Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Marka 12 Bible Online

Ewangelia wg św. Marka 12 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Marka 12

¹Potem zaczął mówić do nich w przypowieściach: Pewien człowiek założył winnicę, otoczył ją murem, wykuł w skale tłocznię i zbudował wieżę, następnie wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał.

²Gdy nadeszła pora, posłał sługę do rolników, aby odebrał od nich część plonów winnicy.

³Oni schwytali go, pobili i odprawili z niczym.

⁴Wówczas posłał do nich innego sługę. Tego również zranili w głowę i sponiewierali.

⁵Posłał więc jeszcze innego, a tego zabili. I wielu innych, których bądź pobili, bądź pozabijali.

⁶Miał jeszcze jednego – umiłowanego syna. Posłał go do nich jako ostatniego, myśląc: Uszanują mojego syna.

⁷Rolnicy jednak powiedzieli sobie: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.

⁸I schwytali go, zabili i wywlekli poza winnicę.

⁹Co więc uczyni pan winnicy? Przyjdzie i zgładzi rolników, a winnicę odda innym.

¹⁰Czy nie czytaliście słów Pisma: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym.

¹¹Pan to sprawił i jest to godne podziwu w naszych oczach?

¹²Oni zaś zastanawiali się, jak Go schwytać, lecz bali się tłumu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść. Wtedy zostawili Go i odeszli.

¹³Następnie wysłali do Niego niektórych faryzeuszy i stronników Heroda, aby Go złapać za słowo.

¹⁴Gdy przyszli, powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś wierny prawdzie i nie zważasz na nikogo. Nie zwracasz bowiem uwagi na wygląd ludzi, lecz zgodnie z prawdą nauczasz drogi Bożej. Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie? Płacić czy nie płacić?

¹⁵On jednak przejrzał ich obłudę i powiedział: Dlaczego poddajecie Mnie próbie? Przynieście Mi denara, żebym mógł go zobaczyć.

¹⁶Oni zaś przynieśli, a wtedy ich zapytał: Czyja to podobizna i napis? Odpowiedzieli Mu: Cesarza.

¹⁷Wówczas Jezus oznajmił im: To, co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a to, co Boskie, Bogu. I podziwiali Go.

¹⁸Przyszli do Niego saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania, zadali Mu pytanie:

¹⁹Nauczycielu, Mojżesz napisał nam, aby jeśli czyjś brat umrze i pozostawi żonę, a nie pozostawi dziecka, jego brat wziął ją za żonę i wzbudził potomstwo swojemu bratu.

²⁰Otóż było siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie.

²¹Potem pojął ją drugi, lecz także umarł bezdzietnie, tak samo trzeci.

²²I tak siedmiu nie zostawiło potomstwa. Na koniec, po wszystkich umarła i ta kobieta.

²³Po zmartwychwstaniu więc, którego z nich będzie żoną? Siedmiu przecież miało ją za żonę.

²⁴Jezus im odpowiedział: Czy nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism ani mocy Boga?

²⁵Po zmartwychwstaniu nie będą się żenili ani nie będą wychodziły za mąż, lecz będą jak aniołowie w niebie.

²⁶A o umarłych, że zmartwychwstaną, czy nie czytaliście w opowiadaniu o krzewie w księdze Mojżesza, jak Bóg oznajmił: Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba?

²⁷Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. Bardzo błądzicie.

²⁸Podszedł jeden z nauczycieli Prawa, który przysłuchiwał się, jak Go wypytywali. Ponieważ zobaczył, że dobrze im odpowiedział, zapytał: Które ze wszystkich przykazań jest pierwsze?

²⁹Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj Izraelu! Pan, nasz Bóg, jest jedynym Panem.

³⁰Będziesz miłował Pana, swego Boga, z całego swego serca, z całej swojej duszy, całym swoim umysłem i z całej swojej siły.

³¹A drugie: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Innego przykazania, większego od tych nie ma.

³²Wtedy powiedział Mu uczony w Prawie: Dobrze, Nauczycielu, zgodnie z prawdą powiedziałeś. Jeden jest i nie ma innego poza Nim.

³³Miłować Go z całego serca, całym umysłem i z całej siły i miłować bliźniego jak siebie samego o wiele więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.

³⁴Gdy Jezus zobaczył, że mądrze odpowiedział, oznajmił mu: Niedaleko jesteś od Królestwa Boga. I nikt już nie odważył się Go pytać.

³⁵Gdy Jezus nauczał w świątyni, zapytał: Jak nauczyciele Prawa mogą twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida?

³⁶Sam Dawid dzięki Duchowi Świętemu powiedział: Powiedział Pan do mego Pana: Siądź po Mojej prawicy, aż położę Twych nieprzyjaciół pod Twoje stopy.

³⁷Jeśli sam Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem? Wielki tłum zaś chętnie Go słuchał.

³⁸I nauczał ich: Strzeżcie się nauczycieli Prawa. Lubią się przechadzać w odświętnych szatach, oczekują pozdrowień na placach,

³⁹zajmują pierwsze miejsca w synagogach i na ucztach,

⁴⁰wyzyskują domy wdów i dla pozoru przedłużają modlitwy. Tacy otrzymają szczególnie surowy wyrok.

⁴¹Potem usiadł naprzeciw skarbony i przyglądał się, jak lud wrzucał do niej pieniądze. Wielu bogaczy wrzucało wiele.

⁴²Przyszła też pewna uboga wdowa, która wrzuciła dwie drobne monety, czyli grosz.

⁴³Wtedy zawołał uczniów i powiedział im: Zapewniam was, ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy, którzy wrzucali do skarbony.

⁴⁴Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co mieli w nadmiarze, natomiast ona wrzuciła ze swego niedostatku wszystko, co miała, cały swój majątek.