Read Biblia SEPT 1 Reis 13 Bible Online

1 Reis 13 - Biblia SEPT bible

1 Reis 13

¹Cando estaba Ieroboam ó pé do altar para ofrecer incenso nel, chegou a Betel un home de Deus con palabra do Señor. Por mandato do Señor berrou contra o altar esta palabra:

²—"Altar, altar! Isto di o Señor: da familia de David nacerá un fillo, que se chamará Ioxías, que sacrificará enriba de ti os sacerdotes dos outeiros, que queiman incenso sobre ti; enriba de ti queimará ósos humanos".

³E deu entón este sinal: "Este é o sinal de que quen fala é o Señor: o altar fenderase e ciscarase a cinsa que hai enriba del".

⁴Cando o rei Ieroboam oíu a palabra que proclamaba o home de Deus contra o altar de Betel, tendeu a súa man cara ó altar e ordenou: —"Prendédeo!" Mais a man que tendera contra o home quedou ríxida e non podía volvela ó seu sitio.

⁵O altar fendeuse e a cinsa que había enriba del ciscouse toda. Era o sinal que dera o home de Deus da parte do Señor.

⁶O rei pediulle ó home de Deus: —"Aplaca ó Señor, teu Deus, e rézalle por min, para que sande a miña man". O home de Deus aplacou ó Señor, e a man do rei volveu a ter movemento e quedou coma antes.

⁷O rei díxolle entón ó home de Deus: —"Ven comigo á miña casa comer algo. Quero tamén facerche un regalo".

⁸O home de Deus respondeulle: —"Non iría contigo nin que me deses a metade da túa casa. Neste lugar non quero comer nin beber nada,

⁹pois o Señor mandoume que non comese nin bebese aquí cousa ningunha, nin volvese polo camiño por onde vin".

¹⁰E foise por outro camiño, non por onde chegara antes a Betel.

¹¹En Betel vivía daquela un profeta moi vello. Seus fillos viñéranlle contando o que ese día fixera en Betel o home de Deus e o que lle dixera ó rei.

¹²O pai preguntoulles: —"Que camiño colleu?" E os fillos mostráronlle o camiño que collera o home de Deus chegado de Xudá.

¹³Entón o profeta díxolles ós fillos: —"Aparelládeme o burro". Eles aparelláronllo, e o profeta montou nel,

¹⁴para irse tralo home de Deus. Encontrouno sentado debaixo dunha aciñeira e preguntoulle: —"Es ti o home de Deus, que chegou de Xudá?" —"Son", respondeu el.

¹⁵O outro dixo: —"Ven comigo á miña casa, comer un anaco de pan".

¹⁶Respondeulle o home de Deus: —"Non podo volver nin ir á túa casa, nin podo comer nin beber neste lugar cousa ningunha.

¹⁷Porque o Señor que me falou, ordenoume que non comese nin bebese aquí nada e que non volvese por onde vin".

¹⁸O outro entón díxolle, enganándoo: —"Eu son tamén profeta, coma ti, e o anxo díxome no nome do Señor: faino ir contigo á túa casa, para que coma e beba algo".

¹⁹O home de Deus foise con el, e comeu e bebeu na súa casa.

²⁰Estando os dous sentados á mesa, veulle palabra do Señor ó profeta que o fixera volver,

²¹e este berroulle ó home de Deus chegado de Xudá: —"Isto di o Señor: xa que desobedeciches a orde do Señor e non fixeches o que o Señor, teu Deus, che ordenara,

²²senón que comiches e bebiches no lugar onde Deus che vedara que o fixeras, o teu cadáver non será enterrado na sepultura de teus pais".

²³Despois que lle deu de comer e de beber, o vello profeta aparelloulle o burro, e o home de Deus foise.

²⁴Polo camiño saíulle un león que o matou. O seu cadáver quedou tirado no camiño, e onda el quedou o burro e o león.

²⁵Pasaron algúns camiñantes e viron o cadáver no medio do camiño e o león quedo onda el, e o foron contar na cidade onde vivía o vello profeta.

²⁶Cando o soubo, o profeta que o fixera volver do seu camiño, comentou: —"É o home de Deus, que se rebelou contra a palabra do Señor. O Señor entregouno ó león, que o esnaquizou e o matou, como lle dixera o Señor".

²⁷Entón mandou o profeta a seus fillos: —"Aparelládeme o burro". E eles aparelláronllo.

²⁸El foi e encontrou o cadáver tirado no camiño e a pé del o burro e mais o león. O león non devorara o cadáver nin matara o burro.

²⁹O profeta levantou o cadáver do home de Deus, cargouno no burro e levouno. Chegados á cidade do vello profeta, fixeron dó por el e enterrárono.

³⁰O profeta puxo o cadáver no seu propio sepulcro e choraba por el dicindo: —"Ai, meu irmán!"

³¹Despois do enterro pediulles a seus fillos: —"Cando eu morra, enterrádeme no mesmo sepulcro, onda o home de Deus. Poñede os meus ósos onda os seus,

³²porque a palabra que dixo coma palabra do Señor contra o altar de Betel e contra os altares dos outeiros das montañas de Samaría, de certo se cumprirá".

³³Despois de todo isto, Ieroboam non se converteu da súa torta conduta, senón que seguiu facendo sacerdotes para os altares dos outeiros de entre a xente do pobo. A quen quería selo, el consagrábao sacerdote para as ermidas dos outeiros.

³⁴Nisto consistía o pecado da casa de Ieroboam, e por iso foi destruída, varrida da face da terra.