Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Mateusza 22 Bible Online

Ewangelia wg św. Mateusza 22 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Mateusza 22

¹A Jezus znowu mówił do nich w przypowieściach:

²Królestwo Niebios jest podobne do pewnego króla, który wyprawił wesele swojemu synowi.

³Posłał swoje sługi, żeby zwołali zaproszonych na ucztę, lecz oni nie chcieli przyjść.

⁴Ponownie posłał inne sługi z poleceniem: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem ucztę, zabito woły i tuczne zwierzęta, i wszystko jest gotowe. Chodźcie na wesele!

⁵Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swoich interesów,

⁶a inni schwytali jego sługi, znieważyli ich i zabili.

⁷Na to król wpadł w gniew, posłał swoje wojska, wytracił tych zabójców, a ich miasto spalił.

⁸Potem powiedział do sług: Wesele wprawdzie jest przygotowane, ale zaproszeni nie okazali się godni.

⁹Idźcie więc na rozstaje dróg i zaproście na ucztę weselną wszystkich, których tam spotkacie.

¹⁰Wtedy słudzy wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali, złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami.

¹¹A kiedy król wszedł, by przyjrzeć się gościom, zobaczył tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.

¹²Zwrócił się więc do niego: Przyjacielu, jak się tu dostałeś? Nie masz przecież weselnego stroju. On jednak milczał.

¹³Wówczas król rozkazał sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie na zewnątrz, w ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹⁴Wielu jest bowiem powołanych, ale mało wybranych.

¹⁵Wtedy faryzeusze poszli się naradzić, w jaki sposób zadać Mu podchwytliwe pytanie.

¹⁶I wysłali do Niego swoich uczniów wraz ze zwolennikami Heroda, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś wierny prawdzie, zgodnie z prawdą nauczasz drogi Bożej i nie zważasz na nikogo. Nie zwracasz bowiem uwagi na wygląd ludzi.

¹⁷Powiedz więc nam, co sądzisz: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie?

¹⁸Jezus jednak poznał ich złe zamiary i powiedział: Dlaczego Mnie poddajecie próbie, obłudnicy?

¹⁹Pokażcie Mi monetę, którą się płaci podatek. Przynieśli Mu więc denara.

²⁰I zapytał ich: Czyja to podobizna i napis?

²¹Odpowiedzieli Mu: Cesarza. Wtedy oznajmił im: Oddajcie więc to, co cesarskie, cesarzowi, a to, co Boskie, Bogu.

²²Zdumieni taką odpowiedzią, zostawili Go i odeszli.

²³Tego dnia przyszli też do Jezusa saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania i zapytali Go:

²⁴Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze nie mając dzieci, to jego brat poślubi wdowę po nim i wzbudzi potomstwo swojemu bratu.

²⁵Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił żonę swemu bratu.

²⁶Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego.

²⁷W końcu po wszystkich umarła także ta kobieta.

²⁸Po zmartwychwstaniu więc, którego z tych siedmiu będzie żoną? Była bowiem żoną wszystkich.

²⁹Jezus im odpowiedział: Błądzicie, bo nie znacie Pism ani mocy Boga.

³⁰Po zmartwychwstaniu nie będą się żenili ani nie będą wychodziły za mąż, lecz będą jak aniołowie w niebie.

³¹A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co Bóg wam powiedział:

³²Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.

³³Ludzie, którzy to usłyszeli, zdumiewali się Jego nauczaniem.

³⁴Gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się,

³⁵a jeden z nich, biegły w Prawie, zadał Mu podchwytliwe pytanie:

³⁶Nauczycielu, które z przykazań Prawa jest najważniejsze?

³⁷On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.

³⁸To jest najważniejsze i pierwsze przykazanie.

³⁹Drugie zaś jest podobne do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

⁴¹Następnie Jezus zwrócił się z pytaniem do zgromadzonych faryzeuszy:

⁴²Co sądzicie o Mesjaszu, czyim jest synem? Oznajmili Mu: Dawida.

⁴³Wtedy powiedział im: To dlaczego Dawid w natchnieniu Ducha nazywa Go Panem, mówiąc:

⁴⁴Powiedział Pan do mego Pana: Siądź po Mojej prawicy, aż położę Twych nieprzyjaciół pod Twoje stopy?

⁴⁵Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem?

⁴⁶Nikt jednak nie potrafił Mu odpowiedzieć ani od tego dnia nie śmiał Go jeszcze o cokolwiek zapytać.