Read Biblia SEPT Xénese 37 Bible Online

Xénese 37 - Biblia SEPT bible

Xénese 37

¹Xacob estableceuse na terra de Canaán, a onde seu pai peregrinara.

²E esta é agora a historia da familia de Xacob. Cando Xosé era un rapaz de dezasete anos e gardaba o gando cos irmáns, fillos de Bilhah e de Zilpah, mulleres de seu pai, chegou un día e acusounos diante deste dun mal feito.

³Israel quería a Xosé máis ca a ningún dos fillos, porque lle nacera na vellez. E encargou para el unha túnica de mangas.

⁴Seus irmáns, ó dárense conta de que seu pai o prefería, colléronlle xenreira e non podían falar de boas con el.

⁵Xosé tivo un soño e contóullelo ós irmáns, polo que estes o aborreceron aínda máis.

⁶Díxolles el: —"Escoitade o que soñei.

⁷Parecíame que estabamos na eira atando monllos. Nisto o meu monllo levantouse e tíñase ergueito; os vosos, en troques, rodeábano e prostrábanse diante del".

⁸Dixéronlle os irmáns: —"Seica queres ser o noso rei e fas conta de dominarnos?" E aborrecérono aínda máis, por culpa dos soños e da súa interpretación.

⁹Tivo Xosé outro soño e contóullelo tamén ós irmáns. Tiven estoutro soño: —"O sol, a lúa e once estrelas prostrábanse diante de min".

¹⁰Cando llelo contou a seu pai e a seus irmáns, o pai reprendeuno: —"Que clase de soño é ese? Teremos que vir e prostrarnos diante túa eu, túa nai e teus irmáns?"

¹¹Os irmáns tíñanlle envexa, pero seu pai gardaba a cousa nos adentros.

¹²Os irmáns de Xosé foran para Xequem apacentar os fatos de seu pai.

¹³Israel díxolle a Xosé: —"Teus irmáns estarán co gando en Xequem. Ven, que te vou mandar onda eles". Xosé respondeulle: —"Aquí me tes".

¹⁴Israel díxolle: —"Vai ver se están ben os teus irmáns e o gando, e logo tráesme as novas". Despediuno no val de Hebrón, e el marchou para Xequem.

¹⁵Cando andaba dando voltas, perdido polo monte, encontrouno un home e preguntoulle: —"Ti que buscas?"

¹⁶Respondeu el: —"Busco a meus irmáns. Dime, se podes, onde andan co gando".

¹⁷O home díxolle: —"Fóronse de aquí. Oínlles dicir: Vaiámonos a Dotán". Xosé foi tras eles, e encontrounos en Dotán.

¹⁸Vírono eles desde lonxe e, antes de que chegase, matinaron matalo.

¹⁹Dicíanse uns ós outros: —"Aí vén ese soñador.

²⁰Imolo matar agora mesmo. Botarémolo nun pozo e diremos que unha fera salvaxe o devorou. Veremos en que paran os seus soños".

²¹En oíndo isto Rubén, tratou de o librar das súas mans, e propuxo: —"Non lle quitemos a vida".

²²E engadiu, coa intención de o salvar e de llo volver a seu pai: —"Non vertades o seu sangue. Botádeo nunha cisterna do deserto, pero non poñades as mans nel".

²³En chegando Xosé onda os irmáns, estes quitáronlle a túnica, aquela túnica de mangas que levaba posta,

²⁴e despois guindárono na cisterna. Pero esta non tiña auga.

²⁵Sentados para comer, ergueron os ollos e viron unha caravana de ismaelitas que viña de Galaad, cos camelos cargados de especias, de bálsamo e resina, camiño de Exipto.

²⁶Nisto díxolles Xudá a seus irmáns: —"Que proveito tiraremos con matar o noso irmán e tapar o seu sangue?

²⁷Vaiamos, vendámosllelo ós ismaelitas. Non poñamos as mans nel, pois é noso irmán, do noso sangue". Os irmáns asentiron.

²⁸Pasaron unhas caravanas madianitas, e os irmáns tiraron a Xosé do fondo do pozo. Por vinte moedas de prata vendérono ós ismaelitas, que o levaron a Exipto.

²⁹Cando volveu Rubén ó pozo e non atopou a Xosé, rachou os seus vestidos,

³⁰e foi onda os irmáns para lles dicir: —"O rapaz non está. A onde vou eu agora?"

³¹Eles colleron a túnica de Xosé, mataron un cabuxo, tinxírona co sangue

³²e mandárona levar a seu pai, con este recado: —"Atopamos isto. Mira se é ou non a túnica de teu fillo".

³³Xacob recoñeceu a túnica, e dixo: —"É a túnica de meu fillo. Devorouno unha fera salvaxe. Xosé foi esnaquizado".

³⁴Xacob rachou os seus vestidos, cubriuse de saco e fixo por moito tempo loito polo fillo.

³⁵Todos os fillos e fillas viñeron consolalo, pero el rexeitaba o consolo, dicindo: —"Baixarei coa dor ó sepulcro co meu fillo". E choraba por el.

³⁶Os madianitas, pola súa banda, venderon a Xosé en Exipto a Potifar, alto funcionario do faraón, xefe da súa garda.