Read Biblia SEPT Xénese 47 Bible Online

Xénese 47 - Biblia SEPT bible

Xénese 47

¹Xosé foille dar a nova ó faraón: —"Chegaron de Canaán meu pai e meus irmáns, cos seus fatos, os seus gandos e todas as súas posesións, e están na terra de Goxén".

²Levaba consigo cinco dos irmáns e presentoullos ó faraón.

³O faraón preguntoulles: —"Cál é a vosa ocupación?" Respondéronlle eles: —"Os teus servos son pastores de rabaños, o mesmo ca nosos pais".

⁴E engadiron: —"Viñemos buscar asento nesta terra, pois en Canaán faltan pastos para os rabaños dos teus servos, e a fame pesa por alá. Deixa ós teus servos asentarse na bisbarra de Goxén".

⁵O faraón díxolle a Xosé: —"Agora que teu pai e teus irmáns chegaron onda ti,

⁶Aí ter a terra de Exipto. Acomódaos onde mellor che pareza de todo o país; que habiten na terra de Goxén. E se pensas que entre eles hai homes dispostos, ponos á fronte da garda dos meus gandos".

⁷Xosé levou a seu pai Xacob e presentoullo ó faraón. Xacob bendiciu ó faraón.

⁸Este preguntoulle a Xacob: —"Cantos anos tes?"

⁹El respondeulle: —"Cento trinta son os anos da miña peregrinación. A miña vida é curta e chea de traballos, e non alcanza a onde chegou a vida de meus pais na súa peregrinación".

¹⁰Xacob bendiciu ó faraón e logo saíu da súa presenza.

¹¹Xosé acomodou a seu pai e a seus irmáns, dándolles propiedades en Exipto, en terra boa, na bisbarra de Ramsés, conforme dispuxera o faraón.

¹²Xosé mantiña a seu pai, a seus irmáns e a toda a súa casa, conforme o seu número.

¹³O pan faltaba xa na terra toda, e a fame era tan dura, que Exipto e Canaán desfalecían.

¹⁴Xosé recolleu a prata toda de Exipto e Canaán, pola venda do trigo, e amoreou o diñeiro no pazo do faraón.

¹⁵Acabouse o diñeiro en Exipto e en Canaán, e todos seguían acudindo a Xosé: —"Dános pan, ou morreremos aquí mesmo. O diñeiro acabouse".

¹⁶Xosé respondeulles: —"Se se acabou o diñeiro, traédeme os vosos gandos; dareivos o gran por eles".

¹⁷Eles trouxeron os gandos, e Xosé dáballes pan polos cabalos, as ovellas, as vacas, os asnos. Aquel ano proveunos de pan, a cambio dos seus gandos.

¹⁸Pasado ese ano, viñan onda el no seguinte: —"O noso señor non se lle esconde que non nos quedan cartos nin facendas para o noso señor. O noso señor pode ver que nos quedan soamente os nosos corpos e as terras.

¹⁹Teremos que perecer á túa vista? Mércanos por pan a nós e os nosos eidos, e seremos nós con eles escravos do faraón. Dános con que facer a sementeira, para que poidamos vivir e non morramos, e os nosos eidos non se convertan en deserto".

²⁰Xosé adquiriu para o faraón as terras todas de Exipto. A fame apertaba tanto, que cada exipcio vendía os seus eidos; estes pasaban a ser propiedade do faraón.

²¹O pobo enteiro quedou en servidume, desde unha punta á outra do país.

²²Soamente non mercou Xosé as terras dos sacerdotes, pois había en favor deles un decreto do faraón, que mandaba mantelos. Por iso os sacerdotes non venderon as súas terras.

²³Xosé díxolle ó pobo: —"Vedes que agora vos adquirín a vós e as vosas terras para o faraón. Aquí tedes semente para sementar a terra.

²⁴Cando fagades a colleita, darédeslle unha quinta parte ó faraón; as outras catro partes seranvos para semente e para mantervos vós, coas vosas familias e os vosos fillos".

²⁵Dixéronlle eles: —"Ti déchesnos a vida. Que o noso señor nos mire con bos ollos; nós serviremos ó faraón".

²⁶Xosé dispuxo por lei, que dura aínda hoxe, que todas as terras de Exipto paguen un quinto ó faraón. Soamente as terras dos sacerdotes non pasaron ó faraón.

²⁷Israel asentou en Exipto, na bisbarra de Goxén. Adquiriu propiedades nela, reproduciuse e medrou moito.

²⁸Xacob viviu dezasete anos en Exipto. A súa vida enteira foi de cento corenta e sete anos.

²⁹Cando se lle aproximaba a Israel o día da morte, chamou a seu fillo Xosé e díxolle: —"Se merezo o teu favor, pon debaixo da miña coxa a túa man e xúrame que me mostrarar o amor e a lealdade de non enterráresme en Exipto.

³⁰Cando durma con meus pais, lévame de Exipto e entérrame no seu sepulcro". Respondeulle Xosé: —"Farei como me dis".

³¹Dixo Xacob: —"Xúramo". El xuroullo. E Israel debruzouse na cabeceira do seu leito.