Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Drugi List do Koryntian 11 Bible Online

Drugi List do Koryntian 11 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Drugi List do Koryntian 11

¹O, gdybyście mogli znieść trochę mojego szaleństwa! Ależ tak, wy już mnie znosicie.

²Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością. Obiecałem przecież poślubić was jednemu mężowi, aby jako czystą dziewicę postawić przed Chrystusem.

³Lękam się jednak, żeby, tak jak w swojej przebiegłości wąż zwiódł Ewę, tak i wasze umysły nie zostały przypadkiem odwiedzione od prostoty i czystości wobec Chrystusa.

⁴Jeśli bowiem jakiś przybysz głosi wam innego Jezusa, którego nie głosiliśmy, czy też gdy przyjmujecie innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo Ewangelię inną od tej, którą przyjęliście, spokojnie to znosicie.

⁵Jestem zaś przekonany, że niczego mi nie brakuje w porównaniu z wielkimi apostołami.

⁶Jeśli nawet nie jestem wprawny w słowie, to jednak nie brak mi wiedzy, jak to zresztą okazaliśmy wam we wszystkim i pod każdym względem.

⁷Czy popełniłem grzech, uniżając samego siebie, abyście wy zostali wywyższeni, bo za darmo głosiłem wam Ewangelię Boga?

⁸Inne Kościoły ogołociłem, pobierając zapłatę, aby wśród was pełnić służbę.

⁹A gdy byłem u was i znalazłem się w potrzebie, nikomu nie byłem ciężarem. To bowiem, czego mi brakowało, uzupełnili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Na wszelkie sposoby wystrzegałem się i nadal będę się wystrzegał, żeby nie być dla was ciężarem.

¹⁰Na prawdę Chrystusa, która jest we mnie – nikt nie pozbawi mnie tej chwały na terenach Achai!

¹¹Dlaczego? Czy dlatego, że was nie kocham? Bóg to wie.

¹²Co zaś czynię, nadal będę czynił, żeby pozbawić okazji tych, którzy jej szukają, aby w tym, czym się chlubią, zostali uznani za takich, jak i my.

¹³Tacy ludzie bowiem to fałszywi apostołowie, podstępni działacze, przebrani za apostołów Chrystusa.

¹⁴I nie powinno to dziwić, ponieważ sam szatan przybiera postać anioła światłości.

¹⁵Nic więc wielkiego, jeśli i jego słudzy przybierają postać sług sprawiedliwości. Koniec ich jednak będzie odpowiedni do ich czynów.

¹⁶Powtarzam: Niech nikt nie uważa mnie za szaleńca. Gdyby jednak miało być inaczej, to przyjmijcie mnie nawet jako szaleńca, abym i ja mógł się trochę pochlubić.

¹⁷Co mówię, nie według Pana mówię, lecz jakby w szaleństwie, w tym przekonaniu, że jest się czym chlubić.

¹⁸Skoro wielu chlubi się według ciała, ja także będę się chlubił.

¹⁹Chętnie przecież znosicie szaleńców, będąc mądrymi.

²⁰Znosicie bowiem, gdy ktoś was bierze w niewolę, gdy ktoś was objada, gdy wykorzystuje, gdy was traktuje z góry, gdy was bije po twarzy.

²¹Ze wstydem przyznaję, iż wygląda na to, że okazaliśmy się słabi. W czym natomiast ktoś zdobywa się na odwagę – mówię jak szalony – ja także się odważam.

²²Są Hebrajczykami? Ja także. Są Izraelitami? Ja także. Są potomstwem Abrahama? Ja także.

²³Są sługami Chrystusa? Mówię jak szalony: Ja jeszcze bardziej! Daleko bardziej przez trudy, daleko bardziej przez więzienia, ponad jakąkolwiek miarę przez chłosty, przez wielokrotne niebezpieczeństwo śmierci.

²⁴Od Żydów pięciokrotnie otrzymałem czterdzieści razów bez jednego.

²⁵Trzy razy sieczono mnie rózgami, raz kamienowano, trzykrotnie byłem rozbitkiem, całą dobę spędziłem na głębokim morzu.

²⁶Byłem w licznych podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustyni, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci;

²⁷w pracy i trudzie, w częstych czuwaniach, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości,

²⁸a oprócz tego wszystkiego w mojej codziennej udręce z powodu troski o wszystkie Kościoły.

²⁹Ktoś jest słaby, a ja się nie czuję słaby? Ktoś doznaje zgorszenia, a ja nie płonę?

³⁰Skoro trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.

³¹Bóg i Ojciec Pana Jezusa, Ten, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.

³²W Damaszku namiestnik króla Aretasa pilnował miasta Damasceńczyków, żeby mnie pojmać,

³³ale w koszu spuszczono mnie przez okno poza mur i wymknąłem się z jego rąk.