Read Biblia SEPT 2 Crónicas 20 Bible Online

2 Crónicas 20 - Biblia SEPT bible

2 Crónicas 20

¹Algún tempo despois, os moabitas, os amonitas e algúns maonitas viñeron contra Ioxafat en son de guerra.

²Informaron a este: —"Unha gran multitude procedente de Edom, no outro lado do Mar Morto, diríxese contra ti; xa se encontran en Hasón—Tamar, a actual En—Guedí".

³Ioxafat, asustado, decidiu recorrer ó Señor, proclamando un xaxún en todo Xudá.

⁴Xudeus de todas as cidades reuníronse para pediren consello ó Señor.

⁵Ioxafat colocouse no medio da asemblea de Xudá e Xerusalén, no templo, diante do adro novo,

⁶e exclamou: —"Señor, Deus de nosos pais, non es Ti o Deus do ceo, o que goberna os reinos da terra, cheo de forza e de poder, a quen ninguén pode resistir?

⁷Non fuches Ti, Deus noso, quen desbotaches os moradores desta terra diante do teu pobo, Israel, e lla entregaches para sempre á liñaxe do teu amigo Abraham?

⁸Habitárona e construíron nela un santuario na túa honra, pensando:

⁹Cando nos ocorra unha calamidade —espada, inundación, peste ou fame— presentarémonos ante Ti neste templo —porque nel estás presente—, invocarémoste no noso perigo e Ti escoitarasnos e salvarasnos.

¹⁰Can—do Israel viña de Exipto non lle permitiches atravesar o territorio dos amonitas, o dos moabitas e a montaña de Seir en vez de destruílos arredor deles.

¹¹E agora eles págannolo dispóndose a expulsarnos da propiedade que Ti nos concediches.

¹²Ti os has xulgar, noso Deus, que nós nada podemos contra esa tropa que se nos vén encima. Non sabemos que facer se non é cravarmos os ollos en Ti".

¹³Todos os xudeus, coas súas mulleres e fillos, incluso os nenos, permanecían de pé ante o Señor.

¹⁴En medio da asemblea, un descendente de Asaf, o levita Iahziel, fillo de Zacarías, fillo de Benaías, fillo de Ieiel, fillo de Matanías, tivo unha inspiración do Señor

¹⁵e dixo: —"Xudeus, habitantes de Xerusalén, e ti, rei Ioxafat, prestade atención. Así di o Señor: non vos asustedes nin acovardedes ante esa inmensa multitude, porque a batalla non é cousa vosa, senón de Deus.

¹⁶Mañá baixaredes contra eles cando vaian subindo a Costa das Flores; sairédeslles ó encontro no cabo do barranco que hai fronte ó deserto de Ieruel.

¹⁷Non teredes necesidade de combater; estade quietos e firmes contemplando como vos salva o Señor. Xudá e Xerusalén, non vos asustedes nin acovardedes. Saíde mañá ó seu encontro, que o Señor estará convosco".

¹⁸Ioxafat prostrouse rostro en terra, e todos os xudeus e os habitantes de Xerusalén caeron ante o Señor para adoralo.

¹⁹Os levitas descendentes de Quehat e os corahitas, erguéronse para loar con grandes voces ó Señor, Deus de Israel.

²⁰De madrugada puxéronse en marcha cara ó deserto de Tecoa. Cando saían, Ioxafat detívose e dixo: —"Xudeus e habitantes de Xerusalén, escoitádeme: confiade no Señor, voso Deus, e subsistiredes; confiade nos seus profetas, e venceredes".

²¹De acordo co pobo, dispuxo que un grupo revestido de ornamentos sagrados marchase na vangarda cantando e loando ó Señor con estas palabras: —"Dade grazas ó Señor, porque é eterna a súa misericordia".

²²Logo que comezaron os cantos de xúbilo e de loanza, o Señor sementou discordias entre os amonitas, os moabitas e os montañeses de Seir que viñan contra Xudá, e matáronse uns ós outros.

²³Os amonitas e moabitas decidiron destruír e aniquilar ós de Seir, e cando acabaron con eles, pelexaron a morte uns cos outros.

²⁴Chegou Xudá ó outeiro que domina o deserto, dirixiu a súa mirada á multitude e non viron máis ca cadáveres tendidos polo chan; ninguén se salvara.

²⁵Ioxafat e o seu exército foron pillar o botín. Encontraron moito gando, provisións, vestidos e obxectos de valor. Colleron ata non poderen con máis. O botín foi tan copioso que tardaron tres días en recollelo.

²⁶O cuarto día reuníronse no Val de Bendición —lugar ó que deron este nome con que se coñece ata hoxe, porque alí bendiciron ó Señor—

²⁷e todos os xudeus e xerosolimitanos con Ioxafat á fronte, emprenderon a volta a Xerusalén, festexando a vitoria que o Señor lles concedera sobre os seus inimigos.

²⁸Unha vez en Xerusalén, desfilaron ata o templo ó son de arpas, cítaras e trompetas.

²⁹Os reinos circundantes foron presa dun pánico sagrado ó saberen que o Señor loitaba contra os inimigos de Israel.

³⁰O reino de Ioxafat gozou de calma e o seu Deus concedeulle paz cos seus veciños.

³¹Ioxafat reinou en Xudá. Tiña trinta e cinco anos cando subiu ó trono e reinou en Xerusalén vinte e cinco anos. Súa nai chamábase Azubah e era filla de Xilhí.

³²Imitou a conduta de seu pai, Asá, sen desviarse dela, facendo o que o Señor aproba.

³³Pero non desapareceron as ermidas dos outeiros e o pobo non se mantivo fiel ó Deus de seus pais.

³⁴Para máis datos sobre Ioxafat, desde o principio ata a fin do seu reinado véxase a Historia de Iehú, fillo de Hananí, inserta no libro dos Reis de Israel.

³⁵Ioxafat de Xudá aliouse con Ocozías de Israel, aínda que este era un malvado.

³⁶Fíxoo para construír unha flota con destino a Tárxix; construíron as naves en Esion—Guéber.

³⁷Pero o marexita Eliézer, fillo de Dodavahu, profetizou contra Ioxafat, dicindo: —"Por te aliares con Ocozías, o Señor destruirá a túa obra". Efectivamente, as naves naufragaron, e non puideron ir a Tárxix.