Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Marka 4 Bible Online

Ewangelia wg św. Marka 4 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Marka 4

¹Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem. Ponieważ zgromadził się przy Nim wielki tłum, wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu jeziora.

²Nauczał ich w licznych przypowieściach. Mówił:

³Słuchajcie! Oto siewca wyszedł siać.

⁴A gdy siał, jedno upadło na drogę, zleciały się ptaki i je wydziobały.

⁵Inne upadło na grunt skalisty, który był ubogi w ziemię, i szybko wzeszło z powodu cienkiej warstwy ziemi.

⁶Ale gdy słońce przygrzało, wypaliło je i uschło, bo nie mogło się zakorzenić.

⁷Inne zaś upadło między ciernie, które rozpleniły się i zagłuszyły je tak, że nie wydało owocu.

⁸Jeszcze inne upadły na szlachetną ziemię, zakiełkowały, wyrosły i wydały plon: jedno trzydziestokrotny, inne sześćdziesięciokrotny, a jeszcze inne stokrotny.

⁹I dodał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.

¹⁰A gdy został sam, pytali Go o te przypowieści ci, którzy byli przy Nim razem z Dwunastoma.

¹¹On zaś im powiedział: Wam została dana tajemnica Królestwa Boga. Dla tych natomiast, którzy są na zewnątrz, wszystko jest przekazywane w przypowieściach,

¹²aby patrzyli, a nie widzieli, słuchali, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie zostało im odpuszczone.

¹³I powiedział im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jak więc wszystkie inne zdołacie zrozumieć?

¹⁴Siewca sieje Słowo.

¹⁵Tymi na drodze, gdzie jest siane Słowo, są ci, którzy je usłyszeli, lecz zaraz przychodzi szatan i zabiera zasiane w nich Słowo.

¹⁶Tymi zaś posianymi na gruncie skalistym są ci, którzy usłyszeli Słowo i natychmiast przyjęli je z radością.

¹⁷Nie mają jednak w sobie korzenia i są niestali. Gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się gorszą.

¹⁸Posianymi natomiast między ciernie są ci, którzy usłyszeli Słowo,

¹⁹ale troski doczesne, ułuda bogactwa i pożądanie innych rzeczy dochodzą do głosu, zagłuszają Słowo i pozostaje bezowocne.

²⁰Posianymi zaś w szlachetnej ziemi są ci, którzy słuchają Słowa, przyjmują je i przynoszą owoc: jeden trzydziestokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny stokrotny.

²¹I mówił im: Czy wnosi się lampę, aby ją wstawić pod korzec lub pod łóżko? Czy raczej po to, aby ją postawić na świeczniku?

²²Nie ma bowiem nic ukrytego, co nie stałoby się jawne, ani nic zakrytego, co nie miałoby wyjść na jaw.

²³Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.

²⁴I mówił im: Uważajcie na to, czego słuchacie. Jaką miarą mierzycie, będzie wam odmierzone, a nawet dane więcej.

²⁵Kto bowiem ma, będzie mu dodane, a temu, kto nie ma, będzie odebrane i to, co ma.

²⁶I mówił: Królestwo Boga jest podobne do człowieka, który rzucił ziarno w ziemię.

²⁷Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, ziarno kiełkuje i rośnie, on zaś nie wie jak.

²⁸Ziemia sama z siebie wydaje plon – najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.

²⁹Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz bierze się sierp, bo nadeszły już żniwa.

³⁰Powiedział też: Do czego porównamy Królestwo Boga lub w jakiej przypowieści je przedstawimy?

³¹Jest jak ziarnko gorczycy, które w chwili siewu jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.

³²Kiedy jednak zostanie zasiane, wyrasta i staje się większe od innych roślin. Wypuszcza gałęzie tak wielkie, że w ich cieniu gnieżdżą się ptaki.

³³I w wielu takich przypowieściach nauczał ich, ile mogli pojąć.

³⁴Bez przypowieści niczego im nie mówił. Na osobności natomiast objaśniał wszystko swoim uczniom.

³⁵Tego samego dnia, gdy zapadł wieczór, powiedział do nich: Przeprawmy się na drugą stronę.

³⁶Pozostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Również inne łodzie popłynęły z Nim.

³⁷Nagle zerwał się bardzo gwałtowny wicher. Fale zalewały łódź, tak że już napełniała się wodą.

³⁸On zaś spał na rufie, opierając się na podgłówku. Obudzili Go więc i zawołali: Nauczycielu, nie obchodzi Cię, że giniemy?

³⁹Wtedy wstał, zgromił wicher i powiedział do jeziora: Milcz, ucisz się! I wicher się uspokoił, i nastała głęboka cisza.

⁴⁰Potem zapytał ich: Dlaczego tak się boicie? Jeszcze nie wierzycie?

⁴¹Oni zaś bardzo przerażeni pytali się wzajemnie: Kim On jest, że i wiatr, i jezioro są Mu posłuszne?