Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 17 Bible Online

Dzieje Apostolskie 17 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 17

¹Przeszli przez Amfipolis i Apolonię i przybyli do Tesaloniki, gdzie była synagoga Żydów.

²Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z nimi na podstawie Pism.

³Wyjaśniał i dowodził: Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać. Jezus, którego wam głoszę, jest tym Mesjaszem.

⁴Niektórzy z nich, a także wielka liczba pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet, dali się przekonać i przyłączyli się do Pawła i Sylasa.

⁵Wtedy zazdrośni Żydzi dobrali sobie z rynku jakichś niegodziwych ludzi, wywołali zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i szukali ich, aby stawić przed ludem.

⁶Gdy jednak ich nie znaleźli, zawlekli Jazona i niektórych braci przed politarchów, krzycząc: Ci, którzy podburzają cały świat, przybyli też tutaj,

⁷a Jazon ich przyjął. Oni wszyscy występują przeciwko rozkazom cesarza. Głoszą, że jest inny król, Jezus.

⁸Zaniepokoili więc tłum i politarchów, którzy tego słuchali.

⁹Po uzyskaniu jednak poręczenia od Jazona i innych, zwolnili ich.

¹⁰Wtedy zaraz w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, poszli do synagogi Żydów.

¹¹Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan. Przyjęli Słowo z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają.

¹²Wielu też z nich uwierzyło, a także niemało wpływowych greckich kobiet i mężczyzn.

¹³Gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że również w Berei zostało ogłoszone przez Pawła Słowo Boga, przyszli tam, podburzyli tłumy i wzniecili rozruchy.

¹⁴Wtedy bracia natychmiast wyprawili Pawła, aby szedł aż do morza. Sylas jednak i Tymoteusz tam pozostali.

¹⁵Ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, po otrzymaniu polecenia dla Sylasa i Tymoteusza, aby jak najszybciej przyszli do niego.

¹⁶Gdy Paweł czekał na nich w Atenach, oburzył się w duchu na widok miasta pełnego bożków.

¹⁷Rozprawiał więc w synagodze z Żydami i z czczącymi Boga, a na agorze codziennie z tymi, których tam spotykał.

¹⁸Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich ścierali się z nim. Jedni mówili: Co chce powiedzieć ten nowinkarz? Inni natomiast: Zdaje się, że jest zwiastunem obcych bóstw. Głosił bowiem Dobrą Nowinę o Jezusie i zmartwychwstaniu.

¹⁹Wtedy zabrali go, zaprowadzili na Areopag i zapytali: Czy możemy się dowiedzieć, co to za nowa nauka, którą głosisz?

²⁰Każesz nam bowiem słuchać jakichś nowych rzeczy. Chcielibyśmy się więc dowiedzieć, o co właściwie chodzi.

²¹A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze na nic innego nie poświęcają tyle czasu, co na mówienie o czymś albo wysłuchiwanie czegoś nowego.

²²Wówczas Paweł, stojąc pośrodku Areopagu, przemówił: Ateńczycy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni.

²³Gdy bowiem przechodziłem i oglądałem wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym było napisane: Nieznanemu Bogu. Otóż ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając.

²⁴Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką

²⁵ani nie jest uzależniony od posługi rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.

²⁶On także z jednego człowieka powołał do istnienia wszystkich ludzi, aby zamieszkiwali całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkiwania,

²⁷aby szukali Boga, czy to nawet dotknęli Go po omacku, i znaleźli. W rzeczywistości bowiem jest On niedaleko od każdego z nas.

²⁸W Nim przecież żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: Jesteśmy bowiem z Jego rodu.

²⁹Jeśli więc jesteśmy z rodu Boga, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota, srebra albo kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka.

³⁰Nie zważając przeto na czasy nieświadomości, Bóg wzywa teraz wszędzie i wszystkich ludzi, aby się nawracali,

³¹gdyż wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych.

³²Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, inni natomiast powiedzieli: Posłuchamy o tym innym razem.

³³Tak Paweł wyszedł spośród nich.

³⁴Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.