Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Dzieje Apostolskie 7 Bible Online

Dzieje Apostolskie 7 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Dzieje Apostolskie 7

¹Wtedy arcykapłan zapytał: Czy to prawda?

²A on odpowiedział: Bracia i ojcowie, posłuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy żył w Mezopotamii, zanim zamieszkał w Charanie.

³I powiedział do niego: Opuść swoją ziemię i rodzinę i idź do ziemi, którą ci wskażę.

⁴Wówczas wyszedł z ziemi chaldejskiej i zamieszkał w Charanie. Stamtąd, po śmierci jego ojca, przesiedlił go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie.

⁵Nie dał mu jednak w dziedzictwo ani jej skrawka. Obiecał tylko, że da ją w posiadanie jemu, a po nim jego potomstwu, chociaż nie miał wtedy jeszcze syna.

⁶Następnie Bóg tak oznajmił: Twoi potomkowie będą wygnańcami na obczyźnie. Uczynią z nich niewolników i będą uciskać przez czterysta lat.

⁷Lecz naród, którego będą niewolnikami, Ja sam będę sądził – powiedział Bóg. Potem wyjdą i będą Mi służyć na tym miejscu.

⁸I zawarł z nim przymierze, którego znakiem było obrzezanie. Wówczas urodził mu się Izaak, którego obrzezał ósmego dnia, podobnie Izaak Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów.

⁹Patriarchowie z zazdrości sprzedali Józefa do Egiptu. Bóg jednak był z nim

¹⁰I uwolnił go od wszystkich jego utrapień. Obdarzył go łaską i mądrością wobec faraona, króla Egiptu, który ustanowił go zarządcą Egiptu i całego swego domu.

¹¹Nastał wtedy głód i wielka bieda w całym Egipcie i Kanaanie. Nasi ojcowie nie mieli żywności.

¹²Gdy Jakub dowiedział się, że w Egipcie jest zboże, wysłał tam po raz pierwszy naszych ojców.

¹³Za drugim razem Józef dał się poznać swoim braciom, a faraon dowiedział się o jego rodzie.

¹⁴Potem Józef posłał po Jakuba i sprowadził swego ojca i całą rodzinę, razem siedemdziesiąt pięć osób.

¹⁵Tak Jakub przybył do Egiptu, gdzie umarł on i nasi ojcowie.

¹⁶Następnie przeniesiono ich do Sychem i złożono w grobowcu, który Abraham kupił za srebro od synów Chamora w Sychem.

¹⁷Gdy zbliżał się czas obietnicy, którą Bóg dał Abrahamowi, lud w Egipcie rozrósł się i rozmnożył.

¹⁸Trwało tak aż do czasu, gdy nastał inny król w Egipcie, który nie znał Józefa.

¹⁹Działał on podstępnie przeciwko naszemu narodowi. Zmusił naszych ojców do wyrzucania swoich niemowląt, żeby nie zostawały przy życiu.

²⁰Wówczas właśnie narodził się Mojżesz. Był on miły Bogu. Przez trzy miesiące karmiono go w domu ojca.

²¹A gdy go wyrzucono, zabrała go córka faraona i wychowała jak własnego syna.

²²Mojżesz został więc wykształcony we wszystkich naukach egipskich. Był potężny w słowie i czynie.

²³Kiedy skończył czterdzieści lat, zapragnął odwiedzić swoich braci, synów Izraela.

²⁴Zobaczył wówczas, jak któremuś z nich wyrządzano krzywdę. Stanął w jego obronie i pomścił krzywdzonego, zabijając Egipcjanina.

²⁵Sądził, że jego bracia zrozumieją, iż Bóg przez jego ręce daje im wybawienie. Oni jednak nie zrozumieli.

²⁶Następnego dnia zjawił się wśród nich, gdy się bili, i usiłował ich pogodzić. Powiedział: Ludzie, jesteście braćmi, dlaczego krzywdzicie jeden drugiego?

²⁷Ten jednak, który krzywdził bliźniego, odepchnął go i odpowiedział: Kto ciebie ustanowił wodzem i sędzią nad nami?

²⁸Czy chcesz mnie zabić, tak jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina?

²⁹Gdy Mojżesz usłyszał te słowa, uciekł i żył jako cudzoziemiec w ziemi Madian, gdzie mu się urodziło dwóch synów.

³⁰Po czterdziestu latach ukazał się mu na pustyni góry Synaj anioł w płomieniu ognistego krzewu.

³¹Gdy Mojżesz to zobaczył, dziwił się temu. Kiedy podchodził, aby się lepiej przyjrzeć, rozległ się głos Pana:

³²Ja jestem Bogiem twoich ojców, Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. Mojżesz przeraził się i nie śmiał spojrzeć.

³³Wtedy Pan powiedział do niego: Zdejmij z nóg sandały, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.

³⁴Długo patrzyłem na ucisk Mojego ludu w Egipcie i wysłuchałem jego westchnień, dlatego zstąpiłem, aby ich wyzwolić. Teraz więc idź, posyłam cię do Egiptu.

³⁵Tego Mojżesza, którego zaparli się, mówiąc: Kto ustanowił ciebie wodzem i sędzią? – tego to Bóg wysłał jako wodza i wybawcę, pod opieką anioła, który mu się ukazał w krzewie.

³⁶On wyprowadził ich, czyniąc cuda i znaki w ziemi egipskiej, nad Morzem Czerwonym i przez czterdzieści lat na pustyni.

³⁷Ten właśnie Mojżesz powiedział synom Izraela: Proroka jak mnie wzbudzi wam Bóg spośród waszych braci.

³⁸On to w społeczności na pustyni pośredniczył między aniołem, który mówił do niego na górze Synaj, a naszymi ojcami. On otrzymał Słowa życia, aby nam je przekazać.

³⁹Nie chcieli go jednak słuchać nasi ojcowie. Odepchnęli go i zwrócili swoje serca ku Egiptowi.

⁴⁰Powiedzieli do Aarona: Uczyń nam bogów, którzy pójdą przed nami, bo nie wiemy, co się stało z tym Mojżeszem, który wyprowadził nas z ziemi egipskiej.

⁴¹I zrobili cielca. Złożyli ofiarę bałwanowi i cieszyli się dziełem swoich rąk.

⁴²Wtedy Bóg odwrócił się od nich i dozwolił, aby czcili wojsko nieba, jak napisano w księdze Proroków: Czy składaliście Mi ofiary i dary na pustyni przez czterdzieści lat, domu Izraela?

⁴³Obnosiliście raczej namiot Molocha i gwiazdę bożka Remfana, wyobrażenia, które zrobiliście, aby oddawać im cześć. Przesiedlę was za to poza Babilon.

⁴⁴Nasi ojcowie mieli na pustyni Namiot Świadectwa. Ten bowiem, który rozmawiał z Mojżeszem, rozkazał mu zbudować go według wzoru, jaki zobaczył.

⁴⁵Przejęli go nasi ojcowie i wraz z Jozuem wnieśli do ziemi pogan, których Bóg wypędził przed naszymi ojcami. Tak było aż do czasów Dawida,

⁴⁶który znalazł łaskę przed Bogiem i poprosił, aby mógł wznieść przybytek dla Boga Jakuba.

⁴⁷Dopiero jednak Salomon zbudował Mu dom.

⁴⁸Ale Najwyższy nie mieszka w dziełach rąk ludzkich, jak mówi prorok:

⁴⁹Niebo jest Moim tronem, a ziemia podnóżkiem Moich stóp. Jaki dom Mi zbudujecie, mówi Pan, albo gdzie jest miejsce Mego odpoczynku?

⁵⁰Czy tego wszystkiego nie stworzyła Moja ręka?

⁵¹O wy, twardego karku, opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu. Jak wasi ojcowie, tak i wy!

⁵²Którego z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali nawet tych, którzy przepowiedzieli przyjście Sprawiedliwego, którego wy staliście się teraz zdrajcami i zabójcami.

⁵³Wy, którzy otrzymaliście Prawo za pośrednictwem aniołów, lecz go nie przestrzegaliście.

⁵⁴Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego.

⁵⁵A on, pełen Ducha Świętego, patrzył w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jezusa, stojącego po prawicy Boga.

⁵⁶I powiedział: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga.

⁵⁷Wtedy podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i wszyscy razem rzucili się na niego.

⁵⁸Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swoje szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem.

⁵⁹Tak kamienowali Szczepana, który się modlił: Panie Jezu, przyjmij mojego ducha!

⁶⁰A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: Panie, nie pamiętaj im tego grzechu! Po tych słowach skonał.