Read Biblia SEPT Xudit 10 Bible Online

Xudit 10 - Biblia SEPT bible

Xudit 10

¹Rematada a súa pregaria ó Deus de Israel, e ditas estas palabras,

²levantouse Xudit do lugar onde se prostrara, chamou pola súa serva e baixou á casa na que tiña o costume de pasar os sábados e as festas.

³Quitou o saco co que se cinguira e os vestidos de viuvez; lavou o corpo con auga e perfumouno cun ungüento exquisito; compuxo os seus cabelos e puxo unha fita na cabeza; vestiuse coas roupas de festa, as que levaba cando aínda vivía o seu marido Menaxés.

⁴Púxose sandalias, colares, brazaletes, aneis, pendentes e todas as súas xoias, en fin, que se cubriu de todo o de máis atracción para seducir os ollos de cantos homes a visen.

⁵Deu logo á súa serva un fol de viño e unha botella de aceite, e encheu o seu saco de tortas de figos e pans puros. Envolveuno todo e deullo tamén á criada.

⁶Entón saíron e camiñaron ata a porta da cidade de Betulia, onde se atoparon con Ozías e cos anciáns da cidade, Abrís e Carmís.

⁷O vela co seu rostro transfigurado e mudados os vestidos, asombrados da súa beleza, dixéronlle:

⁸—"Que o Deus de nosos pais te favoreza e cumpra canto te propós, para gloria dos fillos de Israel e exaltación de Xerusalén".

⁹Ela adorou a Deus e díxolles: —"Mandade que me abran a porta da cidade e eu irei poñer por obra iso que me dixestes". Eles ordenaron ós mozos que lle abrisen a porta, segundo pedía.

¹⁰Así o fixeron e Xudit saíu xunto coa súa serva. Os homes da cidade seguírona coa mirada ata que baixou a montaña e atravesou o val; despois disto xa non a viron máis.

¹¹Elas seguiron dereitiñas polo val ata que unha patrulla dos asirios lles saíu ó paso.

¹²Detivérona e preguntáronlle: —"De que pobo es ti? De onde vés? A onde vas?". Ela respondeu: —"Son unha filla dos hebreos; escapei deles, porque vos serán entregados en presa.

¹³Veño presentarme a Holofernes, o xeneralísimo do voso exército, para falarlle a linguaxe da verdade, e expoñer diante del o camiño a seguir para se facer dono de todas esas montañas, sen que pereza ningún dos seus homes".

¹⁴Aqueles homes, despois de escoitar a súa fala e de contemplar o seu rostro, que lles parecía admirable, dixéronlle:

¹⁵—"Salvaches a túa vida ó dáreste présa para vires á presenza do noso señor. Agora, pois, vai á súa tenda, que algúns dos nosos te acompañarán ata que esteas nas súas mans.

¹⁶Cando te vexas na súa presenza, non teñas medo; dille o que a nós nos dixeches e tratarate ben".

¹⁷E elixiron de entre eles cen homes para que a escoltasen, xunto coa súa serva, e leváronas ata a tenda de Holofernes.

¹⁸A noticia da súa chegada foise correndo por todas as tendas e xuntouse moita xente no campamento. E cada un que chegaba rodeábaa, mentres ela seguía agardando fóra da tenda de Holofernes, en tanto non se informase.

¹⁹Todos se pasmaban da súa beleza e por ela pasmábanse dos israelitas, e dicíanse uns ós outros: —"Quen desprezará a este pobo que ten no seu seo tales mulleres? Non convén que quede nin un só home de entre eles; pois un só que quede é capaz de enganar a toda a terra".

²⁰Nisto saíron os da escolta persoal de Holofernes e cantos o servían e metérona na tenda.

²¹Holofernes estaba repousando no seu leito, baixo un dosel de púrpura e ouro, recamado con esmeraldas e pedras preciosas.

²²Anunciáronlla e saíu ata a parte exterior da súa tenda, precedido de lámpadas de prata.

²³Cando Xudit chegou diante de Holofernes e de cantos o servían, admiraron todos a fermosura do seu rostro. Entón ela prostrouse diante del, rostro en terra, e os servos levantárona.