Read Biblia SEPT Tobías 3 Bible Online

Tobías 3 - Biblia SEPT bible

Tobías 3

¹Embargada a alma por unha gran tristura, enchinme de salaiar e chorar, e entre laios comecei a suplicar:

²—"Ti es xusto, Señor, e todas as túas obras son xustas. Todos os teus camiños son fidelidade e verdade, e es ti quen xulgas o mundo.

³Lémbrate, polo tanto, de min, olla e non me castigues polos meus pecados nin polas miñas iniquidades, nin por canto meus pais faltaron diante de ti.

⁴Desobedeceron os teus mandamentos, por iso fomos entregados á pillaxe, á deportación e á morte, obxecto de escarnio para todas as nacións, entre as que nos vemos esparexidos.

⁵Si, todos os teus xuízos son verdadeiros, cando me tratas así polos meus pecados e os de meus pais, porque non cumprimos os teus preceptos nin camiñamos pola verea da verdade diante de ti.

⁶Agora, pois, trátame como queiras, manda que me priven do meu alento, que desapareza da face da terra e que volva ser terra. Mellor me é morrer que vivir, despois de oír tales aldraxes e verme invadido pola pena. Ordena, Señor, que me vexa libre desta angustia, déixame partir para a eterna morada e non apartes de min o teu rostro, Señor. Si, máis me vale morrer que ter que escoitar toda a vida tales aldraxes".

⁷Aquel mesmo día ocorreu que Sárah, a filla de Reuel de Ecbátana en Media, foi tamén insultada por unha das servas de seu pai.

⁸A razón era que ata sete veces estivera casada, e Axmodeo, o demo malvado, matara un por un todos os seus maridos antes de que se unisen con ela, segundo o debido cunha esposa. A criada dicíalle: —"Es ti a que matas os maridos. Xa fuches entregada a sete, e non levaches o nome de ningún.

⁹Por que nos atormentas co pretexto da morte dos maridos? Vaite xuntar con eles, e que non proceda de ti nin fillo nin filla".

¹⁰Ese día, chea de tristura, botouse a chorar e subiu ata a cámara alta de seu pai coa intención de se aforcar. Pero reflexionou e díxose: —"Non vaian insultar a meu pai, dicíndolle: Só tiñas unha filla querida, e viuse forzada a aforcarse a causa das súas desgrazas. Faría baixar a vellez de meu pai á morada dos mortos pola tristura. É mellor que non me colgue e que suplique ó Señor que me faga morrer para non oír insultos toda a vida".

¹¹No mesmo momento, levantou as mans do lado da fiestra e rezou desta maneira: —"Bendito sexas ti, Deus compasivo. Bendito o teu nome polos séculos. Que todas as túas obras te bendigan por sempre.

¹²Neste momento é a ti a quen levanto o meu rostro e volvo os ollos.

¹³Líbrame desta terra e que non volva oír máis insultos.

¹⁴Ti sábelo, Mestre meu, eu mantívenme pura de todo acto impuro con home.

¹⁵Non lixei nin o meu nome nin o de meu pai sobre esa terra á que fun deportada. Son a filla única de meu pai, non ten ningún outro fillo que o herde; non ten tampouco xunto del nin irmáns, nin parente para o que me deba reservar como esposa. Perdín xa sete maridos; por que vou seguir vivindo? Mais se non te prace facerme morrer, entón, Señor, presta oídos ó insulto que se me fai".

¹⁶Nese mesmo momento, a pregaria dos dous foi oída na presenza da gloria de Deus

¹⁷e Rafael foi enviado para curalos ós dous: a Tobit, quitándolle o mal dos ollos, co fin de que puidese ver a luz de Deus; a Sárah, a filla de Reuel, entregándoa por muller a Tobías, o fillo de Tobit, expulsando dela ese demo protervo, Axmodeo; pertencíalle, en efecto, a Tobías antes que a todo outro pretendente. Nese instante Tobit pasaba do patio á casa e Sárah, a de Reuel, baixaba do piso alto.