Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Marka 14 Bible Online

Ewangelia wg św. Marka 14 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Marka 14

¹Dwa dni przed Paschą i świętem Przaśników arcykapłani i nauczyciele Prawa zastanawiali się, jak podstępnie schwytać i zabić Jezusa.

²Mówili jednak: Tylko nie w czasie świąt, aby nie doszło do rozruchów wśród ludu.

³Kiedy Jezus był w Betanii w domu Szymona Trędowatego i spoczywał przy stole, przyszła kobieta, która miała alabastrowe naczynie z prawdziwym olejkiem nardowym, bardzo kosztownym. Rozbiła naczynie i wylała olejek na Jego głowę.

⁴Niektórzy z obecnych tam oburzali się: Po co takie marnotrawstwo olejku?

⁵Można było przecież ten olejek sprzedać za więcej niż trzysta denarów, a pieniądze rozdać ubogim. I ganili ją.

⁶Jezus zaś powiedział: Zostawcie ją! Dlaczego wyrządzacie jej przykrość? Spełniła wobec Mnie dobry uczynek.

⁷Ubodzy bowiem zawsze są wśród was i kiedy zechcecie, możecie im wyświadczyć dobro. Mnie jednak nie zawsze mieć będziecie.

⁸To, co miała uczynić, uczyniła. Zawczasu namaściła Moje ciało na pogrzebanie.

⁹Zapewniam was, że gdziekolwiek na świecie będzie głoszona Ewangelia, będzie się również opowiadać o tym, co zrobiła ta kobieta, aby o niej pamiętać.

¹⁰Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać.

¹¹Kiedy to usłyszeli, ucieszyli się i obiecali dać mu pieniądze. Zastanawiał się więc, jak Go w stosownej chwili wydać.

¹²W pierwszy dzień Przaśników, kiedy składano ofiarę Paschy, uczniowie zapytali Jezusa: Gdzie mamy pójść i przygotować dla Ciebie wieczerzę paschalną?

¹³Posłał więc dwóch swoich uczniów i powiedział im: Idźcie do miasta. Spotka was człowiek niosący dzban wody. Pójdźcie za nim.

¹⁴Tam zaś, gdzie wejdzie, powiedzcie gospodarzowi domu: Nauczyciel pyta: Gdzie jest dla Mnie pomieszczenie, w którym mógłbym z Moimi uczniami spożyć wieczerzę paschalną?

¹⁵On wam wskaże dużą salę na piętrze, przygotowaną i urządzoną. Tam dla nas wszystko przyrządźcie.

¹⁶Uczniowie odeszli i przyszli do miasta. Znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przyrządzili Paschę.

¹⁷Kiedy nastał wieczór, przyszedł z Dwunastoma.

¹⁸A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus powiedział: Zapewniam was, że jeden spośród was, ten, który ze Mną je, Mnie wyda.

¹⁹Zaczęli się smucić i jeden przez drugiego pytali Go: Czy to ja?

²⁰On odpowiedział: Jeden z Dwunastu, ten, który sięga ze Mną do półmiska.

²¹Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o Nim napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie urodził.

²²A gdy jedli, wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, to jest Moje ciało.

²³Potem wziął kielich, po dziękczynieniu podał im i pili z niego wszyscy.

²⁴Powiedział im: To jest Moja krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.

²⁵Zapewniam was: Nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż do tego dnia, kiedy ponownie będę pił z niego w Królestwie Boga.

²⁶Następnie po odśpiewaniu hymnu poszli na Górę Oliwną.

²⁷Jezus powiedział im: Wszyscy zwątpicie, gdyż jest napisane: Uderzę pasterza i owce zostaną rozproszone.

²⁸Ale po Moim wskrzeszeniu pójdę przed wami do Galilei.

²⁹Wtedy Piotr powiedział: Gdyby nawet wszyscy zwątpili, to jednak nie ja.

³⁰Jezus mu odpowiedział: Zapewniam cię, że ty dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.

³¹Ale on tym bardziej zapewniał: Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie. I wszyscy tak samo mówili.

³²A kiedy przyszli do miejsca zwanego Getsemani, powiedział do swoich uczniów: Usiądźcie tu, dopóki się nie pomodlę.

³³Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaczął odczuwać wielki niepokój i trwogę.

³⁴Wtedy powiedział do nich: Smutna jest Moja dusza aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie.

³⁵I odszedł trochę dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby, jeśli to możliwe, ominęła Go ta godzina.

³⁶Mówił: Abba, Ojcze, Ty wszystko możesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Lecz niech się stanie nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty.

³⁷Potem przyszedł i zastał ich śpiących. Powiedział więc do Piotra: Szymonie, śpisz? Nawet przez godzinę nie mogłeś czuwać?

³⁸Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch wprawdzie jest pełen zapału, ale ciało słabe.

³⁹Ponownie odszedł i modlił się tymi samymi słowami.

⁴⁰Gdy znowu wrócił do uczniów, zastał ich śpiących, bo oczy same im się zamykały. I nie wiedzieli, co mają Mu odpowiedzieć.

⁴¹Kiedy wrócił po raz trzeci, powiedział im: Wciąż śpicie i odpoczywacie? Wystarczy! Nadeszła godzina, Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce grzeszników.

⁴²Wstańcie, idziemy! Zbliża się ten, który Mnie zdradzi.

⁴³Zaraz też, gdy On jeszcze mówił, zbliżył się Judasz, jeden z Dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami wysłana przez arcykapłanów, nauczycieli Prawa i przełożonych.

⁴⁴Zdrajca zaś ustalił z nimi taki znak, mówiąc: Ten, którego pocałuję, to On, schwytajcie Go i odprowadźcie pod strażą.

⁴⁵Kiedy tylko przyszedł, zbliżył się do Niego i powiedział: Mistrzu! I pocałował Go.

⁴⁶Tamci zaś rzucili się na Niego i schwytali Go.

⁴⁷A jeden ze stojących obok wydobył miecz, ugodził sługę arcykapłana i odciął mu ucho.

⁴⁸Wtedy Jezus powiedział do nich: Jak po przestępcę przyszliście z mieczami i kijami, żeby Mnie pojmać.

⁴⁹Codziennie przebywałem u was w świątyni i nauczałem. Dlaczego wówczas nie schwytaliście Mnie? Pisma jednak musiały się wypełnić.

⁵⁰Wtedy wszyscy opuścili Go i uciekli.

⁵¹A jakiś młody człowiek, owinięty tylko w prześcieradło, szedł za Nim. Chcieli go pochwycić,

⁵²lecz on zostawił prześcieradło i uciekł nagi.

⁵³Zaprowadzili Jezusa do arcykapłana, gdzie zgromadzili się wszyscy arcykapłani, przełożeni i nauczyciele Prawa.

⁵⁴Piotr natomiast szedł za Nim w pewnej odległości aż na dziedziniec arcykapłana, gdzie usiadł ze służbą i ogrzewał się przy ogniu.

⁵⁵Tymczasem arcykapłani i cały Sanhedryn szukali dowodu przeciwko Jezusowi, żeby Go skazać na śmierć, lecz nie znaleźli.

⁵⁶Wielu bowiem składało przeciwko Niemu fałszywe zeznania, nie były jednak zgodne.

⁵⁷Wystąpili jeszcze inni i złożyli przeciwko Niemu fałszywe zeznania. Mówili:

⁵⁸Słyszeliśmy, jak powiedział: Ja zburzę tę świątynię uczynioną ręką ludzką i w ciągu trzech dni zbuduję inną, nieuczynioną ręką ludzką.

⁵⁹Lecz także te zeznania nie były zgodne.

⁶⁰Wtedy arcykapłan powstał, wyszedł na środek i zapytał Jezusa: Nic nie odpowiadasz na to, co oni przeciwko Tobie zeznają?

⁶¹On zaś milczał i nic nie odpowiedział. Ponownie zapytał Go arcykapłan: Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?

⁶²Jezus odpowiedział: Ja jestem! Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego z obłokami nieba.

⁶³Wtedy arcykapłan rozdarł swoje szaty i zawołał: Czy potrzeba nam jeszcze świadków?

⁶⁴Słyszeliście bluźnierstwo! Jak wam się wydaje? Wszyscy zaś orzekli, że zasługuje na śmierć.

⁶⁵Niektórzy też zaczęli pluć na Niego, zasłaniali Mu twarz, policzkowali Go i mówili: Prorokuj! Biła Go również służba.

⁶⁶Kiedy Piotr był na dole, na dziedzińcu, przyszła jedna ze służących arcykapłana.

⁶⁷Gdy zobaczyła Piotra, jak się ogrzewa, popatrzyła na niego i powiedziała: Ty też byłeś z Jezusem Nazarejczykiem.

⁶⁸Lecz on wyparł się i oznajmił: Ani nie wiem, ani nie rozumiem, o czym mówisz. I wyszedł na zewnątrz do przedsionka, a kogut zapiał.

⁶⁹Gdy służąca go zobaczyła, zaczęła znowu mówić do tych, którzy stali obok: On także jest jednym z nich.

⁷⁰On zaś znowu się wyparł. Za chwilę ponownie ci, którzy tam stali, powiedzieli Piotrowi: Na pewno ty jesteś jednym z nich, jesteś przecież Galilejczykiem.

⁷¹On zaś zaczął zaklinać się i przysięgać: Nie znam tego Człowieka, o którym mówicie!

⁷²I zaraz kogut zapiał po raz drugi. Wówczas Piotr przypomniał sobie słowa, które powiedział mu Jezus: Zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz. I wybuchnął płaczem.