Read Biblia SEPT 1 Reis 20 Bible Online

1 Reis 20 - Biblia SEPT bible

1 Reis 20

¹Benhadad, rei de Aram, xuntou todos os seus exércitos e, en compaña de vinte e dous reis máis, con cabalería e con carros, cercou Samaría e atacouna.

²Mandou mensaxeiros á cidade, para que dixesen a Acab, rei de Israel:

³—"Isto di Benhadad: a túa prata e mais o teu ouro son para min; e para min tamén as túas mulleres e os teus fillos mellores".

⁴Respondeulle o rei de Israel: —"Como dispoña o rei, meu señor. Eu e todo o que teño somos teus".

⁵Os mensaxeiros volveron de segundas, cunha nova mensaxe: —"Isto di Benhadad: xa che mandei dicir que me deas a túa prata e mais o teu ouro, as túas mulleres e os teus fillos.

⁶Pois ben, mañá destas horas mandareiche os meus criados, para que rexistren o teu pazo e as casas dos teus ministros. Poderán botar man de todo o que lles guste e levalo".

⁷O rei de Israel chamou entón a todos os anciáns de Israel e díxolles: —"Pensádeo ben e veredes que ese home quere a nosa desgraza. Mandou polas miñas mulleres e os meus fillos, pola miña prata e o meu ouro, e eu nada lle neguei".

⁸Os anciáns e o pobo enteiro respondéronlle: —"Non lle fagas caso. Non consintas en nada diso".

⁹Entón Acab deulles a resposta ós mensaxeiros de Benhadad: —"Dicídelle ó rei, meu señor: farei o que mandaches dicir de primeiras ó teu servo; mais isto outro non o podo facer". Os mensaxeiros marcharon coa resposta.

¹⁰Entón Benhadad mandou dicirlle a Acab: —"Que os deuses me castiguen, se chega o po de Samaría para que os soldados que me seguen enchan con el a súa man".

¹¹Respondeulle o rei de Israel: —"Que non cante vitoria o que cingue a espada, senón o que a descingue".

¹²Cando oíu isto Benhadad, que estaba cos outros reis bebendo nas súas tendas, díxolles ós seus oficiais: —"Os vosos postos!" E eles dispuxéronse para atacar a cidade.

¹³Nisto presentouse a Acab, rei de Israel, un profeta, que lle anunciou: —"Isto di o Señor: Ves esa enorme multitude? Pois hoxe vouna entregar nas túas mans, para que saibas que eu son o Señor".

¹⁴Preguntoulle Acab: —"Por medio de quen?" Respondeu el: —"O Señor di: por medio dos axudantes dos xefes dos distritos". Preguntoulle aínda o rei: —"Quen empezará o ataque?" —"Ti mesmo", respondeu el.

¹⁵Acab fixo o reconto dos axudantes dos xefes dos distritos, e eran douscentos trinta e dous. Despois fixo tamén o reconto dos soldados, e eran sete mil homes.

¹⁶Saíron a mediodía, mentres Benhadad bebía e se emborrachaba nas súas tendas, cos trinta e dous reis, os seus compañeiros.

¹⁷Saíron diante os axudantes dos xefes dos distritos. A Benhadad chegoulle a nova: —"Saíu xente de Samaría".

¹⁸Benhadad ordenou entón: —"O mesmo se veñen tratar de paz coma se veñen en son de guerra, collédeos vivos".

¹⁹Os que saíran da cidade eran os axudantes dos xefes dos distritos, e tras eles o exército.

²⁰Cada un matou un inimigo. Os arameos fuxían, e Israel perseguíaos. Benhadad, rei de Aram, fuxía á cabalo, cuns poucos cabaleiros.

²¹Entón saíu o rei de Israel, destruíu cabalos e carros, e inflixiu nos arameos unha grave desfeita.

²²Chegou un profeta onda o rei de Israel e díxolle: —"Vai preparar reforzos e pensa ben o que has facer, porque, á volta dun ano, o rei de Aram rubirá de novo contra ti".

²³Os oficiais do rei de Aram, pola súa parte, dixéronlle ó seu rei: —"O Deus dos israelitas é un deus das montañas; por iso eles nos venceron. Se os atacamos na veiga de seguro que os venceremos.

²⁴Adopta esta nova estratexia: depón dos seus postos eses reis e pon capitáns no sitio.

²⁵Prepara un exército semellante ó que perdiches, co mesmo número de cabalos e de carros. Atacarémolos na chaira e seguramente os venceremos". O rei escoitou as súas razóns e deixouse guiar polos seus consellos.

²⁶A volta do ano, Benhadad revistou o exército arameo e rubiu a Afecah, para atacar a Israel.

²⁷Os israelitas, da súa banda, revistáronse e abastecéronse, e saíron despois ó seu encontro. Acampados enfronte deles, parecían dous fatos de cabras, mentres os arameos cubrían a chaira toda.

²⁸Niso chegou alí un home de Deus e díxolle ó rei de Israel: —"Isto di o Señor: Xa que os arameos pensan que o Señor é un deus da montaña, e non un deus da terra cha, vou entregar nas túas mans esa enorme multitude, para que saibades que eu son o Señor".

²⁹Seguiron alí acampados sete días, uns enfronte dos outros. No sétimo día metéronse na loita. Os israelitas mataron nun só día cen mil arameos dos de a pé.

³⁰O resto fuxiu cara a Afecah; pero as súas murallas derrubáronse sobre os vinte sete mil homes que quedaran con vida. Benhadad fuxiu tamén e, entrando na cidade, buscaba onde acocharse, dun recanto noutro.

³¹Os seus oficiais dixéronlle: —"Temos oído dicir que os reis de Israel son misericordiosos. Cingámonos sacos ó van e cordas ó pescozo, e presentémonos ó rei de Israel. O mellor perdóache a vida".

³²Cinguíronse sacos ó van e cordas ó pescozo, e presentáronse ó rei de Israel, dicindo: —"O teu servo Benhadad pídeche: por favor, perdóame a vida". El preguntou: —"Vive aínda? É meu irmán".

³³Os arameos viron niso un bo agoiro. Colléronlle de seguida a palabra e dixéronlle: —"Benhadad é teu irmán". El ordenoulles: —"Ide e traédemo". Benhadad chegou onda el, e el montouno no seu carro.

³⁴Benhadad díxolle entón: —"Vólvoche as cidades que meu pai lle quitou ó teu, e ti poderás pór un mercado en Damasco, coma o que meu pai puxo en Samaría". Acab respondeulle: —"Por este pacto eu déixote marchar". Concluíu con el un pacto e deixouno en liberdade.

³⁵Un home da comunidade dos profetas díxolle a un seu compañeiro, por orde do Señor: —"Anda, pégame!" Mais o outro negouse a pegarlle.

³⁶Aquel díxolle: —"Xa que non obedeciches a orde do Señor, en afastándote de min matarate un león". En canto partiu de onda el, saíulle un león e matouno.

³⁷Encontrouse despois con outro home e díxolle: —"Anda, pégame!" Este pegoulle e feriuno.

³⁸O profeta ferido foi e apostouse no camiño, á agarda do rei, demudado como estaba e cunha venda nos ollos.

³⁹Cando o rei pasaba por alí, o profeta berroulle: —"Saía o teu servo do medio da batalla, e nisto aproximóuseme un home, que me dixo: garda este prisioneiro. Se che escapa, responderás por el coa túa vida ou cun talento de prata.

⁴⁰Pero, mentres o teu servo andaba de aquí para acolá, desapareceu o prisioneiro". O rei de Israel respondeulle: —"Esa é a túa sentencia; ti mesmo a pronunciaches".

⁴¹Entón tirou o profeta da venda que lle tapaba os ollos, e o rei de Israel deuse conta de que era un dos profetas.

⁴²Este díxolle: —"Isto di o Señor: xa que deixaches escapar da túa man o home que eu dedicara ó exterminio, pagarás a súa vida coa túa vida e o seu exército co teu".

⁴³O rei de Israel volveu para a súa casa triste e anoxado. E entrou en Samaría.