Read Biblia SEPT Xénese 3 Bible Online

Xénese 3 - Biblia SEPT bible

Xénese 3

¹A serpe era o máis arteiro de todos os animais que o Señor Deus fixera. Díxolle á muller: —"Conque Deus vos prohibiu comer do froito das árbores do xardín?"

²A muller respondeulle: —"Podemos comer do froito das árbores todas do xardín.

³Soamente da árbore de alá no fondo nos mandou Deus: Non comades dela nin a toquedes, non sexa que morrades".

⁴A serpe insistiu: —"De ningunha maneira morreredes.

⁵É que Deus sabe ben que o día en que comades dela, se vos abrirán os ollos e seredes coma Deus, sabedores do ben e do mal".

⁶A muller reparou que o froito da árbore era saboroso, atraente, e bo para adquirir entendemento. E coa mesma colleu do froito e comeu; logo deulle ó seu home, e tamén el comeu.

⁷Entón abríronselles os ollos ós dous e decatáronse de que estaban espidos. Entrelazaron follas de figueira e cinguíronse con elas.

⁸Oíron ó Señor Deus camiñar polo xardín ó aire do día, e acocháronse os dous entre as árbores.

⁹Mais El chamou polo home, preguntándolle: —"Onde estás?"

¹⁰Respondeu o home: —"Oínte no xardín, e tiven medo. O verme espido, agacheime".

¹¹Preguntoulle o Señor Deus: —"Quen che dixo que estabas espido? É que comiches da árbore da que che prohibira comer?"

¹²Respondeulle o home: —"A muller que me deches por compañeira ofreceume do froito, e comín".

¹³O Señor Deus díxolle á muller: —"Qué é o que fixeches?" E a muller respondeu: —"A serpe enganoume, e comín".

¹⁴Entón o Señor Deus díxolle á serpe: —"Porque fixeches isto, maldita sexas entre os animais e as feras todas do monte. Andarás arrastrada e comerás po toda a túa vida.

¹⁵Poño hostilidade entre ti e a muller, entre a túa liñaxe e a dela. Ti tentarás de atanguerlle o calcañar, pero ela esmagarache a cabeza".

¹⁶A muller díxolle:"Terás moitos afáns na túa preñez, parirás con dor os fillos. Devecerás polo teu home, e el dominarate".

¹⁷O home díxolle: —"Porque lle fixeches caso á túa muller, comendo do froito da árbore que che prohibira comer, por culpa túa será maldita a terra: con traballos tirarás dela a túa mantenza mentres vivas.

¹⁸Producirache silvas e abrollos, e terás que comer herbas silvestres.

¹⁹Comerar o pan coa túa suor, ata que volvas á terra da que fuches tirado. De feito, ti es po e ó po tes que volver".

²⁰O home chamou Eva á súa muller, pois vén ser a nai de todos os que viven.

²¹O Señor Deus fíxolles túnicas de pel ó home e á muller, para se vestiren.

²²Logo o Señor pensou: —"Agora que o home veu ser coma un de nós, en canto a coñecer o ben e o mal, non vaia ser que tenda a man, colla tamén da árbore da vida, coma do froito, e viva sempre".

²³E botou ó home do xardín de Edén, para que cultivase a terra da que fora tirado.

²⁴E despois de botalo do xardín, puxo no oriente querubíns con espadas flamexantes, para cortarlle o paso cara á árbore da vida.