Read Biblia SEPT Tobías 10 Bible Online

Tobías 10 - Biblia SEPT bible

Tobías 10

¹Día a día, Tobit facía contas das xornadas necesarias para ir e volver. Xa pasaran os días que el calculaba e o fillo non chegaba.

²Díxose: —"Pode ser que o retivesen aló. Quizais morreu Gabael e non hai ninguén que lle dea o diñeiro".

³E comezou a preocuparse.

⁴A súa muller Ana dicía: —"O meu fillo pereceu, xa non está entre os vivos". E as bágoas corrían polos seus ollos e lamentábase dicindo:

⁵—"Son ben desgraciada, fillo querido: deixeite saír, a ti, luz dos meus ollos".

⁶E Tobit dicíalle: —"Cala, non sufras así, irmá, el está ben. Sen dúbida, tiveron algún contratempo aló, mais o que o acompaña é seguro, é un dos nosos irmáns. Non temas por el, irmá, pois axiña o veremos aquí".

⁷Mais ela respondeulle: —"Non me digas nada, deixa de enganarme: o meu fillo pereceu". E cada día saía o antes posible da casa e quedábase observando o camiño por onde marchara o fillo, pois non se fiaba de ninguén. Despois da posta do sol, volvía entrar para se lamentar e chorar toda a noite sen poder durmir.

⁸Pasados os catorce días de festa que Reuel xurara celebrar en honra da súa filla, Tobías veulle dicir: —"Déixame marchar, pois ben sei que meu pai e miña nai xa non teñen esperanza de me volveren ver. Por iso, rógoche encarecidamente, papaíño, que me deixes partir e volver á casa de meu pai; xa che expliquei en que situación tan crítica quedou".

⁹Pero Reuel dixo a Tobías: —"Queda, fillo, queda comigo. Mandarei mensaxeiros ó teu pai Tobit e daranlle noticias túas". Tobías respondeulle: —"Non, non, suplícoche que me deixes volver á casa de meu pai".

¹⁰Entón Reuel entregoulle a Tobías a súa esposa Sárah, e a metade dos seus bens, criados, criadas, bois e ovellas, asnos e camelos, vestidos, prata e obxectos diversos.

¹¹E deixounos saír moi ledos. Saudou a Tobías nestes termos: —"Pórtate ben, fillo, e que teñas boa viaxe. Que o Señor do ceo vos guíe, a ti e á túa muller Sárah, e que eu poida ver os vosos fillos antes de morrer".

¹²E á súa filla Sárah díxolle: —"Vai á casa do teu sogro, pois desde agora son os teus pais, como os que che deron a vida. Vai en paz, filla, e que sempre oia falar ben de ti mentres viva".

¹³Édnah, á súa vez, dixo a Tobías: —"Fillo e irmán moi querido, que o Señor te conduza e que eu poida vivir e ver os teus fillos e de Sárah antes de morrer. Na presenza do Señor, confío a miña filla ós teus coidados. Non a contristes ningún día da túa vida. Fillo, vai en paz. Desde agora eu son a túa nai e Sárah a túa irmá. Sede felices ti e ela xuntos durante todos os días da vosa vida". Despois ela deulles unha gran aperta ós dous e deixounos saír cheos de felicidade.

¹⁴Deste xeito saíu Tobías da casa de Reuel feliz e ledo, bendicindo ó Señor do ceo e da terra, o Rei do universo, por proporcionar un bo éxito á súa viaxe. E loou a Reuel e Édnah, súa muller, e díxolles: —"Que poida eu honrarvos todos os días da miña vida".