Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 4 Bible Online

Dzieje Apostolskie 4 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 4

¹Gdy przemawiali do ludu, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze,

²oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie w Jezusie.

³Pojmali ich i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia, bo był już wieczór.

⁴A wielu z tych, którzy usłyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn sięgała pięciu tysięcy.

⁵Następnego dnia zebrali się w Jeruzalem ich przełożeni, starsi i nauczyciele Prawa:

⁶arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i wszyscy pozostali z rodu arcykapłańskiego.

⁷Postawili ich w środku i pytali: Jaką mocą albo w czyim imieniu to uczyniliście?

⁸Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi.

⁹Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj z powodu dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek jest uzdrowiony,

¹⁰to niech wam wszystkim i całemu ludowi Izraela będzie wiadomo, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy.

¹¹On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, Tym, który stał się kamieniem węgielnym.

¹²Nie ma w nikim innym zbawienia. Nie dano bowiem ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.

¹³Gdy widzieli odwagę Piotra i Jana i dowiedzieli się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali również, że byli z Jezusem.

¹⁴Patrząc też na stojącego z nimi uzdrowionego człowieka, nie wiedzieli, co odpowiedzieć.

¹⁵Kazali więc wyjść im z sali Rady i naradzali się między sobą.

¹⁶Mówili: Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Dokonali bowiem jawnego cudu, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Nie możemy przecież temu zaprzeczyć.

¹⁷Lecz aby się to nie rozpowszechniało wśród ludu, zabrońmy im surowo mówić do kogokolwiek w to Imię.

¹⁸Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa.

¹⁹Wtedy Piotr i Jan odpowiedzieli: Rozsądźcie, czy wobec Boga jest słuszne bardziej słuchać was niż Boga?

²⁰Nie możemy przecież nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy.

²¹Oni jednak ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

²²Człowiek, który doznał tego cudownego uzdrowienia, miał bowiem ponad czterdzieści lat.

²³Kiedy zostali zwolnieni, przyszli do swoich i opowiedzieli, co im oznajmili arcykapłani i starsi.

²⁴Ci, gdy to usłyszeli, zgodnie wznieśli głos do Boga i powiedzieli: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje,

²⁵który przez Ducha Świętego powiedziałeś ustami naszego ojca Dawida, Twego sługi: Dlaczego wzburzyły się narody i ludy knują rzeczy próżne?

²⁶Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się przeciw Panu i przeciw Jego Mesjaszowi.

²⁷Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw Twemu świętemu Słudze, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i ludem Izraela,

²⁸aby uczynić to, co zamierzyła Twoja ręka i myśl.

²⁹A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj Twoim sługom z całą odwagą głosić Twoje Słowo,

³⁰gdy Ty będziesz wyciągał rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię Twego świętego Sługi, Jezusa.

³¹Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i odważnie głosili Słowo Boga.

³²Jedno serce i jeden duch ożywiały wszystkich wierzących. Nikt nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.

³³Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Towarzyszyła im bowiem wielka łaska.

³⁴Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży,

³⁵I składali u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

³⁶Także Józef, lewita rodem z Cypru, nazwany przez apostołów Barnabas, to znaczy Syn Pocieszenia,

³⁷sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.