Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Rut 1 Bible Online

Księga Rut 1 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Rut 1

¹W czasach, gdy rządzili sędziowie, nastał w kraju głód. Wtedy pewien człowiek z Betlejem judzkiego wyszedł wraz z żoną oraz dwoma synami, aby osiedlić się na ziemiach Moabu.

²Człowiek ten nazywał się Elimelek, jego żona – Noemi, a dwaj synowie – Machlon i Kilion. Byli oni Efratytami z Betlejem judzkiego. Przybyli na ziemie Moabu i tam zamieszkali.

³Potem zmarł Elimelek, mąż Noemi, a ona pozostała ze swymi dwoma synami.

⁴Ci wzięli sobie za żony Moabitki. Jednej było na imię Orpa, drugiej – Rut. I przebywali tam około dziesięciu lat.

⁵Obaj jednak zmarli, zarówno Machlon, jak i Kilion, a kobieta została bez synów i bez męża.

⁶Wówczas wyruszyła ze swymi synowymi, aby powrócić z ziem Moabu, ponieważ usłyszała tam, że PAN nawiedził swój lud, aby dać mu chleb.

⁷Wyszła więc z miejscowości, gdzie przebywała, a wraz z nią obie jej synowe. Gdy wędrowały, by wrócić do ziemi Judy,

⁸zwróciła się Noemi do obu swoich synowych: Idźcie, wróćcie każda do domu swej matki, a PAN niech okaże wam łaskę, tak jak i wy okazałyście ją zmarłym i mnie!

⁹Niech PAN pozwoli wam znaleźć wytchnienie, każdej w domu swego męża. I je ucałowała. Wtedy one zaczęły głośno płakać

¹⁰i powiedziały jej: Nie, raczej z tobą wrócimy do twego ludu.

¹¹Noemi jednak odpowiedziała: Zawróćcie, moje córki! Po co miałybyście iść ze mną? Czy mogę jeszcze urodzić wam synów, którzy by mogli być waszymi mężami?

¹²Zawróćcie, moje córki, i odejdźcie, bo jestem zbyt stara, aby wyjść za mąż. Przecież choćbym powiedziała, że mam nadzieję jeszcze tej nocy wyjść za mąż, a nawet urodzić synów,

¹³to czy czekałybyście aż dorosną, czy miałybyście wyrzec się ponownego małżeństwa? O nie, moje córki, bo bardziej od was jestem napełniona goryczą, gdyż przeciwko mnie podniosła się ręka PANA.

¹⁴I znowu zaczęły głośno płakać. Potem Orpa ucałowała teściową, a Rut do niej przylgnęła.

¹⁵Wtedy Noemi powiedziała do Rut: Twoja szwagierka wróciła do swego ludu i swoich bogów, wracaj i ty za swoją szwagierką.

¹⁶Na to Rut odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i abym od ciebie odeszła, bo gdzie ty pójdziesz, tam i ja pójdę, gdzie ty zamieszkasz, tam i ja zamieszkam, twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg – moim Bogiem.

¹⁷Gdzie ty umrzesz, tam i ja umrę i tam zostanę pochowana. To niech mi PAN uczyni i doda coś jeszcze, jeśli to nie śmierć oddzieli mnie od ciebie.

¹⁸Noemi widząc, że Rut jest zdecydowana, by z nią iść, przestała ją przekonywać.

¹⁹Poszły zatem we dwie i doszły do Betlejem. A gdy weszły do Betlejem, na ich widok powstało w mieście wielkie poruszenie, kobiety zaś pytały: Czy to Noemi?

²⁰Wówczas powiedziała do nich: Nie nazywajcie mnie Noemi. Nazywajcie mnie Mara, gdyż Wszechmogący napełnił mnie wielką goryczą.

²¹Wyszłam pełna, a pustą sprowadził mnie PAN. Dlaczego więc chcecie mnie nazywać Noemi, skoro PAN zaświadczył przeciwko mnie i Wszechmogący dotknął mnie nieszczęściem?

²²Tak więc wróciła Noemi wraz z Moabitką Rut, która przywędrowała z nią z ziem Moabu, a przybyły do Betlejem na początku żniw jęczmienia.