Read Biblia SEPT Xénese 18 Bible Online

Xénese 18 - Biblia SEPT bible

Xénese 18

¹O Señor apareceuse na carballeira de Mambré a Abraham, estando este sentado á entrada da súa tenda, nas horas da calor.

²Abraham ergueu os ollos e viu tres homes de pé diante del. En véndoos, correu ó seu encontro, desde a entrada da tenda, e prostrouse,

³dicindo: —"Meu Señor, se merezo o teu favor, non pases sen te deteres onda o teu servo.

⁴Farei traer unha pouca auga, bañaredes os pés e descansaredes baixo a árbore.

⁵Coa mesma e xa que pasades por onda o voso servo, traerei un anaco de pan. Repararedes con el as forzas, para logo seguirdes camiño". Responderon eles: —"Está ben. Fai como dis".

⁶Abraham correu á tenda onda Sara, para lle dicir: —"Trae tres cuncas de flor de fariña, axiña: amásaa, e prepara unha bica".

⁷E el foi correndo ó cortello, colleu o vitelo máis tenro e mellor, e deullo a un criado, para que o guisase ó momento.

⁸Despois, co vitelo guisado, colleu manteiga e leite, e servíullelos. Mentres eles comían, el estaba ó seu lado baixo a árbore.

⁹Nisto eles preguntáronlle: —"Onde está Sara, túa muller?" El respondeu: —"Aí dentro, na tenda".

¹⁰E un deles engadiu: —"Volverei verte para o ano, e entón Sara a túa muller, terá un fillo". Sara oíu o que dicía, detrás da entrada da tenda.

¹¹Abraham e Sara eran vellos, moi entrados en anos, e ela xa deixara de ter a regra das mulleres.

¹²Sara riu ás escondidas, de pensar: —"Despois que estou acabada e o meu home vello, coñecerei aínda o pracer?"

¹³Mais o Señor díxolle a Abraham: —"Por que ri Sara, dicindo: Será certo que vou ter un fillo ós meus anos?

¹⁴Hai cousa que non poida o Señor? De hoxe nun ano, cando eu volva, Sara terá un fillo".

¹⁵A Sara estáballe entrando medo, e negou: —"Non rin". Pero el insistiu: —"Non o negues: ti riches".

¹⁶Os homes erguéronse de alí e ollaron cara a Sodoma. Abraham acompañábaos para lles dar a despedida.

¹⁷O Señor dixo para si: —"Voulle esconder a Abraham o que penso facer?

¹⁸Abraham converterase nun pobo grande e podente e nel veranse benditas todas as nacións da terra.

¹⁹Escollino para que lles mande a seus fillos, a toda a súa casa e ós seus descendentes mantérense nos camiños do Señor, obrando con rectitude e con xustiza, de xeito que o Señor lle outorgue a Abraham o que lle prometeu".

²⁰O Señor seguiu dicindo: —"O clamor contra Sodoma e Gomorra é moi grande; o seu pecado é grave.

²¹Vou baixar e ver se este clamor que chega onda min corresponde cos feitos; e se non, sabereino".

²²Os homes dirixíronse desde alí cara a Sodoma, pero Abraham quedou diante do Señor.

²³Abraham adiantouse cara ó Señor e preguntoulle: —"Por caso aniquilarías os inocentes cos culpables?

²⁴Se houbese cincuenta xustos na cidade, aniquilaríalos tamén, e non perdoarías o lugar por mor dos cincuenta xustos que houber nel?

²⁵Lonxe de ti facer tal cousa! Matar o inocente co culpado, e que teñan os dous a mesma sorte. Lonxe de ti! O que xulga a terra enteira, non vai facer xustiza?"

²⁶O Señor respondeu: —"Se houbese cincuenta xustos en Sodoma, perdoaría a toda a cidade por mor deles".

²⁷Abraham insistiu: —"Perdoa o atrevemento de lle falar ó meu Señor, sendo eu po e cinsa.

²⁸Se para cincuenta xustos faltan cinco, aniquilarías por culpa dos cinco toda a cidade?" Respondeu o Señor: —"Non a destruirei, se atopo corenta e cinco".

²⁹Abraham insinuou: —"Se cadra, hai corenta". El respondeu: —"Non o farei, en vista dos corenta".

³⁰Abraham dixo: —"Que non se enfade o meu Señor, se volvo falar aínda. E se houbese trinta?" El respondeu: —"Non o farei, se atopo trinta".

³¹Abraham teimou aínda: —"Voume atrever a lle falar outra vez ó meu Señor. Podería ser que houbese vinte". Respondeu o Señor: —"Non a destruirei en graza ós vinte".

³²Abraham dixo: —"Que non se alporice o meu Señor, e falarei aínda unha vez. E se houbese dez?" El respondeu: —"Non a destruirei por mor dos dez".

³³Desque acabou de falar con Abraham, o Señor retirouse, e Abraham volveu ó seu lugar.