili Pana, który otoczył chwałą swoje miejsce. A świątynia, jeszcze niedawno pełna strachu i trwogi, dzięki objawieniu się wszechmogącego Pana napełniła się szczęściem i radością.

³¹Natychmiast niektórzy z otoczenia Heliodora prosili Oniasza, aby ten błagał Najwyższego o darowanie życia konającemu.

³²Arcykapłan, obawiając się, że król może posądzić Żydów o dokonanie jakiejś nikczemności przeciwko Heliodorowi, złożył ofiarę za ocalenie tego człowieka.

³³Gdy arcykapłan składał ofiarę przebłagalną, ci sami młodzieńcy ponownie ukazali się Heliodorowi. Stanęli przystrojeni w te same szaty i powiedzieli: Okaż wielką wdzięczność arcykapłanowi Oniaszowi, ponieważ dzięki niemu Pan darował ci życie.

³⁴Ty zaś, wychłostany z woli Nieba, głoś wszystkim wielką moc Boga. To oznajmili i zniknęli.

³⁵Heliodor złożył ofiarę Panu, uczynił wielkie ślubowania Temu, który zachował go przy życiu, a następnie przyjął Oniasza i powrócił z wojskiem do króla.

³⁶Wobec wszystkich dawał świadectwo o dziełach największego Boga, które widział na własne oczy.

³⁷Kiedy zaś król zapytał Heliodora, kto byłby odpowiedni, by jeszcze raz wysłać go do Jerozolimy, odpowiedział:

³⁸Jeśli masz jakiegoś wroga albo kogoś spiskującego przeciw twej władzy, to poślij go tam, a otrzymasz go z powrotem wychłostanego, jeśli w ogóle ujdzie żywy, ponieważ z tym miejscem rzeczywiście związana jest jakaś moc Boża.

³⁹Ten bowiem, który ma mieszkanie w niebie, jest stróżem i wspomożycielem tego miejsca. Chłoszcze i gubi tych, którzy przybywają tam, aby wyrządzać zło.

⁴⁰Tak miały się sprawy z Heliodorem i uratowaniem skarbca.