Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 15 Bible Online

Dzieje Apostolskie 15 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 15

¹Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie zostać zbawieni.

²Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, oraz jeszcze kilku spośród nich, w sprawie tego sporu udadzą się do Jeruzalem, do apostołów i starszych.

³Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię i opowiadali o nawróceniu pogan. Sprawiali tym wielką radość wszystkim braciom.

⁴Kiedy przybyli do Jeruzalem, zostali przyjęci przez Kościół, apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg przez nich.

⁵Ci jednak ze stronnictwa faryzeuszy, którzy uwierzyli, powstali i oświadczyli: Trzeba ich obrzezać i nakazać im, żeby przestrzegali Prawa Mojżeszowego.

⁶Zebrali się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

⁷Gdy już długo nad tym dyskutowali, wstał Piotr i powiedział do nich: Wiecie, bracia, że Bóg od dawna wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.

⁸Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, gdy dał im Ducha Świętego, podobnie jak nam.

⁹Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, kiedy oczyścił przez wiarę ich serca.

¹⁰Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę i wkładacie na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mieliśmy siły dźwigać.

¹¹Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni.

¹²Umilkli wszyscy, a potem słuchali Barnaby i Pawła, którzy opowiadali o tym, jak wielkich znaków i cudów wśród pogan dokonał przez nich Bóg.

¹³A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub. Powiedział: Posłuchajcie mnie, bracia.

¹⁴Szymon opowiedział, jak najpierw Bóg zatroszczył się, żeby wybrać sobie lud spośród pogan.

¹⁵Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo jest napisane:

¹⁶Potem powrócę i odbuduję zniszczony przybytek Dawida. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,

¹⁷aby odnaleźli Pana pozostali ludzie i wszystkie narody, nad którymi jest wzywane Moje imię – mówi Pan, który to sprawia.

¹⁸Znane jest to od wieków.

¹⁹Dlatego sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, którzy nawracają się do Boga,

²⁰ale napisać im, żeby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone i od krwi.

²¹Od dawna bowiem są po miastach tacy, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach.

²²Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili posłać do Antiochii razem z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie ludzi: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa, którzy przewodzili braciom.

²³Posłali przez nich pismo tej treści: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji.

²⁴Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli wasze dusze, bez naszego upoważnienia,

²⁵postanowiliśmy jednomyślnie posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi umiłowanymi Barnabą i Pawłem,

²⁶ludzi, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swoje życie.

²⁷Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam to samo ustnie.

²⁸Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego większego ciężaru oprócz tego, co konieczne.

²⁹Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!

³⁰Ci więc, którzy zostali posłani, przybyli do Antiochii, zwołali lud i oddali list.

³¹Gdy go przeczytali, uradowali się z jego zachęcającej treści.

³²Juda i Sylas, którzy byli również prorokami, przez liczne nauki zachęcili i umocnili braci.

³³Po upływie pewnego czasu zostali wyprawieni przez braci z pozdrowieniami pokoju dla tych, którzy ich wysłali.

³⁴Ale Sylas postanowił tam pozostać. Juda więc sam wrócił do Jerozolimy.

³⁵Paweł natomiast i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili Dobrą Nowinę – Słowo Pana.

³⁶Po pewnym czasie Paweł powiedział do Barnaby: Wróćmy już i zobaczmy, jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana.

³⁷Barnaba chciał również zabrać Jana, zwanego Markiem.

³⁸Paweł jednak nie uważał za słuszne zabierać z sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy.

³⁹Doszło do ostrego starcia, w rezultacie którego się rozdzielili. Barnaba wziął Marka i popłynął na Cypr,

⁴⁰a Paweł dobrał sobie za towarzysza Sylasa i wyszedł, polecony przez braci łasce Pana.

⁴¹Przechodził przez Syrię i Cylicję i umacniał Kościoły.