Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 10 Bible Online

Dzieje Apostolskie 10 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 10

¹W Cezarei mieszkał pewien człowiek o imieniu Korneliusz, setnik z kohorty zwanej Italską,

²pobożny i bojący się Boga, wraz z całym swoim domem. Dawał on ludowi liczne jałmużny i nieustannie modlił się do Boga.

³Około dziewiątej godziny dnia zobaczył wyraźnie w widzeniu anioła Boga, który wszedł do niego i powiedział: Korneliuszu!

⁴Wówczas on, wpatrując się w niego, zapytał z lękiem: Co, panie? Odpowiedział mu: Modlitwy i jałmużny twoje dotarły jako ofiara przed oblicze Boga.

⁵Teraz więc poślij ludzi do Joppy i sprowadź niejakiego Szymona, zwanego Piotrem.

⁶Jest on gościem pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem.

⁷Kiedy anioł, który z nim mówił, odszedł, zawołał dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród swoich podwładnych.

⁸Opowiedział im wszystko i posłał ich do Joppy.

⁹Następnego dnia, gdy byli w drodze i zbliżali się do miasta, Piotr około godziny szóstej wszedł na dach, aby się pomodlić.

¹⁰Potem odczuł głód i chciał coś zjeść. Gdy przygotowywali mu posiłek, miał widzenie.

¹¹Zobaczył niebo otwarte i jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, które opuszczano za cztery końce ku ziemi.

¹²Były w nim wszelkie zwierzęta czworonożne, płazy i ptaki.

¹³I usłyszał głos: Wstań Piotrze, zabijaj i jedz!

¹⁴Piotr jednak odpowiedział: O nie, Panie! Nigdy jeszcze nie zjadłem nic skalanego i nieczystego.

¹⁵A głos znowu, po raz drugi, oznajmił: Nie nazywaj skalanym tego, co Bóg oczyścił.

¹⁶Powtórzyło się to trzy razy i natychmiast ten przedmiot został wzięty do nieba.

¹⁷Podczas gdy Piotra dręczyła jeszcze niepewność, co mogłoby oznaczać to widzenie, ludzie wysłani przez Korneliusza dopytali się o dom Szymona i stanęli przed bramą.

¹⁸Następnie pytali głośno, czy przebywa tutaj Szymon, zwany Piotrem.

¹⁹Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, Duch powiedział do niego: Poszukuje cię trzech ludzi.

²⁰Wstań więc, zejdź i idź z nimi bez wahania, bo Ja ich posłałem.

²¹Piotr zszedł do tych ludzi i powiedział: Ja jestem tym, którego szukacie. Z jaką sprawą przybyliście?

²²A oni odpowiedzieli: Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga, o czym zaświadczyć może cały lud żydowski, otrzymał polecenie od świętego anioła, aby wezwał ciebie do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz.

²³Wtedy zaprosił ich i ugościł. Gdy następnego dnia wstał, wyruszył razem z nimi, a niektórzy bracia z Joppy przyłączyli się do niego.

²⁴Nazajutrz wszedł do Cezarei. Korneliusz natomiast ich oczekiwał. Zwołał swoich krewnych i najbliższych przyjaciół.

²⁵A kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, upadł do nóg i oddał pokłon.

²⁶Piotr jednak podniósł go i powiedział: Wstań, ja też jestem człowiekiem.

²⁷Rozmawiając z nim, wszedł i zastał wielu zebranych.

²⁸Przemówił więc do nich: Wiecie, że zabronione jest Żydowi przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego. Lecz Bóg pokazał mi, że nie wolno żadnego człowieka nazywać skalanym lub nieczystym.

²⁹Dlatego też wezwany przybyłem bez sprzeciwu. Pytam jednak, dlaczego mnie wezwaliście?

³⁰Korneliusz odpowiedział: Cztery dni temu, gdy o godzinie dziewiątej modliłem się w swoim domu, stanął przede mną mężczyzna w lśniącej szacie

³¹I powiedział: Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i twoje jałmużny zostały wspomniane przed Bogiem.

³²Poślij więc do Joppy i wezwij Szymona, zwanego Piotrem. Jest on gościem w domu Szymona garbarza, nad morzem.

³³Natychmiast więc posłałem do ciebie, a ty dobrze zrobiłeś, że przyszedłeś. Teraz wszyscy stoimy przed Bogiem, aby wysłuchać wszystkiego, co Pan tobie polecił.

³⁴Wtedy Piotr przemówił: Przekonuję się naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę,

³⁵lecz w każdym narodzie jest Mu miły ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.

³⁶Posłał Słowo synom Izraela, głosząc Dobrą Nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa. On jest Panem wszystkich.

³⁷Wiecie, co się stało w całej Judei, poczynając od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan,

³⁸że Bóg namaścił Jezusa z Nazaretu Duchem Świętym i mocą. Przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła, ponieważ Bóg był z Nim.

³⁹My jesteśmy świadkami wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jeruzalem. Jego to zgładzili przez ukrzyżowanie.

⁴⁰Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu się ukazać

⁴¹nie całemu ludowi, ale świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy z Nim jedliśmy i piliśmy po Jego zmartwychwstaniu.

⁴²Rozkazał nam też ogłosić ludowi i dać świadectwo, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych.

⁴³Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.

⁴⁴Kiedy jeszcze Piotr mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki.

⁴⁵Zdumieli się wówczas wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego został wylany także na pogan.

⁴⁶Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. Wtedy Piotr powiedział:

⁴⁷Czy może ktoś odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak, jak my?

⁴⁸I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa. Potem poprosili go, aby pozostał u nich kilka dni.