Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Mateusza 9 Bible Online

Ewangelia wg św. Mateusza 9 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Mateusza 9

¹Wsiadł więc do łodzi, przeprawił się na drugi brzeg i przyszedł do swojego miasta.

²A oto przynieśli do Niego na noszach sparaliżowanego człowieka. Gdy Jezus zobaczył ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, bądź dobrej myśli. Twoje grzechy są odpuszczone.

³Wówczas niektórzy nauczyciele Prawa pomyśleli sobie: To bluźnierstwo!

⁴Ale Jezus przejrzał ich myśli i zapytał: Dlaczego dopuszczacie zło do waszych serc?

⁵Co bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też: Wstań i zacznij chodzić?

⁶Abyście jednak wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – powiedział do sparaliżowanego: Wstań, weź swoje nosze i wracaj do domu!

⁷A on wstał i poszedł do domu.

⁸Na ten widok tłumy przelękły się i wielbiły Boga, który ludziom udzielił takiej władzy.

⁹Kiedy Jezus odchodził stamtąd, zobaczył siedzącego w punkcie celnym człowieka, który miał na imię Mateusz. Powiedział do niego: Pójdź za Mną. On wstał i poszedł za Nim.

¹⁰Gdy w domu Jezus zajął miejsce przy stole, wielu celników i grzeszników przyszło i usiadło z Nim i Jego uczniami.

¹¹A kiedy faryzeusze to zobaczyli, zapytali Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel jada przy jednym stole z celnikami i grzesznikami?

¹²Gdy Jezus to usłyszał, powiedział: Zdrowi nie potrzebują lekarza, lecz ci, którzy się źle mają.

¹³Idźcie i nauczcie się, co znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników.

¹⁴Wtedy podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze zachowujemy posty, a Twoi uczniowie nie?

¹⁵Jezus odpowiedział: Czy goście weselni mogą być smutni, kiedy pan młody jest z nimi? Nadejdą jednak dni, że pan młody będzie od nich zabrany i wówczas będą pościć.

¹⁶Nikt nie przyszywa łaty z nowego sukna do starego ubrania. Rozrywa ona bowiem całość i rozdarcie staje się większe.

¹⁷Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków, bo wówczas pękają, wino wycieka, a bukłaki się niszczą. Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków i wtedy ani jedno, ani drugie się nie marnuje.

¹⁸Gdy o tym mówił, podszedł do Niego pewien przełożony synagogi, złożył Mu pokłon i powiedział: Moja córka właśnie umarła, przyjdź jednak, połóż na nią rękę, a wróci do życia.

¹⁹Wówczas Jezus wstał i razem z uczniami poszedł do niego.

²⁰Po drodze jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła skraju Jego płaszcza.

²¹Myślała bowiem sobie: Gdybym tylko mogła dotknąć Jego płaszcza, byłabym zdrowa.

²²Wtedy Jezus odwrócił się i, patrząc na nią, powiedział: Bądź dobrej myśli, córko! Twoja wiara cię uzdrowiła. I od tej chwili kobieta była zdrowa.

²³Gdy Jezus przyszedł do domu przełożonego synagogi i zobaczył fletnistów oraz lamentujący tłum,

²⁴powiedział: Wyjdźcie stąd! Dziewczynka nie umarła, tylko śpi. A oni zaczęli się z Niego naśmiewać.

²⁵Kiedy jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała.

²⁶Wieść o tym rozeszła się po całej okolicy.

²⁷Gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za Nim dwaj niewidomi i głośno wołali: Zlituj się nad nami, Synu Dawida!

²⁸Kiedy zaś wszedł do domu, niewidomi podeszli do Niego, a On ich zapytał: Czy wierzycie, że mogę to uczynić? Odpowiedzieli: Tak, Panie.

²⁹Wtedy dotknął ich oczu i powiedział: Skoro wierzycie, to niech się tak stanie.

³⁰I zostały otworzone ich oczy, a Jezus stanowczo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!

³¹Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej okolicy.

³²Zaledwie oni wyszli, przyprowadzono głuchoniemego, który był opętany przez demona.

³³Po wyrzuceniu demona, głuchoniemy zaczął mówić, a tłumy wołały ze zdumieniem: Jeszcze nigdy w Izraelu nie było takiego wydarzenia!

³⁴Lecz faryzeusze mówili: Wypędza demony za sprawą ich władcy.

³⁵Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Dobrą Nowinę o Królestwie, uzdrawiał wszelkie choroby i wszelkie słabości.

³⁶Kiedy patrzył na tłumy, litował się nad nimi, gdyż ludzie byli znękani i porzuceni, jak owce bez pasterza.

³⁷Wtedy powiedział do swych uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.

³⁸Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo.