Read Biblia SEPT Nehemías 9 Bible Online

Nehemías 9 - Biblia SEPT bible

Nehemías 9

¹O vinte e catro do mesmo mes, os israelitas, vestidos de saco e cinsa, reuníronse para un xaxún.

²Todos cantos eran da liñaxe de Israel afastáronse dos estranxeiros, puxéronse en pé e confesaron os seus pecados e as faltas de seus pais.

³Volveron ós seus postos e leuse no libro da Lei do Señor, o seu Deus, durante unha cuarta parte da xornada. Durante outra cuarta parte fixeron a súa confesión e prostráronse diante do Señor, o seu Deus.

⁴Subiron ó taboado dos levitas Iexúa, Baní, Cadmiel, Xebanías, Buní, Quenaní; invocaron o Señor, o seu Deus, en alta voz.

⁵E os levitas Iexúa, Cadmiel, Baní, Haxabnías, Xerebías, Hodías, Xebanías y Petahías dixeron: —"Levantádevos. Bendicide o Señor, voso Deus, desde sempre e para sempre. Que bendigan o teu nome glorioso, que sobrepasa toda bendición e loanza.

⁶Ti es, Señor, o único Deus, que fixeches os ceos, os ceos dos ceos e todo o seu exército, a terra e canto nela se atopa, os mares e todo canto conteñen. Fuches ti quen lles deu vida a todos, e o exército dos ceos se prosterna diante de ti.

⁷Es ti, o Señor Deus, o que escolliches a Abram, fixéchelo saír de Ur dos Caldeos e décheslle por nome Abraham.

⁸Atopaches nel un corazón fiel para contigo, e remataches con el unha alianza para darlle o país dos cananeos, hititas, amorreos, perizitas, iebuseos e guirgaxitas, a el e á súa descendencia. Cumpriches a palabra, porque ti es xusto.

⁹Viches a humillación dos nosos pais en Exipto e escoitaches os seus gritos onda o mar dos Xuncos.

¹⁰Realizaches signos e prodixios contra o Faraón, contra todos os seus servidores e contra todo o pobo do seu país, pois sabías que no seu orgullo nos maltratara, e conquistaches un nome que aínda hoxe perdura.

¹¹Dividiches o mar perante eles e puideron pasar co pé enxoito polo medio do mar; ós que os perseguían precipitáchelos no fondo, como unha pedra nas augas axitadas.

¹²Guiáchelos de día cunha columna de nube e de noite cunha columna de fogo, para alumarlles o camiño que tiñan que seguir.

¹³Baixaches ó monte Sinaí, e falácheslles desde o alto dos ceos; décheslles os teus mandamentos, que son leis xustas, normas verdadeiras, estatutos e preceptos excelentes.

¹⁴Décheslles a coñecer o teu santo sábado, décheslles ordes, mandatos e unha Lei, por medio do teu servo, Moisés.

¹⁵Para matar a súa fame, décheslles pan do ceo e fixeches deitar auga do penedo para a súa sede. Mandáchelos vir tomar posesión do país que lles tiñas xurado dar, coa man en alto.

¹⁶Mais eles, os nosos pais, mostráronse orgullosos, puxéronse testáns e non escoitaron os teu mandamentos.

¹⁷Non quixeron oír nin recordar os prodixios que fixeras polo seu ben. Empeñáronse testanamente en volveren á escravitude de Exipto. Mais ti, Deus do perdón, clemente e compasivo, cheo de paciencia e misericordioso, non os abandonaches,

¹⁸nin sequera cando fixeron un becerro fundido e clamaron: Este é o teu deus, o que te sacou de Exipto, cometendo un pecado horrendo.

¹⁹Pero ti, na túa grande misericordia, non os abandonaches no deserto: a columna de nube que os guiaba polo seu camiño de día non se apartou deles, nin a columna de fogo que os guiaba de noite.

²⁰Décheslles o teu bo espírito para que soubesen discernir, e non lles quitaches o maná da súa boca e décheslles auga para a súa sede.

²¹Durante corenta anos, asegurácheslles a subsistencia no deserto; non lles faltou cousa e os seus vestidos non se gastaron nin se lles incharon os pés.

²²Puxeches nas súas mans reinos e pobos, repartíndolles cadansúa rexión, e tomaron posesión do país de Sihón —o do rei de Hexbón— e do país de Og, rei de Baxán.

²³Multiplicaches os seus fillos como as estrelas do ceo e fixéchelos entrar no país que lles prometeras ós seus pais tomar en posesión.

²⁴Entraron os fillos e tomaron posesión do país. Sometiches diante deles ós habitantes do país, ós cananeos, e puxéchesllelos nas súas mans, xunto cos seus reis, para que fixesen con eles o que quixeren.

²⁵Apoderáronse de cidades fortificadas e de terras fértiles; tomaron posesión de casas cheas de toda sorte de bens, pozos cavados, viñas e oliveiras e árbores froiteiras en gran número. Comeron, fartáronse, engordaron e viviron en delicias, grazas á túa gran bondade.

²⁶Pero eles rebeláronse contra ti, rexeitaron a túa Lei, mataron os teus profetas, que os amoestaban a retornar a ti, e fixéronse culpables de grandes ofensas.

²⁷Ti, entón, entregáchelos nas mans do seus inimigos, que os combateron. Na súa angustia, clamaron a ti e ti escoitáchelos desde o ceo; e pola túa gran misericordia dábaslles liberadores que os salvaban da man dos seus adversarios.

²⁸Mais cando tiñas descanso, volvían facer o mal diante de ti e ti volvías abandonalos nas mans dos seus inimigos, que os oprimían. Chamaban de novo por ti, e ti, desde o alto dos ceos, escoitabas e librábalos na túa grande misericordia.

²⁹Ti amoestábalos para que retornasen á túa Lei, mais eles, altivos, non facían caso das túas ordes. Pecaron contra os teus mandamentos, que o home debe cumprir para ter a vida. Déronche as costas, cheos de rebeldía, actuaron con orgullo e non quixeron escoitar.

³⁰Ti soportáchelos durante moitos anos, o teu espírito amoestounos por medio dos profetas, mais eles non fixeron caso. Foi entón cando os entregaches nas mans dos pobos pagáns.

³¹Pero na túa grande compaixón non os aniquilaches nin abandonaches, porque ti es un Deus clemente e misericordioso.

³²E agora, Deus noso, Deus grande, poderoso e terrible, que gardas a alianza e a fidelidade, non teñas en pouco as aflicións que nos alcanzaron a nós, ós nosos reis, ós nosos príncipes, ós nosos sacerdotes e a todo o pobo, desde o tempo dos reis de Asiria ata hoxe.

³³Ti es xusto en todo canto nos ocorreu, pois obraches con verdade, mais nós obramos perversamente.

³⁴Certamente, nin os nosos reis, nin os príncipes, nin os sacerdotes, nin os pais, cumpriron a túa Lei, nin prestaron atención ós preceptos e avisos que lles inculcabas.

³⁵Eles, no seu reino e na súa grande prosperidade que lles deras, nun país extenso e fértil que puxeras diante deles, non te serviron e non se converteron das súas malas accións.

³⁶Hoxe, velaquí como nós somos escravos nunha terra que ti lles deras ós nosos pais para que comesen dos seus froitos excelentes.

³⁷Os seus abundantes produtos son para os reis que ti puxeches sobre nós, por culpa dos nosos pecados. Dominan sobre os nosos corpos e sobre os nosos animais, segundo a súa vontade, e nós vémonos nunha grande miseria".