Read Biblia SEPT Xudit 13 Bible Online

Xudit 13 - Biblia SEPT bible

Xudit 13

¹Chegado o anoitecer, os seus servos déronse présa en se retiraren, e Bágoas pechou a porta por fóra; mandou saír da presenza do seu señor a todos cantos tiña onda el. E eles fóronse deitar, pois todos estaban cansos, debido a que o festín se prolongara máis da conta.

²Xudit quedou soa na tenda; Holofernes ficaba deitado na cama, cheo de viño.

³Xudit dixéralle á serva que se mantivese fóra do cuarto, agardando a que ela saíse, coma os outros días. Iría, en efecto, ter a súa oración. Isto tamén o falara con Bágoas.

⁴Cando xa todos se foran, sen que quedase ninguén, nin pequeno nin grande, Xudit, en pé onda o leito de Holofernes, orou caladamente: —"Oh Señor, Deus todopoderoso! Pon neste momento os ollos na obra das miñas mans para gloria de Xerusalén.

⁵Chegou a hora de coller ánimo en favor da túa herdade e de levar a feliz termo o que comecei para ruína dos inimigos que se levantaron contra nós".

⁶E, achegándose ata a columna do leito, que estaba onda a cabeza de Holofernes, descolgou o seu sabre,

⁷e, manténdose en pé fronte ó leito, agarrou polos cabelos a cabeza de Holofernes e dixo: —"Dáme forzas, Deus de Israel, nesta hora".

⁸E, con toda a forza, asestoulle dous golpes no pescozo, e cortoulle a cabeza.

⁹Despois fixo rodar o corpo de encima do leito e arrincou o dosel das columnas. Un pouco máis tarde saíu e entregou á súa serva a cabeza de Holofernes,

¹⁰que a meteu na alforxa das provisións. Entón saíron as dúas xuntas como de costume e atravesaron o campamento, rodearon o val, rubiron polo monte de Betulia, chegando ata as portas da cidade.

¹¹Xudit, desde lonxe, gritoulles ás sentinelas das portas: —"Abride, abride a porta. Deus, o noso Deus, está connosco, disposto a que o seu poder contra os inimigos siga escintilando sobre Israel, tal como fixo hoxe".

¹²Cando os homes da cidade oíron a súa voz, déronse présa a baixar á porta da súa cidade, e convocaron ós anciáns.

¹³Todos concorreron, pequenos e grandes, pois parecíalles imposible que puidese volver, e, abrindo a porta, recibíronas. Acenderon lume para veren e fixeron coro arredor delas.

¹⁴Ela díxolles a grandes voces: —"Bendicide a Deus, loade, loade a Deus, que non retirou a súa misericordia da casa de Israel; senón que, esta noite, pola miña man, feriu ós nosos inimigos".

¹⁵Despois, sacando da alforxa a cabeza, mostróullela, e díxolles: —"Velaquí a cabeza de Holofernes, o xefe dos xenerais do exército asirio, e velaquí tamén o dosel baixo do que xacía coa súa bebedela. O señor feriuno pola man dunha muller.

¹⁶Viva o Señor, que me gardou no camiño que emprendín. O meu rostro seduciuno para a súa ruína, sen que chegase a realizar comigo vileza ningunha para oprobio".

¹⁷Todo o pobo quedou mudo de estupor, e, prostrándose, adoraron a Deus e dixeron todos á vez: —"Bendito sexas, noso Deus, que hoxe aniquilaches os inimigos do teu pobo".

¹⁸Ozías díxolle: —"Bendita sexas ti, filla de Deus Altísimo, máis ca todas as mulleres da terra. E bendito sexa Deus, o Señor, creador do ceo e da terra, que te acompañou para que ferises a cabeza do xefe dos nosos inimigos.

¹⁹Louvarante polos séculos cantos se lembren desta túa fazaña, froito da túa confianza no poder de Deus.

²⁰Faga Deus que isto redunde no teu favor para eterna gloria, e móstrese benigno contigo, por canto non perdoaches a túa propia vida, para vingares a nosa ruína, e pores remedio á pena do teu pobo; camiñando sempre con rectitude diante do noso Deus". E o pobo respondeu: "Amén, amén".