Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Powtórzonego Prawa 1 Bible Online

Księga Powtórzonego Prawa 1 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Powtórzonego Prawa 1

¹Oto słowa, które wypowiedział Mojżesz do całego Izraela za Jordanem, na pustyni, w Arabie, naprzeciw Suf, między Paran, Tofel, Laban, Chaserot a Di-Zahab.

²Z Horebu przez góry Seir jest jedenaście dni drogi do Kadesz-Barnea.

³W czterdziestym roku, jedenastego miesiąca, pierwszego dnia tego miesiąca, powiedział Mojżesz do Izraelitów wszystko, co mu PAN polecił im przekazać.

⁴Po pokonaniu Sichona, króla Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie, i Oga, króla Baszanu, który mieszkał w Asztarot, w Edrei,

⁵za Jordanem, w ziemi moabskiej, rozpoczął Mojżesz objaśnianie tego prawa, mówiąc:

⁶PAN, nasz Bóg, tak powiedział do nas na Horebie: Już wystarczająco długo przebywacie na tej górze.

⁷Uformujcie się i wyruszcie, idźcie ku górom Amorytów i do wszystkich ich sąsiadów w Arabie, w górach, w Szefeli, w Negebie i na wybrzeżu morskim, do ziemi Kananejczyków i do Libanu, aż do wielkiej rzeki, rzeki Eufrat.

⁸Spójrz! Daję wam ten kraj, idźcie i weźcie w posiadanie ziemię, którą PAN poprzysiągł dać waszym ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, a po nich ich potomstwu.

⁹I powiedziałem wam w owym czasie: Sam jeden nie mogę was nosić.

¹⁰PAN, wasz Bóg, rozmnożył was, tak że dzisiaj jesteście liczni jak gwiazdy na niebie.

¹¹PAN, Bóg waszych ojców, niech rozmnoży was tysiąckrotnie i niech wam błogosławi, jak wam obiecał.

¹²Jak sam zdołam udźwignąć wasz ciężar, wasze brzemię i wasze spory?

¹³Wybierzcie sobie mężczyzn mądrych, roztropnych i znanych w waszych plemionach, a ustanowię ich waszymi naczelnikami.

¹⁴Wtedy odpowiedzieliście tak: Dobre jest to, co powiedziałeś i co zamierzasz uczynić.

¹⁵Wziąłem więc naczelników waszych plemion, mężczyzn mądrych i znanych i ustanowiłem ich naczelnikami nad wami: tysięcznikami, setnikami, pięćdziesiątnikami i dziesiętnikami jako zwierzchników nad waszymi plemionami.

¹⁶W tym czasie nakazałem waszym sędziom: Wysłuchujcie waszych braci i rozsądzajcie sprawiedliwie spory, które ktoś toczy ze swoim bliskim lub z obcym.

¹⁷Nie bądźcie stronniczy w sądzie, wysłuchujcie zarówno małego, jak i wielkiego. Nie obawiajcie się nikogo, albowiem sąd należy do Boga. Natomiast ze sprawą większej wagi przyjdźcie do mnie, a ja jej wysłucham.

¹⁸Tak w owym czasie nakazałem wam wszystko, co macie czynić.

¹⁹Wyruszyliśmy z Horebu i przeszliśmy całą pustynię, wielką i straszną, którą widzieliście w drodze do gór Amorytów, jak nakazał nam PAN, nasz Bóg, i doszliśmy aż do Kadesz-Barnea.

²⁰Wtedy powiedziałem do was: Doszliście aż do gór Amorytów, które PAN, nasz Bóg, nam daje.

²¹Spójrz! PAN, twój Bóg, tobie dał tę ziemię. Idź, weź ją w posiadanie, jak ci powiedział PAN, Bóg twoich ojców: Nie lękaj się i nie trwóż!

²²Wtedy przystąpiliście do mnie wszyscy i powiedzieliście: Poślijmy przed sobą mężczyzn na zwiady do tej ziemi, a gdy powrócą, opowiedzą nam o drodze, którą będziemy szli, i o miastach, do których wejdziemy.

²³Uznałem to za dobre. Wybrałem więc dwunastu mężczyzn, po jednym z każdego plemienia.

²⁴Oni wyruszyli i poszli w góry, i przybyli na zwiady aż do doliny Eszkol.

²⁵Wzięli także ze sobą nieco owoców tej ziemi, przyszli do nas i zdali nam sprawę, mówiąc: Piękna jest ta ziemia, którą PAN, nasz Bóg, nam daje.

²⁶Ale nie chcieliście iść i buntowaliście się przeciwko rozkazowi PANA, waszego Boga.

²⁷Szemraliście w waszych namiotach i mówiliście: Z nienawiści do nas PAN wyprowadził nas z ziemi egipskiej, aby wydać nas w ręce Amorytów na naszą zgubę.

²⁸Dokądże mamy iść? Nasi bracia zatrwożyli nasze serca, mówiąc: Jest to lud większy i roślejszy od nas, miasta ma wielkie i warowne, sięgające nieba. Widzieliśmy tam także synów Anaka.

²⁹Wtedy odpowiedziałem wam: Nie trwóżcie się i nie lękajcie się ich!

³⁰PAN, wasz Bóg, który idzie przed wami, sam będzie za was walczył, jak to uczynił na waszych oczach w Egipcie.

³¹I na pustyni, gdzie widziałeś, jak nosił cię PAN, twój Bóg, podobnie jak człowiek nosi swego syna, przez całą drogę, którą szliście aż na to miejsce.

³²Pomimo to nie zaufaliście PANU, waszemu Bogu,

³³który szedł przed wami drogą, aby wyszukać wam miejsce na obóz, aby wskazać wam drogę, którą macie iść, nocą w ogniu, a za dnia – w obłoku.

³⁴PAN usłyszał wasze narzekanie i rozgniewany złożył taką przysięgę:

³⁵Nikt z tych ludzi, z tego przewrotnego pokolenia, nie zobaczy tej pięknej ziemi, którą poprzysiągłem dać waszym ojcom,

³⁶z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego. On ją zobaczy i jemu dam tę ziemię, po której przechodził, i jego synom, ponieważ był wierny PANU.

³⁷Również na mnie rozgniewał się PAN z waszego powodu, mówiąc: Także ty tam nie wejdziesz.

³⁸Jozue, syn Nuna, który stoi przed tobą, on tam wejdzie. Jego wzmacniaj, ponieważ on da ją w posiadanie Izraelowi.

³⁹Wasze niemowlęta, o których mówiliście, że staną się łupem, i wasze dzieci, które dziś nie odróżniają dobra od zła, one tam wejdą. Im ją dam i wezmą ją w posiadanie.

⁴⁰Wy zaś uformujcie się i wyruszcie na pustynię, drogą ku Morzu Sitowia.

⁴¹Daliście mi taką odpowiedź: Zgrzeszyliśmy przeciwko PANU, pójdziemy i będziemy walczyć, jak nam nakazał PAN, nasz Bóg. I każdy przypasał swój oręż wojenny, bo uznaliście, że łatwo jest wejść na góry.

⁴²Wtedy PAN rzekł do mnie: Powiedz im: Nie idźcie i nie walczcie, gdyż nie ma Mnie wśród was, abyście nie zostali pobici przez waszych nieprzyjaciół.

⁴³Powiedziałem wam, ale nie słuchaliście i zbuntowaliście się przeciwko nakazowi PANA, działaliście zarozumiale i weszliście na góry.

⁴⁴I wyszli naprzeciw was Amoryci, mieszkający w górach, ścigali was, jak to robią pszczoły, i pobili was od Seiru aż do Chormy.

⁴⁵Wróciliście i płakaliście przed PANEM, ale PAN nie wysłuchał waszego głosu i nie nakłonił ku wam ucha.

⁴⁶Zatrzymaliście się w Kadesz przez wiele dni, na czas waszego pobytu.