Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Mateusza 26 Bible Online

Ewangelia wg św. Mateusza 26 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Mateusza 26

¹Gdy Jezus skończył mówić o tym wszystkim, zwrócił się do swoich uczniów:

²Wiecie, że za dwa dni jest Pascha i Syn Człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.

³Wtedy też w pałacu najwyższego kapłana Kajfasza zebrali się arcykapłani i starsi ludu

⁴i postanowili podstępnie schwytać i zabić Jezusa.

⁵Mówili jednak: Tylko nie w czasie świąt, aby nie wywołać rozruchów wśród ludu.

⁶Kiedy Jezus był w Betanii w domu Szymona Trędowatego

⁷i spoczywał przy stole, podeszła do Niego kobieta, która miała alabastrowe naczynie bardzo drogiego olejku i wylała go na Jego głowę.

⁸Gdy uczniowie to zobaczyli, oburzyli się i powiedzieli: Po co takie marnotrawstwo?

⁹Można go było przecież drogo sprzedać, a pieniądze rozdać ubogim.

¹⁰Kiedy Jezus to zauważył, powiedział: Dlaczego wyrządzacie przykrość tej kobiecie? Przecież spełniła wobec Mnie dobry uczynek.

¹¹Ubodzy bowiem zawsze są wśród was, Mnie jednak nie zawsze mieć będziecie.

¹²Wylewając olejek na Moje ciało, przygotowała Mnie do pogrzebu.

¹³Zapewniam was, że gdziekolwiek na świecie będzie głoszona ta Ewangelia, będzie się również opowiadać o tym, co zrobiła ta kobieta, aby o niej pamiętać.

¹⁴Wtedy jeden z Dwunastu, Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów

¹⁵i zapytał: Co mi dacie, jeśli Go wam wydam? Oni zaś wypłacili mu trzydzieści srebrników.

¹⁶I odtąd szukał stosownej chwili, żeby Go wydać.

¹⁷W pierwszy dzień Przaśników uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali: Gdzie mamy przygotować dla Ciebie wieczerzę paschalną?

¹⁸Odpowiedział im: Idźcie do miasta, do pewnego człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas Mój jest blisko, u ciebie urządzę z Moimi uczniami wieczerzę paschalną.

¹⁹Uczniowie zrobili tak, jak im polecił Jezus i przyrządzili Paschę.

²⁰Kiedy nastał wieczór, wraz z Dwunastoma zajął miejsce przy stole.

²¹A gdy jedli, powiedział: Zapewniam was, że jeden spośród was Mnie wyda.

²²Wtedy bardzo zasmuceni zaczęli pytać jeden przez drugiego: Czy to ja, Panie?

²³On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną sięga ręką do półmiska, ten Mnie wyda.

²⁴Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o Nim napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie urodził.

²⁵Wtedy Judasz, który postanowił Go wydać, zapytał: Czy to ja, Mistrzu? Jezus odpowiedział: Ty powiedziałeś.

²⁶A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał go i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Moje ciało.

²⁷Potem wziął kielich i po dziękczynieniu podał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy,

²⁸to jest bowiem Moja krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.

²⁹Mówię wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu, aż do dnia, kiedy z wami ponownie będę pił z niego w Królestwie Mojego Ojca.

³⁰Następnie po odśpiewaniu hymnu poszli na Górę Oliwną.

³¹Wówczas Jezus powiedział: Wy wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza i stado owiec zostanie rozproszone.

³²Ale po Moim wskrzeszeniu pójdę przed wami do Galilei.

³³Wtedy Piotr powiedział: Gdyby nawet wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię.

³⁴Jezus mu odpowiedział: Zapewniam cię, że tej nocy, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.

³⁵Piotr jednak oznajmił: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. Podobnie zapewniali wszyscy uczniowie.

³⁶Kiedy Jezus przyszedł z nimi do miejsca zwanego Getsemani, powiedział do uczniów: Usiądźcie tu, tymczasem Ja odejdę i tam się pomodlę.

³⁷Wziął jednak z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeusza, zaczął się smucić i odczuwać trwogę.

³⁸Wtedy powiedział do nich: Smutna jest Moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną.

³⁹I odszedł trochę dalej, upadł na twarz i tak się modlił: Ojcze Mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich, lecz niech się stanie nie tak, jak Ja chcę, ale jak Ty.

⁴⁰Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Powiedział więc do Piotra: Nie mogliście nawet przez godzinę czuwać ze Mną?

⁴¹Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch wprawdzie jest pełen zapału, ale ciało słabe.

⁴²Ponownie odszedł i tak się modlił: Ojcze Mój, jeśli nie może Mnie to ominąć i muszę wypić ten kielich, niech się stanie Twoja wola.

⁴³Gdy znowu wrócił do uczniów, zastał ich śpiących, bo oczy same im się pozamykały.

⁴⁴Zostawił ich jednak i jeszcze raz odszedł, by modlić się po raz trzeci tymi samymi słowami.

⁴⁵Następnie wrócił do uczniów i powiedział: Wciąż śpicie i odpoczywacie? Oto nadeszła godzina, w której Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.

⁴⁶Wstańcie, chodźmy! Zbliża się Mój zdrajca.

⁴⁷Gdy On jeszcze mówił, nadszedł Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim wielka zgraja z mieczami i kijami, wysłana przez arcykapłanów i przełożonych ludu.

⁴⁸Zdrajca zaś ustalił z nimi taki znak, mówiąc: Ten, którego pocałuję, to On, schwytajcie Go.

⁴⁹Zaraz też zbliżył się do Jezusa i powiedział: Witaj, Mistrzu! I Go pocałował.

⁵⁰A Jezus zapytał go: Przyjacielu, po co przyszedłeś? Wówczas podeszli, rzucili się na Jezusa i Go schwytali.

⁵¹A jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, wydobył miecz, ugodził sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁵²Wtedy Jezus powiedział do niego: Schowaj ten miecz na swoje miejsce! Wszyscy bowiem, którzy za miecz chwytają, od miecza giną.

⁵³Czy nie wydaje ci się, że mógłbym wezwać na pomoc Mojego Ojca, a dałby Mi co najmniej dwanaście legionów anielskich?

⁵⁴Jak jednak wypełniłyby się Pisma, które mówią, że tak się musi stać?

⁵⁵Następnie Jezus powiedział do tłumów: Jak po przestępcę przyszliście z mieczami i kijami, żeby Mnie pojmać. Codziennie przebywałem w świątyni i nauczałem. Dlaczego wówczas nie schwytaliście Mnie?

⁵⁶Stało się jednak tak, aby się wypełniły Pisma proroków. Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.

⁵⁷Ci, którzy schwytali Jezusa, zaprowadzili Go do arcykapłana Kajfasza, gdzie zebrali się nauczyciele Prawa i przełożeni.

⁵⁸A Piotr szedł za Nim w pewnej odległości aż do dziedzińca pałacu arcykapłana. Następnie wszedł do środka i usiadł ze służbą, żeby zobaczyć, jak to się skończy.

⁵⁹Tymczasem arcykapłani i cały Sanhedryn szukali fałszywego dowodu przeciwko Jezusowi, żeby Go skazać na śmierć,

⁶⁰lecz nie znaleźli, chociaż przyszło wielu fałszywych świadków. W końcu przyszli dwaj

⁶¹i zeznali: On powiedział: Mogę zburzyć świątynię Boga i przez trzy dni ją odbudować.

⁶²Wtedy arcykapłan powstał i zapytał: Nic nie odpowiadasz na to, co oni przeciwko Tobie zeznają?

⁶³Jezus zaś milczał. Arcykapłan więc powiedział: Wzywam Cię pod przysięgą na Boga żyjącego, powiedz nam, czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga?

⁶⁴Wówczas Jezus mu odpowiedział: Ty powiedziałeś. Ale zapewniam was: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba.

⁶⁵Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i zawołał: Zbluźnił! Czy potrzeba nam jeszcze świadków? Przecież teraz słyszeliście bluźnierstwo.

⁶⁶Jak wam się zdaje? Odpowiedzieli: Zasłużył na śmierć!

⁶⁷I pluli Mu w twarz, i policzkowali Go. Ci, którzy Go bili,

⁶⁸mówili: Prorokuj, Mesjaszu, kto Cię uderzył?

⁶⁹Piotr zaś siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. Podeszła do niego jakaś służąca i powiedziała: Ty też byłeś z Jezusem Galilejczykiem.

⁷⁰Lecz on przy wszystkich zaprzeczył i oznajmił: Nie wiem, o czym mówisz.

⁷¹A gdy wyszedł do bramy, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam byli: Ten był z Jezusem Nazarejczykiem.

⁷²I znowu wyparł się pod przysięgą: Nie znam tego Człowieka!

⁷³Za chwilę podeszli do Piotra ci, którzy tam stali i powiedzieli: Na pewno i ty jesteś jednym z nich, bo zdradza cię twoja wymowa.

⁷⁴Wtedy zaczął się zaklinać i przysięgać: Nie znam tego Człowieka! I zaraz zapiał kogut.

⁷⁵Wówczas Piotr przypomniał sobie słowa Jezusa, który powiedział: Zanim kogut zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. I wyszedł na zewnątrz, i gorzko zapłakał.