Read Biblia SEPT 2 Crónicas 18 Bible Online

2 Crónicas 18 - Biblia SEPT bible

2 Crónicas 18

¹Cando Ioxafat chegou ó cume da súa riqueza e prestixio, emparentou con Ahab.

²Anos máis tarde baixou a Samaría a visitar a Ahab. Este matou gran cantidade de ovellas e de touros para el e para o seu séquito; logo induciuno a atacar Ramot de Galaad.

³Ahab, rei de Israel, dixo a Ioxafat, rei de Xudá: —"Queres vir comigo contra Ramot de Galaad?". Ioxafat respondeulle: —"Ti e mais eu, o teu exército e o meu, iremos xuntos á guerra".

⁴Logo engadiu: —"Consulta antes o oráculo do Señor".

⁵O rei de Israel reuniu os profetas, catrocentos homes, e preguntoulles: —"Podemos atacar Ramot de Galaad, ou déixoo?". Responderon: —"Vai; Deus entrégalla ó rei".

⁶Entón Ioxafat preguntou: —"Non queda por aí algún profeta do Señor para preguntarlle?".

⁷O rei de Israel respondeulle: —"Queda aínda un, Miqueas, fillo de Imlah, por quen podemos consultar o Señor; pero eu aborrézoo, porque nunca profetiza venturas, senón sempre desgrazas". Ioxafat dixo: —"Non fale así o rei!".

⁸O rei de Israel chamou a un funcionario e díxolle: —"Que veña axiña Miqueas, fillo de Imlah".

⁹O rei de Israel e Ioxafat de Xudá estaban sentados nos seus tronos, coas súas vestiduras rexias, na praza, onda a porta de Samaría, mentres todos os profetas acenaban diante eles.

¹⁰Sedecías, fillo de Cananah, fíxose uns cornos de ferro e dicía: —"Así di o Señor: con estes escornearás ós sirios ata acabares con eles".

¹¹E todos os profetas coreaban: —"Ataca Ramot de Galaad! Triunfarás, o Señor entrégacha".

¹²Mentres tanto o mensaxeiro que fora chamar a Miqueas, díxolle: —"Ten en conta que todos os profetas a unha están profetizando venturas ó rei. A ver se o teu oráculo é coma o deles e anuncias venturas".

¹³Miqueas replicou: —"Vive Deus! Direi o que Deus me mande!".

¹⁴Cando se presentou ante o rei, este preguntoulle: —"Miqueas, podemos atacar Ramot de Galaad, ou déixoo?". Miqueas respondeulle: —"Ide, triunfaredes. O Señor entrégavola".

¹⁵O rei dixo: —"Pero cantas veces terei que tomarche xuramento de que me dis só a verdade no nome do Señor?".

¹⁶Entón Miqueas dixo: —"Estou vendo a Israel espallado polos montes, coma ovellas sen pastor. E o Señor di: Non ten amo. Volva cada un á súa casa e en paz".

¹⁷O rei de Israel comentou con Ioxafat: —"Non cho dixen? Non profetiza venturas, senón desgrazas".

¹⁸Miqueas continuou: —"Por iso, escoitade a palabra do Señor: Vin o Señor sentado no seu trono. Todo o exército celeste estaba en pé, á dereita e á esquerda;

¹⁹e o Señor preguntoulle: Quen poderá enganar a Ahab, rei de Israel, para que vaia e morra en Ramot de Galaad? Uns propuñan unha cousa, outros outra.

²⁰Ata que se adiantou un espírito e, posto en pé ante o Señor, dixo: Eu enganareino. O Señor preguntoulle: Como?

²¹Respondeu: Irei e transformareime en oráculo falso na boca de todos os profetas. O Señor díxolle: Conseguirás enganalo. Vai e faino.

²²Como ves, o Señor puxo oráculos falsos na boca deses profetas teus, porque o Señor decretou a túa perda".

²³Entón Sedecías, fillo de Cananah, acercouse a Miqueas e deulle un lapote, dicíndolle: —"Por onde escapou de min o espírito do Señor para falarche a ti?"

²⁴Miqueas respondeu: —"Veralo ti mesmo o día en que vaias escondéndote de apousento en apousento".

²⁵Entón o rei de Israel ordenou: —"Collede a Miqueas e levádeo ó gobernador Amón e ó príncipe Ioax.

²⁶Dicídelles: Por orde do rei, metede a este no cárcere e taxádelle a ración de pan e auga ata que eu volva vitorioso".

²⁷Miqueas dixo: —"Se ti volves vitorioso, o Señor non falou pola miña boca".

²⁸O rei de Israel e Ioxafat, rei de Xudá, foron contra Ramot de Galaad.

²⁹O rei de Israel dixo a Ioxafat: —"Voume disfrazar antes de entrar en combate. Ti vai coa túa tropa". Disfrazouse e marcharon ó combate.

³⁰O rei sirio ordenara ós comandantes dos carros que non atacasen a pequeno nin grande, senón só ó rei de Israel.

³¹E cando os comandantes dos carros viron a Ioxafat, comentaron: —"Aquel é o rei de Israel!" E lanzáronse contra el. Pero Ioxafat gritou, e o Señor veu na súa axuda, apartándoos del.

³²Os comandantes viron que aquel non era o rei de Israel e deixárono.

³³Un soldado disparou o arco ó azar e feriu ó rei de Israel, atravesándolle a coiraza. O rei dixo ó auriga: —"Dá a volta e lévame do campo de batalla, porque estou ferido".

³⁴Pero aquel día intensificouse o combate, de maneira que sostiveron ó rei de Israel en pé no seu carro fronte ós sirios ata o atardecer. Morreu ó solpor.