Read Biblia SEPT Tobías 8 Bible Online

Tobías 8 - Biblia SEPT bible

Tobías 8

¹Rematada a comida e bebida, quixeron deitarse. Conduciron o mozo ata a habitación.

²Tobías lembrouse das palabras de Rafael: sacou do seu bolso o fígado e o corazón do peixe e púxoo sobre os tizóns do braseiro.

³O ulido do peixe detivo ó demo, que fuxiu polos aires, camiño dos desertos de Exipto. Rafael foi aló e encadeouno alí mesmo.

⁴Despois deixou a Tobías e pecharon a porta da habitación. El ergueuse do leito e díxolle á moza: —"Érguete, irmá, recemos, e supliquemos ó Señor para que nos conceda a súa misericordia e saúde".

⁵Ela ergueuse e puxéronse a rezar e a suplicar, para que se lles concedese a saúde. E el dixo: —"Bendito sexas, ti, Deus de nosos pais. Bendito o teu nome en todas as xeracións do futuro. Que te loen os ceos e toda a creación en todos os séculos.

⁶Ti creaches a Adam, e fuches ti quen lle deches unha axuda e sostén, a súa muller Eva, e de ambos naceu a raza dos homes. Fuches ti quen dixeches: Non está ben que o home viva só: fagámoslle unha axuda semellante a el.

⁷Agora, pois, non é desexo ilexítimo o que me move a tomar por esposa esta irmá que teño aquí; senón o amor de verdade. Ordena que se nos outorgue misericordia tanto a ela como a min, e que cheguemos xuntos á vellez".

⁸Despois dixeron á vez: —"Amén, amén".

⁹E deitáronse para pasar a noite. Reuel, pola súa banda, levantouse e xuntou os servidores. Foron cavar unha tumba.

¹⁰Reuel, en efecto, dixérase: —"Pode que morra; non seriamos obxecto de riso e burla?"

¹¹Cando remataron o seu labor, Reuel volveu á casa e chamou a súa muller.

¹²Díxolle: —"Manda unha das túas criadas á habitación para ver se está vivo: deste xeito, se está morto, poderemos enterralo sen que ninguén saiba nada".

¹³Advertiron á serventa do que podía pasar, prenderon a lámpada e abriron a porta; ela entrou e viu que durmían xuntos profundamente.

¹⁴Ela saíu dar a noticia: —"Está vivo, todo vai ben".

¹⁵Entón bendiciron o Deus do ceo, dicindo: —"Bendito sexas, oh Deus, digno de toda bendición. Que se te loe polos séculos.

¹⁶Sexas bendito pola consolación que me deches, pois non foi como eu pensaba, senón que nos trataches con misericordia.

¹⁷Bendito sexas por teres compaixón de dous pobres fillos únicos. Móstralles, Señor, a túa misericordia e salvación e fai que a súa vida transcorra na ledicia e na graza".

¹⁸E mandou ós seus servidores que cegasen a tumba antes da alborada.

¹⁹Reuel díxolle á súa muller que preparase pan en cantidade; despois, que trouxese da corte dous bois e catro carneiros e que os aderezase. E comezaron os preparativos.

²⁰Chamou a Tobías e manifestoulle: —"Durante catorce días non te moverás de aquí; senón que seguirás comigo, comendo e bebendo, enchendo de gozo o corazón da miña filla, que aínda está impresionada polo golpe das súas desgrazas.

²¹Colle xa desde agora a metade de todos os meus bens, e retornarás sen dificultade ningunha onda teu pai. A outra metade será túa cando morramos a miña muller e eu. Animo, querido fillo, eu son o teu pai e Édnah a túa nai. Estamos contigo e coa túa irmá, desde agora e por sempre. Animo".