Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Sędziów 5 Bible Online

Księga Sędziów 5 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Sędziów 5

¹W tym dniu Debora i Barak, syn Abinoama, tak zaśpiewali:

²Za to, że wodzowie Izraela przewodzili, a lud stanął ochoczo do walki, błogosławcie PANA!

³Słuchajcie, królowie, nakłońcie ucha władcy! Będę śpiewać PANU, będę grać PANU, Bogu Izraela!

⁴PANIE, gdy wychodziłeś z Seiru, gdy podążałeś z pól edomskich, ziemia drżała, niebiosa kropiły, nawet chmury kropiły wodą.

⁵Góry ociekały przed obliczem PANA – to Synaj, przed obliczem PANA, Boga Izraela.

⁶Za dni Szamgara, syna Anata, za dni Jaeli opustoszały drogi, a wędrujący szlakami, wędrowali krętymi drogami.

⁷Opustoszały wiejskie zagrody w Izraelu, opustoszały, dopóki nie powstałam ja, Debora, dopóki nie powstałam jako matka w Izraelu.

⁸Gdy wybrano nowych bogów, wówczas ani chleba w bramach nie widziano, ani tarczy, ani oszczepu wśród czterdziestu tysięcy w Izraelu.

⁹Serce moje zwraca się ku wodzom Izraela, ku tym spośród ludu, którzy okazali wolę walki, błogosławcie PANA!

¹⁰Wy, którzy jeździcie na białych oślicach, wy, którzy siedzicie na dywanach, i wy, którzy chodzicie drogami – śpiewajcie!

¹¹Niech głosy łuczników między wodopojami sławią tam sprawiedliwość PANA, Jego sprawiedliwość wobec rolników w Izraelu. Wówczas lud PANA zstąpi do bram.

¹²Powstań, powstań, Deboro! Powstań, powstań, zaśpiewaj pieśń! Powstań Baraku, prowadź do niewoli swych jeńców, synu Abinoama!

¹³Niech więc zstąpi reszta możnych ludu PANA, niech zstąpi ku mnie pośród wojowników.

¹⁴Z Efraima – ich wodzowie w dolinie, za tobą Beniamin pośród twego ludu, z Makira zstąpili przywódcy, a z Zabulona trzymający buławę pisarza.

¹⁵Książęta z Issachara są z Deborą, Issachar, jak Barak, został posłany na równinę w ślad za nim, lecz nad strumieniami Rubena długie narady.

¹⁶Dlaczego siedzisz między zagrodami, słuchając odgłosu stad? Nad strumieniami Rubena długie narady.

¹⁷Gilead zamieszkał za Jordanem, a Dan – czemu przebywa na okrętach? Aser osiedlił się na morskim wybrzeżu i mieszka nad swymi zatokami.

¹⁸Zabulon – to lud, który pogardza śmiercią, podobnie jak Neftali na wyżynnych równinach.

¹⁹Przybyli królowie, walczyli, wówczas walczyli królowie Kanaanu w Tanak, nad wodami Megiddo, jednak srebra jako łupu nie wzięli.

²⁰Z niebios walczyły gwiazdy, ze swych dróg walczyły z Siserą.

²¹Potok Kiszon ich porwał, stary potok, potok Kiszon. Podążaj, moja duszo, z mocą!

²²Wtedy zatętniły kopyta koni od wielkiego pośpiechu ich wojowników.

²³Przeklnijcie Meroz! – powiedział anioł PANA. Przeklnijcie zupełnie jego mieszkańców, nie przybyli bowiem, aby pomóc PANU, aby pomóc PANU wśród bohaterów!

²⁴Niech będzie błogosławiona pośród kobiet Jaela, żona Chebera Kenity, pośród kobiet przebywających w namiocie, niech będzie błogosławiona.

²⁵Prosił o wodę, podała mleko, we wspaniałym naczyniu przyniosła zsiadłe mleko.

²⁶Lecz ręką sięgnęła po palik, a prawicą po ciężki młot. Uderzyła Siserę, rozbiła mu głowę, przebiła, przekłuła mu skroń.

²⁷U jej stóp osunął się i upadł, u jej nóg osunął się, upadł, tam, gdzie się osunął, padł nieżywy.

²⁸Wyglądała przez okno i głośno lamentowała matka Sisery, przez zakratowane okno: Czemu opóźnia się przyjazd jego wozu bojowego, czemu odwleka się turkot jego rydwanów?

²⁹Najmądrzejsza z jej księżniczek odpowiedziała, a ona powtarza jej słowa:

³⁰Z pewnością zbierają łupy i się nimi dzielą. Brankę, po dwie branki na każdego mężczyznę! Wzorzyste szaty łupem Sisery, łupem sukna wielobarwne, wzorzysty szal barwiony, dwa wzorzyste szale, łup na moją szyję.

³¹Tak niech zginą wszyscy Twoi nieprzyjaciele, Panie! Miłujący Go są jak wschodzące słońce w swej mocy! Odtąd ziemia zaznawała spokoju przez czterdzieści lat.