Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Samuela 14 Bible Online

Pierwsza Księga Samuela 14 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Samuela 14

¹Pewnego dnia Jonatan, syn Saula, powiedział do swojego giermka: Chodź! Przeprawmy się do przedniej straży Filistynów, która jest po tamtej stronie. Swojemu ojcu jednak o tym nie powiedział.

²Saul przebywał wówczas na skraju Gibei pod drzewem granatu, które rosło przy Migron; było z nim około sześciuset ludzi.

³Achiasz zaś, syn Achituba, brata Ikaboda, syna Pinchasa, syna Helego, kapłana PANA z Szilo, nosił efod. Lud także nie wiedział, że Jonatan się wyprawił.

⁴Między przełęczami zaś, przez które Jonatan usiłował przejść do przedniej straży Filistynów, znajdowały się z jednej i z drugiej strony strome granie. Jedna nazywała się Boses, a druga Senne.

⁵Jedna grań wznosiła się stromo po stronie północnej naprzeciw Mikmas, a druga po stronie południowej naprzeciw Geba.

⁶Jonatan powiedział do giermka: Chodź! Przeprawmy się do przedniej straży tych nieobrzezanych. Może PAN uczyni coś dla nas, bo nie ma dla PANA przeszkody, aby ocalić z pomocą wielu czy też niewielu.

⁷Wtedy odpowiedział mu giermek: Czyń wszystko, co nosisz w sercu. Idź! Jestem z tobą, cokolwiek postanowisz.

⁸Jonatan zaś powiedział: Teraz więc się przeprawiamy do tych ludzi, a potem się im pokażemy.

⁹Jeżeli zawołają do nas: Stójcie, aż do was podejdziemy! – to pozostaniemy na swoim miejscu i nie zbliżymy się do nich.

¹⁰Jeżeli natomiast powiedzą: Podejdźcie do nas! – to podejdziemy, bo PAN wydał ich w nasze ręce. I to będzie dla nas znakiem.

¹¹Pokazali się więc obydwaj przednim strażom filistyńskim. Filistyni powiedzieli: Hebrajczycy wychodzą ze swoich nor, w których się poukrywali.

¹²Odezwali się też wojownicy ze straży przedniej do Jonatana i do giermka: Podejdźcie do nas, to coś wam powiemy. Wówczas Jonatan zwrócił się do giermka: Idź za mną, bo PAN wydał ich w ręce Izraela.

¹³Jonatan wspinał się na rękach i nogach, a za nim jego giermek. Filistyni padali przed Jonatanem, a jego giermek dobijał ich, idąc za nim.

¹⁴Była to pierwsza walka, w której Jonatan i jego giermek zabili około dwudziestu ludzi na połowie zaoranego pola.

¹⁵Strach ogarnął obóz, pole i cały lud. Bali się również ludzie ze straży przedniej i oddział niszczycielski. Zatrzęsła się ziemia i wzbudziło to Boży strach.

¹⁶Wywiadowcy Saula w Gibei Beniamina zobaczyli, że tłum rozproszył się i uciekał we wszystkie strony.

¹⁷Wtedy Saul powiedział do ludu, który był z nim: Dokonajcie przeglądu i zobaczcie, kto od nas odszedł! Dokonali więc przeglądu i okazało się, że nie było Jonatana i jego giermka.

¹⁸Następnie Saul rozkazał Achiaszowi: Sprowadź Arkę Boga! W tamtym czasie bowiem Arka Boga była u Izraelitów.

¹⁹Gdy Saul rozmawiał z kapłanem, zgiełk w obozie Filistynów stawał się coraz większy. Wówczas Saul nakazał kapłanowi: Cofnij rękę!

²⁰Saul zaś i cały lud, który był z nim, wpadli z okrzykiem na plac boju, gdzie było wielkie zamieszanie i jeden kierował miecz przeciw drugiemu.

²¹Także Hebrajczycy, którzy wcześniej byli z Filistynami i wyruszyli z nimi do obozu, stanęli po stronie Izraelitów, będących z Saulem i Jonatanem.

²²Gdy wszyscy Izraelici, którzy się ukryli w górach Efraima, usłyszeli, że Filistyni uciekli, również dołączyli do pościgu.

²³W tym dniu PAN ocalił Izraela, a walki toczyły się aż za Bet-Awen.

²⁴Chociaż Izraelici byli tego dnia utrudzeni, to jednak Saul nałożył na lud klątwę: Przeklęty człowiek, który zjadłby choć kawałek chleba przed wieczorem, dopóki nie zemszczę się na moich wrogach. Dlatego nikt z ludu nie dotknął chleba.

²⁵Cały lud dotarł do lasu. Tam, na skraju pola znajdował się miód.

²⁶Gdy więc wchodzili do lasu, natychmiast zobaczyli spływający miód. Nikt jednak nie podniósł ręki do ust, ponieważ lud obawiał się nałożonej klątwy.

²⁷Jonatan jednak nie słyszał o klątwie, jaką jego ojciec nałożył na lud, i koniec laski, którą trzymał w ręku, zanurzył w plastrze miodu. Gdy podniósł rękę do ust, jego oczy nabrały blasku.

²⁸Wtedy odezwał się ktoś z ludu: Chociaż lud był strudzony, twój ojciec zaprzysiągł lud: Przeklęty człowiek, który dziś zjadłby cokolwiek!

²⁹Wówczas Jonatan odpowiedział: Mój ojciec sprowadził na kraj nieszczęście. Zobaczcie, proszę, jakiego blasku nabrały moje oczy, gdy skosztowałem trochę tego miodu.

³⁰Ach, gdyby lud dziś najadł się do syta z łupów, które zdobył na swoich wrogach, to czy wtedy porażka Filistynów byłaby większa?

³¹Tego dnia pobili Filistynów od Mikmas do Ajjalonu, choć byli bardzo utrudzeni.

³²Potem lud rzucił się na łup. Brali owce, bydło i cielęta, zarzynali je na ziemi i jedli wraz z krwią.

³³Doniesiono więc Saulowi: Oto lud grzeszy przeciw PANU, jedząc z krwią. On zaś powiedział: Dopuściliście się niewierności! Przytoczcie mi natychmiast wielki kamień.

³⁴Potem Saul rozkazał: Rozejdźcie się między ludzi i powiedzcie im: Przyprowadźcie do mnie swojego wołu albo owcę. Następnie zarżnął je na tym kamieniu. Potem jedzcie, ale nie grzeszcie przeciw PANU, jedząc z krwią. Tej nocy każdy z ludu sam przyprowadzał swojego wołu i tam go zarzynał.

³⁵Saul zbudował również dla PANA ołtarz, którym zapoczątkował budowanie ołtarzy dla PANA.

³⁶Następnie Saul polecił: Wyruszmy nocą w pościg za Filistynami i nękajmy ich aż do świtu. Nie oszczędzajmy nikogo! Odpowiedzieli: Czyń wszystko, co uznasz za słuszne! Lecz kapłan powiedział: Zbliżmy się tu do Boga!

³⁷Saul zapytał więc Boga: Czy powinienem ścigać Filistynów? Czy wydasz ich w ręce Izraela? Tego dnia jednak On mu nie odpowiedział.

³⁸Dlatego Saul powiedział: Podejdźcie tutaj, wszyscy przywódcy ludu. Rozpoznajcie i zobaczcie, jaki grzech popełniono dzisiaj.

³⁹Na życie PANA, który wybawił Izraela, choćby nawet popełnił go mój syn, Jonatan, to z pewnością umrze! Lecz nikt z całego ludu nic nie odpowiedział.

⁴⁰Wtedy powiedział do wszystkich Izraelitów: Przejdźcie na jedną stronę, podczas gdy ja i mój syn, Jonatan, staniemy po drugiej stronie. Lud odpowiedział Saulowi: Czyń, co uważasz za słuszne!

⁴¹Wówczas Saul powiedział do PANA, Boga Izraela: Pokaż tamim! Los wskazał Jonatana i Saula, a lud wyszedł wolny.

⁴²Saul więc rozkazał: Rzućcie losy między mną a moim synem, Jonatanem. Los padł na Jonatana.

⁴³Wtedy Saul powiedział do Jonatana: Powiedz mi, co zrobiłeś! Jonatan zaś wyjaśnił mu: Skosztowałem trochę miodu końcem laski, którą miałem w ręku. Jestem gotów umrzeć.

⁴⁴Na to Saul odparł: To niech mi Bóg uczyni, a nawet coś jeszcze dorzuci, jeśli nie umrzesz, Jonatanie!

⁴⁵Wówczas lud zwrócił się do Saula: Czyż Jonatan powinien umrzeć, skoro dokonał wielkiego zwycięstwa dla Izraela? Przenigdy! Na życie PANA! Włos z jego głowy nie spadnie na ziemię, ponieważ z Bogiem tego dzisiaj dokonał. Tak lud ocalił Jonatana przed śmiercią.

⁴⁶Saul zaś zaprzestał ścigania Filistynów, którzy powrócili do swoich siedzib.

⁴⁷Gdy Saul objął władzę królewską nad Izraelem, walczył ze wszystkimi wrogami, którzy byli wokół: z Moabitami i Ammonitami, z Edomitami i królami Soby, a także z Filistynami. Wszystkich, przeciw którym się zwrócił, zwyciężał,

⁴⁸wykazując się męstwem. Pobił Amalekitów i ocalił Izraela z rąk łupieżców.

⁴⁹Synami Saula byli: Jonatan, Jiszwi i Malkiszua. Jego dwie córki nazywały się: starsza Merab, a młodsza Mikal.

⁵⁰Żona Saula miała na imię Achinoam i była córką Achimaasa. Dowódca jego wojsk nosił imię Abner, był synem Nera, stryja Saula.

⁵¹Kisz, ojciec Saula, i Ner, ojciec Abnera, byli synami Abiela.

⁵²Przez cały okres panowania Saula toczyła się zażarta wojna przeciw Filistynom. Gdy tylko Saul wypatrzył jakiegoś wojownika lub kogoś mężnego, przyłączał go do siebie.