Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 24 Bible Online

Dzieje Apostolskie 24 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 24

¹Po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz z kilkoma starszymi i retorem, niejakim Tertullosem. Oni to wnieśli przed namiestnika oskarżenie przeciwko Pawłowi.

²Kiedy go wezwano, Tertullos rozpoczął mowę oskarżycielską. Mówił: Tobie zawdzięczamy, że cieszymy się zupełnym pokojem i że dzięki twojej przezorności zostały przeprowadzone reformy dla dobra tego narodu.

³Zawsze i wszędzie przyjmujemy to, najdostojniejszy Feliksie, z wielką wdzięcznością.

⁴Aby jednak nie zatrzymywać ciebie zbyt długo, proszę, żebyś przez chwilę posłuchał nas łaskawie.

⁵Stwierdziliśmy, że ten człowiek jest przywódcą sekty Nazarejczyków, szerzy zarazę i wzbudza niepokoje wśród wszystkich Żydów na świecie.

⁶Usiłował nawet zbezcześcić świątynię, więc go ujęliśmy i według naszego prawa chcieliśmy go osądzić.

⁷Lecz trybun Lizjasz przybiegł, wyrwał go przemocą z naszych rąk i rozkazał, aby jego oskarżyciele przyszli do ciebie.

⁸Gdy go przesłuchasz, sam będziesz mógł się dowiedzieć od niego, o co go oskarżamy.

⁹Żydzi to potwierdzili, oświadczając, że sprawa tak się przedstawia.

¹⁰Kiedy namiestnik dał znak, aby mówił, Paweł odpowiedział: Wiem, że od wielu lat jesteś sędzią tego narodu, dlatego będę się śmiało bronił.

¹¹Możesz się bowiem przekonać, że nie więcej jak dwanaście dni temu przybyłem do Jeruzalem, aby oddać pokłon Bogu.

¹²I nie przyłapali mnie na rozprawianiu z kimkolwiek lub na podburzaniu tłumu ani w świątyni, ani w synagodze, ani w mieście.

¹³Nie mogą zatem dowieść tobie tego, o co mnie teraz oskarżają.

¹⁴To jednak przyznaję przed tobą, że służę Bogu moich ojców zgodnie z tą Drogą, którą oni nazywają sektą, wierząc we wszystko, co zostało napisane w Prawie i u Proroków.

¹⁵Mam też w Bogu nadzieję, którą również oni mają, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

¹⁶I sam usilnie się staram, abym wobec Boga i ludzi miał zawsze czyste sumienie.

¹⁷Po wielu więc latach przybyłem, aby złożyć memu narodowi jałmużny i ofiary.

¹⁸Wtedy spotkali mnie oczyszczonego w świątyni, bez tłumu i bez zbiegowiska,

¹⁹niektórzy Żydzi z Azji. Oni to powinni stanąć przed tobą i wnieść skargę, jeśli mają coś przeciwko mnie.

²⁰A ci tutaj niech powiedzą, jakiego przestępstwa dopatrzyli się we mnie, gdy stanąłem przed Sanhedrynem.

²¹Chyba jedynie tego, że stojąc wśród nich, zawołałem głośno: Sądzicie mnie dzisiaj z powodu wiary w zmartwychwstanie!

²²Feliks, który dokładniej znał Drogę, odesłał ich. Powiedział: Rozpatrzę waszą sprawę, gdy przybędzie trybun Lizjasz.

²³A setnikowi rozkazał strzec go, zastosować ulgi i nie zabraniać nikomu z jego przyjaciół świadczyć mu posług.

²⁴Po kilku dniach przybył Feliks ze swoją żoną Druzyllą, która była Żydówką. Posłał po Pawła i wysłuchał jego nauki o wierze w Jezusa Chrystusa.

²⁵Kiedy jednak mówił on o sprawiedliwości, wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: Na teraz wystarczy, odejdź! W stosownej chwili przywołam cię ponownie.

²⁶Spodziewał się przy tym, że dostanie od Pawła pieniądze. Dlatego też częściej posyłał po niego i rozmawiał z nim.

²⁷Po upływie dwóch lat następcą Feliksa został Porcjusz Festus. Feliks jednak pozostawił Pawła w więzieniu, gdyż chciał Żydom okazać życzliwość.