Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Ewangelia wg św. Jana 11 Bible Online

Ewangelia wg św. Jana 11 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Ewangelia wg św. Jana 11

¹Zachorował pewien człowiek, Łazarz z Betanii, z miasteczka Marii i jej siostry Marty.

²Maria właśnie była tą, która namaściła Pana olejkiem i wytarła Jego nogi swoimi włosami. Jej to brat, Łazarz, chorował.

³Siostry więc przekazały Jezusowi wiadomość: Panie, ten, którego kochasz, choruje.

⁴Gdy On to usłyszał, powiedział: Choroba ta nie prowadzi do śmierci, lecz jest na chwałę Boga, aby przez nią został uwielbiony Syn Boży.

⁵Jezus zaś miłował Martę, jej siostrę i Łazarza.

⁶Chociaż więc usłyszał, że choruje, to jednak pozostał jeszcze dwa dni w miejscu, w którym przebywał.

⁷Następnie powiedział do uczniów: Pójdźmy znowu do Judei.

⁸Pytali Go uczniowie: Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znowu tam idziesz?

⁹Jezus odpowiedział: Czy dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi w dzień, nie potyka się, bo widzi światło tego świata.

¹⁰Jeśli zaś ktoś chodzi w nocy, potyka się, bo brak mu światła.

¹¹Powiedział to i następnie dodał: Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął, ale idę, aby wyrwać go ze snu.

¹²Uczniowie więc powiedzieli: Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje.

¹³Jezus jednak mówił o jego śmierci, a oni myśleli, że mówi o zwykłym śnie.

¹⁴Dlatego Jezus powiedział im wyraźnie: Łazarz umarł,

¹⁵ale ze względu na was, abyście uwierzyli, cieszę się, że Mnie tam nie było. Chodźmy więc do niego.

¹⁶Wtedy Tomasz, zwany Didymos, powiedział do pozostałych uczniów: Pójdźmy i my, aby razem z nim umrzeć.

¹⁷Kiedy Jezus przyszedł, znalazł go już od czterech dni leżącego w grobowcu.

¹⁸Betania zaś była oddalona od Jerozolimy około piętnastu stadiów.

¹⁹Wielu więc spośród Żydów przyszło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po śmierci brata.

²⁰Gdy Marta usłyszała, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu naprzeciw. Maria natomiast została w domu.

²¹Marta powiedziała do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

²²Ale i teraz wiem, że Bóg da Tobie, o cokolwiek Go poprosisz.

²³Jezus jej odpowiedział: Twój brat zmartwychwstanie.

²⁴Marta Mu powiedziała: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.

²⁵Jezus powiedział do niej: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto wierzy we Mnie, choćby i umarł, będzie żył.

²⁶I każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?

²⁷Odpowiedziała Mu: Tak, Panie! Wierzę, że jesteś Mesjaszem, Synem Boga, który przyszedł na świat.

²⁸Gdy to powiedziała, odeszła i zawołała swoją siostrę Marię. Dyskretnie jej powiedziała: Nauczyciel jest tutaj i woła ciebie.

²⁹Jak tylko to usłyszała, pośpiesznie wstała i przyszła do Niego.

³⁰Jezus zaś nie wszedł jeszcze do miasteczka, lecz był wciąż na tym miejscu, gdzie spotkała Go Marta.

³¹Żydzi zaś, którzy byli z nią w domu i ją pocieszali, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, poszli za nią w przekonaniu, że idzie do grobu, aby tam płakać.

³²Kiedy Maria przyszła, gdzie był Jezus, i ujrzała Go, upadła Mu do stóp i powiedziała: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

³³Jezus, gdy zobaczył ją, jak płacze, a także jak płaczą Żydzi, którzy z nią przyszli, wzruszył się w duchu i rozrzewnił.

³⁴Zapytał: Gdzie go położyliście? Odpowiedzieli Mu: Panie, chodź i zobacz.

³⁵Jezus zapłakał.

³⁶Żydzi więc powiedzieli: Patrzcie, jak go kochał.

³⁷Niektórzy zaś z nich pytali: Czy Ten, który otworzył oczy niewidomego, nie mógł sprawić, aby on nie umarł?

³⁸A Jezus ponownie się wzruszył, i przyszedł do grobu. Była to grota, którą zamykał kamień.

³⁹Jezus polecił: Usuńcie kamień. Wtedy Marta, siostra zmarłego, powiedziała: Panie, już cuchnie, leży bowiem od czterech dni w grobie.

⁴⁰Jezus jej oznajmił: Czy nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Boga?

⁴¹Usunęli więc kamień. Jezus zaś podniósł oczy w górę i powiedział: Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś.

⁴²Ja wiedziałem, że zawsze Mnie wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na zebrany wokoło tłum, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś.

⁴³Gdy to powiedział, głośno zawołał: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!

⁴⁴Zmarły wyszedł, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz owiniętą chustą. Jezus zaś im polecił: Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić.

⁴⁵Liczni więc Żydzi, którzy przyszli do Marii i ujrzeli to, czego Jezus dokonał, uwierzyli w Niego.

⁴⁶Niektórzy zaś z nich poszli do faryzeuszy i powiedzieli im, co Jezus uczynił.

⁴⁷Wtedy arcykapłani i faryzeusze zwołali Sanhedryn i mówili: Co zrobimy, gdyż ten Człowiek czyni wiele znaków?

⁴⁸Jeśli Go tak pozostawimy, wszyscy uwierzą w Niego, przyjdą Rzymianie i zagarną nasze miejsce i naród.

⁴⁹Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w tym roku był arcykapłanem, powiedział: Wy nic nie rozumiecie

⁵⁰ani nie bierzecie pod uwagę tego, że lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niż miałby zginąć cały naród.

⁵¹A nie powiedział tego sam od siebie, lecz będąc w tym roku arcykapłanem, prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród,

⁵²i nie tylko za naród, ale i po to, aby zgromadzić w jedno rozproszone dzieci Boga.

⁵³Tego dnia więc postanowili Go zabić.

⁵⁴Odtąd Jezus nie występował już publicznie wśród Żydów, ale odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i przebywał tam z uczniami.

⁵⁵A zbliżała się Pascha żydowska, i wielu z tej krainy udało się przed Paschą do Jerozolimy, aby się oczyścić.

⁵⁶Szukali Jezusa i mówili w świątyni jedni do drugich: Jak wam się wydaje? Nie przyjdzie na święto?

⁵⁷Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, żeby ten, kto się dowie, gdzie On jest, doniósł o tym, aby mogli Go pojmać.